Can we stay forever?//Niall Horan// ☑

21

We eten boontjes als avondeten, dat waren Caspers fav tot hij frietjes at. Mijn mobiel is opgeladen en heb ondertussen weer alle apps enzo gedownload. Ik heb Nialls twitter onderzocht op zoek naar een rede waarom die boos kan zijn. Misschien is hij gewoon boos, omdat ik er tussenuit ben gegaan. Casper zit me aan te staren terwijl ik diep in gedachten ben. "Lisa, zullen we morgen na het werk de kerstboom opzetten?" Ik kijk op van mijn schaaltje waarin het chocolade-ijs langzaam aan het smelten is en knik vervolgens. "In Nederland wachten we altijd tot Sinterklaas is opgerot." Hij lacht kort en neemt nog een hapje van zijn vanille-ijs. "Maar die hebben wij hier niet." Ik knik, beter, ik was nooit goed in surprises maken. "Maar het is al 8 december, ik weet niet hoelang die "Sinterklaas" daar blijft, maar dat is wel lang als die er al vanaf november is." Ik kijk hem aan. "Dan is die al opgerot." Hij lacht en een koele glimlach blijft op zijn lippen liggen. "Misschien moet je Niall vanavond even appen...?" Ik kijk hem verbaast aan, beetje aan de boze kant blijkbaar. "Niet zo boos kijken, ik probeer je te helpen." Ik eet snel een hapje ijs. "Ik heb zijn nummer niet." Hij lacht. "Die heb ik, toch. Doe nou niet zo dom." Ik kijk hem bozer aan. "Rustig..." Ik zie hoe hij zijn mobiel pakt en mij Nialls nummer doorappt. "Je moet niet zo nadenken, maar dingen doen." Hij pakt mijn hand en legt de zijne erop. "Je hebt Niall nodig." Hij heeft gelijk. Ik wil niet nog langer zonder hem. Ik probeer weg te kijken, maar Casper volgt met zijn blik, mijn blik overal. "Cas, rot op." Ik schuif mijn schaaltje naar voren en loop naar boven toe. Het kamertje dat ik toegewezen heb, is klein. Er staat een bed dikke blauw-met groene dekens erop. Ik laat me op het bedje vallen en kijk naar het schilderij aan de muur. Het is het schilderij dat bij zijn oma thuis hing, zelfgemaakt, vertelde hij, tot ze overleed. Zijn opa heeft hem het schilderij gegeven van een bos met een klein meisje erop die bloemetjes aan het plukken is. Het is een meisje met blond, krullend haar en een bruin jurkje aan. Als ze bij een boom zou staan, zou je haar amper herkennen, misschien door haar blonde haar, maar dat is het. Het meisje doet me denken aan een meisje uit mijn herinneringen. Een meisje die dol was op bloemen, bomen en dieren. Een meisje dat het ene moment heel meisjes achtig kon zijn en toen weer stoer en onzinnig. Een meisje dat altijd weg was. Dat meisje, dat ben ik. Ik pak mijn mobiel, voeg Niall toe aan mijn contacten en stuur hem een klein appje: Hi, R u Ok? Het duurt even of ik krijg een berichtje terug: Jup, Who's this?Ik lach kort. Lisa Owh Hey, is het leuk bij Cappie? Ik kijk snel naar de deur, die nog open staat. Hij zingt mee met de muziek die hij op heeft gezet. Uhmm... Ik zie hem typen, stoppen en dan weer door typen. Waarom? Ik voelde dit aankomen. Ik wil er niet over praten, maar kan hem niet zonder enige reden achter laten. Moest gewoon even weg... Sorry Ik wil naar hem toe. Wat heb je allemaal gedaan dan? Ik denk dat ik weet wat hij denkt. Beetje reizen, was wel leuk om even dag en nacht op de weg te zijn. De waarheid wint. Geloof er niks van, maar okay. Ik wil dit niet over app bespreken. Morgen 3pm? Hij heeft gelijk. Niet over app. Is goed. Tot morgen x Geen reactie terug. Shit hé... Nadat ik op Caspers laptop een film heb gekeken, ga ik slapen. Morgen 3 uur bij Niall. Nu hopen dat Casper me kan brengen. Ik kan ook gaan lopen, maar heb dan wel maps nodig. Ik weet het nu wel zo'n beetje, maar ben bang dat ik alsnog verkeerd loop. Het is 12 uur als ik weer wakker wordt. De deur van de woonkamer wordt dicht gedaan. Het is Casper die zijn ochtenddienst heeft gedaan. In het veelte te grote shirt loop ik naar beneden, de woonkamer in. Hij kijkt me lachend aan en geeft me het kopje koffie dat hij dus net heeft