Can we stay forever?//Niall Horan// ☑

7

"Niall?" Ik kijk in zijn blauwe ogen en wacht tot hij zijn aandacht erbij heeft. "Wanneer gaan we echt weer naar huis?" Hij lacht. "We hebben vanavond alleen interviews en morgen een fotoshoot. Daarna zouden we 2 weken vrij krijgen, voor familie en vrienden. Tijd voor ons zelf." Hij lacht. "Liam heeft deze tijd aangevraagd om meer tijd door te brengen met Sophia." Ik kijkt naar beneden, in mijn ogen, en begint lachend te spreken. "Dan kan je Lou morgen weer helpen." Ik lach en schud mijn hoofd zover ik kan. "We gaan kijken of ik Jamie misschien kan helpen met het liedjes schrijven." Er wordt op de deur geklopt en Liam verschijnt in de deuropening, aangezien die weid openstaat. "Soph komt vanavond ook." Ik lach en ga recht op zitten. "Ze is er om 7 uur zodat we nog een uur hebben om niks te doen, aangezien de interviews om 8 uur beginnen." Hij lacht en knikt naar Niall die het oortje wat ik in had, in zijn oor heeft gedaan. "Dood of gewoon muziek aan het luisteren." Ik lach en kijk naar Niall. "Muziek, maar nu hij zo stil ligt begin ik wel te twijfelen." We lachen allebei. "Je lijkt me chil Lisa." zegt hij voor hij zwaaiend de deur uit loopt. Een goed gevoel verspreidt in mijn lichaam. Ik pak mijn mobiel van het nachtkastje en kijk de berichten die ik binnen heb gekregen. Veel berichtjes van Jessy. Ze heeft me ook meerdere keren geprobeerd te bellen. Ik kijk even naar Niall, die zijn hoofd meebeweegt op de muziek, maar uiteindelijk toets ik haar nummer in. Hij gaat over, maar het blijft stil. "Lisa, waar ben je?" Ze klinkt boos, verdrietig, brak in ieder geval. "Bij Niall." zeg ik kort, maar merk dat het haar niets doet. Ze kent Niall wel, maar zal hem nooit voor de geest halen als ik hem ken. Ze kent hem als de beroemde, verwende Boyband member die alle meiden krijgt die hij wil, terwijl hij er maar met een gelukkig zou zijn. "Hij doet je niks toch?" Ik lach en maak een ontkenning geluidje. "Nee, hij is heel lief voor me." Ze lacht. "Dat hoop ik maar." zegt ze lachend. Het is even stil, maar dan hoor ik haar slikken. "Heb ik Niall al een keer gezien?" vraagt ze op een manier die ik niet van haar ken. "Je kan hem zien, elke dag, elke minuut." Ons geluidsniveau wordt zachter. "Nee toch?" Ik lach. "Jawel. Zoek maar op google Niall." Ik hoor haar typen. Ik hoor haar verstelt staan. "Is het Niall van One Direction." Ik lach en knik. "Ja." fluister ik zacht. "Nee, Lies. Je liegt." Een shot in mijn hart. Jessy die me niet geloofd. Ik kijk naar Niall en voel een traan over mijn wang heen rollen. "Wil je op google opzoeken: jeugt foto's Niall Horan en daarna de doos waar jij nooit in mocht kijken erbij pakken." Ik hoor haar weg lopen en niet veel later hoor ik hoe ze weer aan het typen is. "Niall Horan." mompelt ze zacht. "Deze foto's heb je gewoon uitgeprint, omdat je fan bent, Lies." Het doet alleen maar meer pijn. De volgende tranen komen op. "Vraag mam." zijn de enige worden die ik nog kan uitbrengen. "Nee, Lisa. Ik zie je wel weer." Haar laatste zin, voor ze ophangt. Ik druk alles weg. Ik gooi mijn mobiel op de grond, niet zacht, met alle kracht die ik heb. De tranen rollen over mijn wangen. Ik kan niet schreeuwen. Ik veeg elke traan snel van mijn gezicht af, zodat Niall dit niet hoef te zien. Ik laat me zakken tot ik op de grond zit, tegen het bed aan, maar het helpt niet. Alleen mijn rug staat rechter dan dat het was. Na een minuut of tien pak ik het boek van Lou en begin weer te lezen. Het stuk dat de hoofdpersoon zijn ouders kwijt raakt. Het stuk dat al mijn verdriet ook weer naar boven komt.

