နီးသည္ျဖစ္ေစ ၊
ေဝးသည္ျဖစ္ေစ
Relationship တစ္ခုတည္ေဆာက္ထားသူေတြအတြက္ ဘဝလက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ရည္႐ြယ္ထားသည့္
ခ်စ္ရသူႏွင့္
မွတ္မွတ္ရရ ျဖတ္သန္းရမည့္ေန႕ျဖစ္ၿပီး......
စာေရးသူႏွင့္ စာဖတ္သူတို႔လို
ေတာင္ပံတစ္ဖက္မဲ့ေနေသာ
သူမ်ားအတြက္က် နည္းနည္း ကသိကေအာက္ျဖစ္ရေသာ.......
February 14........။
ဒီေန႕လိုေတြ အျပင္ထြက္ရင္
ေခ်ာကလက္ဗူး၊ ပန္းစည္းႏွင့္
အ႐ုပ္ႀကီးမ်ားကိုင္ေဆာင္ထားေသာ ေကာင္မေလးက အလွဆုံးၿပဳံးေနလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး
ေနာက္လက္တစ္ဖက္တြင္ေတာ့
ခ်စ္ရသူ ေကာင္ေလး၏ လက္တစ္ဖက္အား ၿမဲၿမံစြာဆုပ္ကိုင္၍
ေလွ်ာက္သြားေနၾကလိမ့္မည္။
ဤျမင္ကြင္းမ်ိဳးက
အျပင္စထြက္သည္နဲ႕တစ္ၿပိဳင္နက္ ေနရာအႏွံ႕တြင္ ျမင္ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။
အျပင္ထြက္မွျမင္ရမည္ဟု
ထင္ခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္
အိမ္တြင္းပုန္းကာ စာႀကိတ္ေရးေနေသာ စာေရးသူအတြက္လည္း
ဤျမင္ကြင္းက ေျပးမလြတ္ခဲ့။
"ငါ့ေကာင္ေလးေပးတာ။
အမ်ားႀကီးမို႔နင့္လည္းေကြၽးခ်င္လို႔" ဆိုၿပီး
အိမ္တိုင္ယာေရာက္
ေခ်ာကလက္လာေကြၽးသြားေသာ
အေတာ္ပင္ေက်းဇူးႀကီးလွသည့္
သူငယ္ခ်င္းမအား ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့သည္ေၾကာင့္ပင္။
တံဆိပ္အမ်ိဳးအစားမ်ားအားလည္း ေသခ်ာရွင္းျပသြားၿပီး
"အားမငယ္နဲ႕ နင္လည္း
တစ္ေန႕ရမွာ။ ရည္းစားေဟာင္းကိုသာ အရင္ မုအြန္လိုက္" ဟုပါ
စိတ္ကို ဆြသြားခဲ့ေသးသည္။
"လူယုတ္မာေတြ!"
မေက်မနပ္ေရ႐ြတ္႐ုံကလြဲ
ဘာမွလည္း မတတ္နိုင္ခဲ့။
လာေကြၽးသြားေသာ ေခ်ာကလက္ေတြ
ပါးစပ္ထဲ သြတ္ထည့္ၿပီး
စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးစာေတြထေရးေတာ့ Fic ထဲက အတြဲေတြက
စာေရးသူကိုမွ အားမနာ ။
အလြန္အၾကဴးခ်စ္ျပၾကသည္။
သိပ္ဝမ္းနည္းစရာေတြ.......။
တစ္ခုေျဖသာသည္က
"ဦးငယ္"ကို ေရးသားၿပီးသည္မွာ အေတာ္ပင္ၾကာၿပီးမို႔ ေတာ္ပါေသးသည္။
မဟုတ္ရင္ ဒီေန႕လိုေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ျပအုန္းမလဲမသိ။