gezet voor zichzelf. Ik ga bij hem op de bank zitten en hij slaat zijn armen om me heen nadat hij de tv heeft aangezet. "Wat ga je vandaag allemaal doen?" Ik kijk op van de tv. "Moet om 3 uur bij Niall zijn." Hij kucht kort en richt zich weer op de tv. Een paar minuten later hoor ik de voordeur van het slot gaan. Ik zet mijn kopje op de salontafel neer en kijk Casper verbaasd aan. "Kut, dats me stiefmoeder," fluistert hij zacht. En voordat hij klaar is met zijn zin gaat de deur die de woonkamer en de hal onderscheid open geduwd. "Casper!" Casper laat me snel los en staat op. Zo snel als ik kan sta ik recht op en kijk de onbekende vrouw rustig aan. "Casper is dit je vriendin?" Ze steekt haar hand uit, maar ik pak hem niet aan. Ik kijk naar Casper, maar die twijfelt om het te zeggen. "Nee, ik ben een vriendin, van vroeger, maar dat is voor uw geweest." Casper kijkt me aan met een dankend gezicht. "Ja, toen ma nog bij pa was, was Lisa hier nog in Ierland. Ze heeft de afgelopen 13 jaar in Nederland gewoond en daarom kent ze u niet." De vrouw kijkt Casper boos aan en trekt hem een eindje van mij vandaan om een gesprek te vormen die ik duidelijk niet mag horen, maar stiekem hoor ik hem toch. "Casper, je moet oppassen wie je in je huis haalt." Casper rolt met zijn ogen, waardoor ik moet lachen. "Ze is Lisa, je mag het aan pa vragen hoor." De vrouw lacht sarcastisch. "Je hebt het toch niet met dr gedaan hè?" Casper schrikt van die vraag en zonder dat ik het door heb, gaan mijn ogen over mijn lichaam. Zie ik er echt nog uit als een hoer. "Nee, ze is alleen een vriendin van vroeger die overnachting nodig had." Na die zin komt hij naar me toe lopen en fluistert in me oor dat ik me maar eens moest gaan klaar maken voor Niall. Ik kan moeilijk in Caspers shirt naar hem toe. En daar heeft die volkomen gelijk in, daar wordt die echt niet blij van. Ik loop de gang op en voor ik de trap op loop hoor ik zijn stiefmoeder nog een keer. "Ze lijkt wel een slet, pas op hoor, Casper." Ik loop de straat uit. Ik ben netjes gebleven tegen zijn stiefmoeder, maar ergens kon ik de ogen uit haar oogkassen kwabben. Onverantwoord allemaal reacties geven over mijn uiterlijk, over mijn karakter, terwijl ze me niet eens kent. Mijn haren vallen krullend over mijn schouder. De wind blaast het af en toe een beetje op. Ik loop langs het park. Ik volg de weg die ik me kan herinneren en vol verbazing vind ik de weg ernaartoe, naar zijn huis. Ik loop de oprit op en loop naar de deur. De oprit zelf is al zo'n 300 meter, dus als ik bij de deur aankom, heb ik pijn aan mijn voeten. De deur staat al open, omdat ik al had gebeld bij het hek. Ik loop het huis binnen en sluit de deur achter me. Ik hoor de bekende klanken van 5 seconds of summer aanstaan en kan me niet inhouden om mee te zingen. Ik hang mijn jas snel op en leg mijn tas op de trap neer. Mijn schoenen zet ik netjes naast die van hem. Mijn roze gewaste jurkje ruikt naar lavendel en glanst mooi. Ik loop de woonkamer in en zie dat de dvdtour van 5sos aan staat. Ik hoor zijn stem vanuit de keuken. Op mijn tenen (zoals altijd) loop ik naar de keuken toe. De marmeren tegels onder mijn voeten zijn koud, maar geven mij het gevoel op te dansen. Ik loop de keuken in en zie hem mee swingen met de muziek. De luchtgitaar ontbreekt niet en elk deel van het liedje kent hij uit zijn hoofd. Het is nog maar kwart voor 3. Hij heeft niet door dat ik er sta. Ik loop langzaam en zachtjes naar een van de barkrukken toe en ga er op zitten. Het kookeiland dat die aan het schoonmaken is ziet er opgeruimd uit. Ik kuch kort en hij draait zich om. "Hey" Een grote glimlach staat er op zijn gezicht. Hij zet het geluid wat zachter en komt tegenover me zitten. "Hey," herhaalt hij terwijl hij zijn vingers samenvouwt. "Hoe was het? Het weg zijn bedoel ik." Zijn emoties veranderen snel, er komt een blik in zijn ogen die ik niet ken, een waar