Ik open mijn ogen en zie Nialls blauwe ogen naar me liggen. "He, je was in slaap gevallen." zegt hij lief. Ik kreun en voel zijn lippen op mijn voorhoofd. Hij glimlacht en gaat rechtop zitten. "Je ogen zijn rood, is er iets gebeurt." Ik kijk hem aan en schud vervolgens mijn hoofd. "Vertel het me, alsjeblieft." Ik kijk hem aan. "Ik..." Ik kijk hem aan. "Wil het je wel vertellen, maar ik wil eerst even bij komen." Hij lacht en staat op van het bed. "Zullen we zo eten?" vraagt hij terwijl hij de badkamer in loopt en vervolgens met wc papier terug komt. "Nee." Hij lacht. "Waarom niet." Hij komt voor me zitten en veegt wat uitgelopen makeup van mijn gezicht af. "Geen trek." zeg ik kort terwijl ik het wc papier uit zijn handen haal en zelf wat weg probeer te krijgen. Ik hoor hem lachen als ik de verlaat, de badkamer in. "Lies, we doen niet aan niet eten." Hij loopt de badkamer in en komt naast me staan. "Ik wil niet eten." fluister ik zacht. "Je doet het maar gewoon, anders ga ik je voeren." Ik kijk hem aan. "Er zit nog wat mascara hier." Zijn hand gaat naar een plekje onder mijn oog. "Laat mij maar." Hij likt aan zijn vinger en veegt voorzichtig het beetje mascara weg. "Kijk eens." zegt hij als hij klaar is en lacht. Ik ga op mijn tenen staan en leun een stukje naar voren, maar al snel voel ik zijn lippen op de mijne, zijn armen om mijn middel die mijn lichaam stevig tegen hem aan drukt. "Eten?" vraagt hij zacht met een smekend gezicht. "Vooruit dan." Hij lacht en tilt me op. "Niall, zet me neer." Hij lacht. "Toverwoord?" Ik kijk hem vragend aan. "Alsjeblieft." Hij schud zijn hoofd. "Wat? Wat is het dan?" Ik klink bijna gefrustreerd. "Ja, denk maar even na dan loop ik alvast naar beneden." Hij tilt me de kamer uit en ik roep elk woord dat ik kan bedenken. Bij de zin 'NiallHoranIsDeLekkersteIerOpDeWereld' stopt hij even. "Nee, maar dat vind ik wel heel lief." Hij lacht en loopt door. "Kutlul." fluister ik zacht. Hij stopt weer en zet mijn benen op de grond. "Wat?" Hij lacht en haakt zijn vingers in de mijne. "Kutlul was het toverwoord." Ik kijk hem vragend aan en begin weer met lopen. "Oke. Ik ben allang blij dat ik weer mag lopen."

