TUĞRA [İNVERNESS 1]

31. Bölüm

Keyifli okumalar🌸

"Osmanlı geliyor."

"Türkler buradaymış!"

"Türkler neden geliyor?"

Salonda Gaelce fısıldaşmalarla dolup taşan telaş, aniden geniş bir dalgaya dönüşerek hareketliliği başlattı. Tüm klan liderleri endişeli bir halde yerlerinden fırlayarak etrafa bakarken, gözleri çoğunlukla Dougal'a odaklanmıştı. Oysa Dougal da gelen kişilerin kim olduğundan habersizdi. Ardımdaki sandalyenin sert sesi ile birlikte Dougal hızla ayağa kalktı ve merakla kapıya doğru yürümeye başladı. Ben, Arthur ve diğerleri de peşinden sürüklendik.

Salondan dışarı adım attığımızda, yüzümde heyecan dolu bir gülümseme belirmişti. İnanılmaz bir şekilde Türkler'le karşılaşmak, hele ki İnverness gibi şaşırtıcı bir yerde bunu deneyimlemek, hayallerimin ötesinde bir durumdu. Karşımızda bizi bekleyen manzara, heyecanımı ve merakımı kat kat arttırıyordu. Her adımda insanlar korku, endişe ve merakla dolmuştu ve benim de gözlerimdeki ışıltı bunu yansıtıyordu. Bu, hayatımda yaşadığım en unutulmaz anlardan biri olmaya adaydı.

Bahçeye çıktığımızda, tüm klan arasında hızla yayılan söylentilerin etkisi hemen gözlemlenebiliyordu. İnsanlar telaşlı bir şekilde hareket ediyor, çevrede yaşanan olaylara dair bilgi almak için birbirleriyle konuşuyorlardı. Evlerine doğru hızla koşan birçok kişi göze çarpıyordu. Savaşçılar, kılıçlarını çekmişlerdi ve her an olası bir duruma hazır bir şekilde bekliyorlardı. Ortamda belki de tek mutlu insan ben gibiydim.

Emir, Melek ve Ewan'ın hızlı adımlarla yanımıza doğru gelmeleriyle birlikte, hep birlikte sur kapısına doğru ilerlemeye başladık. Emir'in yüzündeki gülümseme benimle yarışırcasına büyüktü. Bu durum, ne kadar heyecanlı bir an yaşadığımızın bir göstergesiydi. Hepimiz merakla ve heyecanla etrafı izliyor, olayların nasıl gelişeceğini görmeyi sabırsızlıkla bekliyorduk. Bu anın içinde, bende de mutluluk ve umut dolu bir his vardı. Çünkü bu beklenmedik olay, hayatımızda yeni bir başlangıç ve maceranın habercisi olabilirdi.

"Duyduklarım doğru mu Türk'ler geliyormuş?" Koşarken gülmeye devam ederek "öyleymiş, albay görüştüğü kişileri misafir olarak çağırdı sanırım. Çok heyecanlıyım Emir" derken Melek'te oldukça heyecanlı şekilde yanımıza varmıştı.

"Meleğim, amcamla birlikte gelenler sıradan halk olmayabilir. Dikkatli ol" diyen Ewan'a, Melek cevap olarak sadece gülümsedi.

Sur kapısına ulaştığımızda, etraf sessizliğe bürünmüştü. Klanın savaşçıları surların yanında toplanmış, gözlerini uzaklara dikmiş bekliyorlardı. Albayı karşılamak için bir gerginlik ve heyecan hakimdi. Dougal, karizmatik duruşuyla duruyordu ve gelen kafileyi bekliyordu. Henüz kimse görünmese de, havada beklenmedik bir değişikliğin hissiyatı vardı.

İskoçya ile Osmanlı arasındaki ilişki pek bilinmeyen bir gerçekti. İngiltere ile aramızdaki düşmanlık yüzyıllardır sürüyordu ve İskoçya, tarihi boyunca İngiltere'ye bağımlı bir konumdaydı. Ancak Dougal'ın cesur ve tarihi değiştiren hamlesiyle İskoçya bağımsızlığını kazanmış ve Osmanlı'ya yakın ilişkiler kurmuştu. Bu ilişki sayesinde Suriye topraklarını kaybetmememiz mümkün olmuştu.

Bugün, bu değişimin temelleri atılacaktı. Sur kapısının ardında, bilinmezlikler ve sürprizler bizi bekliyordu. Albayla gelenler ve getireceği haberler, klanın kaderini değiştirebilirdi. Tüm klanın, savaşçıların ve Dougal'ın nefesleri tutulmuş bir şekilde bekliyorduk. Bu an, bir dönüm noktasıydı. Tarih, bugün yazılacak olan bu karşılaşmanın etkisiyle şekillenecekti.

Gözüken atlılar görünce büyüyen gözlerim, yaklaşan atlıların etrafındaki toz bulutunu delip geçerek büyük bayrağa odaklandı. Rüzgarın esintisiyle dalgalanan kırmızı işlemeli Türk bayrağı, gökyüzünde bir ateş gibi parlıyor, kudret ve asaletin izlerini taşıyordu. Albayın klanının simgesi olan kurt kafası, gizemli bir güçle uyum içinde hemen yanında havaya kaldırılmıştı. Bu görsel şölenin ortasında, askerlerin geleneksel Türk kıyafetleri ve zırhları, geçmişin onurlu mirasını yansıtıyordu. Gelenlerin kim olduğunun merakı içimde filizlenerek, kalbimi durma noktasına getirecekti.