ik bang voor wordt. Ik knik en start met vertellen. "Ik ben begonnen in Amsterdam en zo doorgereisd door heel Nederland." Hij kucht kort. "Van welk geld?" Ik kijk hem aan. "Ze hebben ons huis leeg gehaald en alle persoonlijke spullen konden we ophalen, dus ook geld en foto's enzo." Hij knikt. Niet veel gelovend. "Zoals ik al appte, geloof ik daar niks van." Hij geloofd me niet. Wtf. Ik weet niet wat te doen. Het is even stil. Hij kucht en begint weer. "Lisa, even eerlijk." Mijn ogen gaan naar zijn polsen, de littekens zijn duidelijk zichtbaar. Vervolgens kijk ik weer in zijn ogen. "Niall, ik lieg niet. Ik heb het je beloofd, ik zou het echt niet meer doen. Ik heb het je beloofd." Mijn stem valt weg van emoties. Hij geloofd me niet. Hij zal me nooit meer vertrouwen. Hij schenkt snel wat heet water uit de waterkoker die hij had aangezet en doet er een theezakje in. "Ik weet het, maar je hebt geen bewijs dat je het niet hebt gedaan, duss." En dan weet ik het. Ik kan Matthew bellen. Ik kan Matthew bellen! "Wil je even wachten." Hij knikt en zegt dat die wel wat koekjes uit de kast gaat pakken. Ik huppel naar mijn tas toe en pak het verfrommelde papiertje uit het voorvakje. Ik kan Matthew bellen. Ik ren terug naar de keuken en pak mijn mobiel er weer bij. Ik kan hem bewijzen dat ik ben gaan reizen. Ik kan het hem bewijzen! Hij geeft me een koekje en kijkt vragend naar het papiertje terwijl ik het nummer intoets. Ik zet hem op luidspreker zodat hij mee kan luisteren en wacht tot die over gaat. "Heyhey, Matthew hier." Ik lach als ik zijn stem hoor. "Hey Matt, Lisa hier." Ik hoor hem lachen en hij praat verder. "Wat is er loos, moppie." Ik kijk kort naar Niall en zie zijn blik langzaam van rustig naar boos veranderen. "Ik wil me vriend bewijzen dat ik ben gaan reizen en niet wat anders heb gedaan. Kan je hem vertellen dat jij me naar Mullingar heb gebracht?" Ik hoor Matt kuchen en zeggen dat die dat kan doen. Ik geef Niall mijn mobiel en eet een hapje van mijn koekje. "Hey Matthew. Niall hier, Lisa's vriend." Ik hoor Matt weer lachen. "Volgens mij ken ik jou, Matt," zegt Niall nadat ze elkaar kort hebben voorgesteld. Ik kijk hem verbaasd aan. "Ja, inderdaad. Jij bent die van One Direction toch? Die vriend van Casper." Niall knikt lachend. "En jij met die player van Irish rugby." Matt lacht en knikt. "En ik heb jou vriendin gereden inderdaad." Niall knikt en kijkt boos naar me. "Naar Mullingar gereden, Matt, we doen niet aan dag dromen." Hij lacht en Niall doet fake mee. "Hé, thanks voor de waarheid, bro. Hopelijk zie ik je snel weer in het stadion hè." Daarna hangt hij op. Hij gooit mijn mobiel naar me toe. "Hoeveel heeft hij betaald?" Ik frons mijn wenkbrauwen. "Je geloofd hem serieus?!" Hij knikt lachend. "Niall, ik hij heeft me alleen hierheen gebracht, niet meer!" Hij knikt. "En daarvoor moest je wel wat doen, hè?" Sprakeloos. "Nee. Ik heb helemaal niks gedaan. Ik heb alleen maar een beetje door het land gereisd!" Hij knikt. "Niall, ik meen dit. Ik pas wel op hoor! Ik heb het je beloofd en ik heb me aan mijn belofte gehouden!" De tranen springen in mijn ogen. "En jij geloofd me niet...." Ik schud mijn hoofd en leg mijn hoofd in mijn armen. "Het spijt me Lisa." Niemand ziet me meer als mij. Iedereen ziet me als een hoer. Als een fucking hoer! Waarom heb ik deze keuzes gemaakt?! "Lisa?" Ik ben er klaar mee. "Nee, Niall! Ik ben er klaar mee. IEDEREEN ziet me als een hoer, IEDEREEN!" Mijn stem verzwakt en de tranen rollen over mijn wangen. "Waarom kan ik gewoon niet meer zo zijn zoals eerst?" Hij loopt om het keukenblok heen en slaat zijn armen om me heen. "Omdat je hebt gelogen, en omdat Matthew over je hebt zitten roddelen. Heel Mullingar weet het en je bent nog maar een dag terug hoorde ik." Ik kijk op. "Me moeder heeft het me verteld en die had het van weer iemand anders en die had het van haar dochter, een vriendin van