In de eetzaal staat een buffet op ons te wachten. De geur rijkste buffet dat ik ooit heb geroken. Het kleur rijkste buffet wat ik ooit heb gezien. Niall, die met een arm om me heen achter me staat, fluistert in mijn oor dat we gewoon mogen pakken. Ik pak een salade, zalm, rijst en nog wat sushi allemaal in kleine beetjes. Mijn drinken bestaat uit een beker melk met citroen. Als we vroeger altijd dagen achter elkaar slecht sliepen kregen we dat voordat we gingen slapen. Vanaf dat we in Nederland wonen heb ik het nooit meer gehad. Ik heb het af en toe zelf geprobeerd te maken, maar dat lukte nooit, omdat ze in Nederland andere citroenen hebben. Ik weet dat door de les bij Aardrijkskunde, maar ook omdat de smaak zo ranzig was dat het gewoon niet de zelfde citroenen konden zijn. "Wat heb jij?" vraagt Niall terwijl hij naast me komt zitten. "Een of andere salade met zalm, rijst en sushi. Jij?" Hij lacht en knikt naar zijn bord dat vol ligt met patat, kip en ander vlees. Ik kijk hem aan. "Dit mogen wij ook niet vaak eten hoor, meestal is het rijst of aardappelen met een of andere groente. We krijgen heel soms ook nog een traditioneel gerecht uit het land zelf, maar dat is niet vaak." Ik lach en neem een hapje van de salade. "Veel succes met eten." zeg ik als ik mijn mond weer leeg heb. Liam komt binnen lopen met zijn mobiel in zijn handen. Hij kijkt op en zijn ogen worden groot. "Kijk, zo vaak krijgen we dus een buffet." Zegt Niall terwijl hij naar Liams gezicht wijst. "Is dit echt, Niall?" Hij knikt. "Serieus." Liam zet langzaam een stap richting het buffet, wacht even en begint daarna te rennen. "Ow my fucking god" mompelt hij amper verstaanbaar terwijl hij wat frietjes op zijn bord schept. Na een paar minuten zien we hem tegenover ons verschijnen. "Fuck, dit had ik echt nodig." Niall lacht en knikt. "Wij allemaal volgens mij." In mijn ooghoeken zie ik Cynthia en Louis binnen komen. Ze praten over sport, echt iets voor hun, en besteden weinig aandacht aan het eten. Louis lach, maar je kan zien dat hij het niet meent. Cynthia neemt plaats bij Lottie en Lux en Louis komt bij ons zitten. "En hoe gaat het met de tortelduifjes?" vraagt Niall terwijl hij een stukje kip in zijn mond stopt. "Hoe bedoel je?" vraagt Louis met een nerveus lachje. "Jij en..." Niall knikt richting Cynthia. "Wat? Meen je dit, Louis?" vraagt Liam als hij het doorheeft. "Hoe bedoel je?" Het nerveuse lachje blijft op zijn gezicht staan en zijn blik went vaak af richting Cynthia. "Louis, even serieus. Heb je echt met haar geneukt?" vraag Niall op zijn beurt. Louis neemt een hap van zijn eten. "Nee." zegt hij met volle mond. Harry komt bij ons aan tafel zitten en kijk ons vragend aan. "Waar gaat dit over?" Liam rolt met zijn ogen en antwoord. "Louis en Cynthia." zegt hij kort. We kijken allemaal richting Louis die zijn gezicht voorzichtig verbergt. "Was het lekker, Lou?" vraagt hij voordat hij ook een frietje in zijn mond stopt. Louis gooit zijn bestek random over de tafel en ik kan net de punt van de mes tegenhouden voor hij tegen Nialls arm aan komt. Louis staat op en loopt weg, naar een plek die we allemaal niet kunnen raden. "Harrey!!" zeurt iedereen stuk voor stuk, maar het stopt als Lou bij ons komt staan. "Wat is er met, Lou?" We schudden ons hoofd en eten rustig door. Ze pakt ook wat eten en komt naast me zitten. "Heeft het met jullie te maken?" fluistert ze zacht. Ik knik. "Niall vroeg naar hem en Cynthia en Liam ging er mee door." Ik eet een stukje van mijn zalm. "Louis ontkende en toen kwam Harry die hem heeft verraden, toen was hij boos en liep weg-." "Lisa heeft mijn arm gered!" hoor ik Niall mijn verhaal onderbreken. "Hoezo dat dan?" vraagt Lou door. "Louis ging met zijn bestek gooien en natuurlijk ook met zijn mes en die kwam bijna in Nialls arm terecht." Ik kijk even naar het mes dat ik achter mijn bord heb neer gelegd. "Heb jij je niet verwondt dan?" vraagt Niall terwijl hij mijn vork uit mijn hand pakt en mijn hand nauwkeurig bekijkt. "Nee, ik heb dit zo vaak gedaan." Hij kijkt me aan. "Hoe bedoel je?" Zijn stem is veranderd van vrij opgewonden naar verward. "Nu even niet. we kunnen deze tijd ook besteden aan het genieten van dit eten." Ik neem snel een hapje van de rijst en negeer de antwoorden op mijn reactie.

Als Liam en Lou weer weg zijn begint Niall verder met vragen. "Voor het eerst in mijn leven, Lisa, snap ik je niet. Hoezo 'ik heb het zo vaak gedaan'?" Ik eet de laatste restjes van de rijst op en veeg mijn mond af aan een servet. Ik kijk even naar Harry, maar die is met zijn mobiel bezig. "Ik.." Ik kijk Niall aan. "Ik heb me in het verleden wel een keer gesneden in mijn hand." Zijn mond vervormt zich tot een O en hij schud zijn hoofd. "Jawel." fluister ik zacht. "Waarom?" Ik denk terug aan het gesprek van vanmiddag, het gesprek met Jessy. "Ik wou terug." Hij plaatst een van zijn handen op mijn blote knie. "Ik weet niet wat de dood me brengt, misschien wel het verleden." Hij glimlacht lief. "Waarom heb je niet naar ons gebeld?" Ik schud mijn hoofd. "Mocht het niet?" Ik blijf mijn hoofd schudden. "Wat is het dan?" Ik kijk hem aan. "Ik kon het niet." fluister ik zo zacht dat Niall het alleen kan horen. Hij lacht flauw, maar dan staat hij op en loopt weg, naar een onbekende bestemming. Ik wil achter hem aan lopen. Ik wil weten wat er aan de hand is, maar weet dat hij nu even alleen wil zijn. Ik sta op en loop naar buiten, een park in. Weg van het hotel. "Lisa?!" Ik draai me om en zie Harry op me af komen rennen. "He, wat is er?" Ik bedenk me niet en sla mijn armen om hem heen, laat mijn emoties los en loop met hem en een beveiliger meer het park verder in.