Matthew." Ik wil opkijken, maar hij duwt mijn hoofd tegen zijn schouder. "Je kan gewoon eerlijk tegen me zijn." Hij geloofd me nog niet. "Niall?!" Ik wurg me uit zijn armen. "Ik ben eerlijk!" Hij pakt mijn hoofd vast om me rustig te maken. Hij begint zelfs mijn wangen te strelen. "Ik wil je niet kwijt, Lisa, maar als je tegen me blijft liegen, kan ik je niet vergeven." Mijn ogen worden groot. "Hoe dan wel?" besluit ik te vragen, in plaats van hem aanvallen dat ik niet lieg, want dat werkt toch niet. "Ik heb een voorstel, als je er niet mee eens bent, moet je met iets beters komen." Hij wacht tot ik instem, dus ik knik. "Je komt weer hier wonen, maar we wonen hier als vrienden, niet meer, tot dat we weer naar elkaar toe groeien. Ik denk dat dat het beste is om de afstand tussen ons te herstellen." Ik kijk hem aan. "Wat nou als we gewoon weer opnieuw beginnen," stel ik voor, maar hij schud zijn hoofd. "Mijn voorstel, anders niet. Ik kan je niet vergeven als ik niet zeker weet of je liegt of niet." Ik zie iets smekend in zijn blik, maar zeker of dat het is weet ik niet. "Okay." Hij drukt mijn hoofd weer tegen zijn borst. "Bel je Casper dat je hier blijft?" Ik knik. Hij laat me los en knipoogt kort. "Wat wil je eten vanavond?" Ik leg mijn hoofd in mijn armen en kreun kort. "Moet ik kiezen?" Ik kreun weer, geen zin om te praten. "Bel Cas nou even, dan ga ik kijken wat ik allemaal in huis heb." Ik pak mijn mobiel, zoek Caspers nummer en bel hem op. Hij klinkt enthousiast, maar zo voel ik me niet. Na het eten van een pizza, ga ik naar de logeerkamer, oftuwel, mijn kamer. Niall heeft mijn spotify afspeellijst op de speakers gezet, dus hoor mijn favoriete muziek door het hele huis. De speakers in mijn kamer kan ik uitzetten, maar daar heb ik geen zin in. Drag me down door de speakers als ik de douch instap. Ik voel me niet vies ofzo, maar douchen maakt alles beter. Ik heb zin om mee te zingen. Zal ik het doen? Nee, ik blijf stil. Nialls solo, ergens doet het pijn, maar toch voelt het fijn. Nadat ik de douch uit ben, doe ik een van Nialls shirtjes aan en mijn eigen skinny jeans. Ik vlecht mijn haar in 2 vlechtjes en met 'end of the day' door het huis huppel in naar beneden. Niall zit zingend, met zijn ogen gesloten, op de bank. Ik twijfel even, maar ga vervolgens bij hem zitten. Hij merkt er niks van. Tot hij zijn ogen opent. "Oh, hey," fluistert hij kort, maar lief. "hé," fluister ik kort terug. "Wil je een film kijken?" Ik schud mijn hoofd. Home by one direction vult het huis. Ik leun mijn hoofd achterover op de bankleuning. "Niall? Wat vind jij eigenlijk van Matthew?" Hij lacht sarcastisch en wacht tot zijn solo is afgelopen. "Een vieze pennenlikker." Ik moet erom lachen. "Echt een klootzak," voegt hij er nog aan toe. Het is weer even stil. "Jessy had me gebeld." Ik kijk hem aan. "Ze zei dat Harry je zocht. Ik ben er niet op in gegaan en heb gezegd dat hij maar moest gaan zoeken." Ik kan mijn 'ik wist het' niet tegen houden. "Wat wist je?" Ik kijk hem in zijn diep blauwe ogen aan, maar kijk snel weer weg. "Dat hij me zocht," fluister ik zo zacht dat G.R.L. nog beter te horen is. "Wat zeg je?" Hij komt dichter bij me zitten. "Dat hij me zocht," zeg ik nog wat harder. Een kleine 'oh' komt ervan af, maar meer niet. "Ik denk dat ik zo ook ga douchen." Hij kijkt me kort aan. "Ik ga meteen slapen, dus als jij af wilt sluiten, zou dat fijn zijn. Die vlechtjes zijn leuk, by the way." Met die zin loopt die naar boven. Ik heb helemaal geen zin meer om hier te zitten. Ik zet de muziek uit, morgen mag de rest hun klanken laten horen. Ik sluit alles af, check de beveiliging en ruim de laatste vaat in de vaatwasser voor ik hem aanzet. Daarna is het ook tijd voor mij om te gaan slapen.

---Niet bewerkt 

Jullie zijn zo leuk :)

Ik wou dit hoofdstuk een beeeeeetjeeeee gewoontjes laten, goed gelukt, of niet?

bijna kerstvakantie :D

---Ellie :)