Can we stay forever?//Niall Horan// ☑

proloog

Ik open mijn ogen. Ik voel mijn hoofd bonken. Ik kijk om me heen, maar niets dat ik herken behalve een voorwerp. Een jongen. Ik wil denken waar ik hem van ken, maar mijn hoofd laat het niet toe. Hij staat voor me en kijkt hoe het met me gaat, altans zo ziet het eruit. Hij opend zijn mond om iets te zeggen maar snel veranderd hij zijn houding. Hij komt op het bed zitten en laat zijn hoofd in het kussen vallen. "Gaat het weer goed?" Ik kijk in zijn blauwe ogen. "Nee, het gaat niet goed." bevestig ik. Mijn stem kraakt. Ik probeer recht op te gaan zitten, maar zonder succes laat ik mijn hoofd weer in het kussen vallen. Hij lacht en zijn hand gaat naar een pluk voor mijn gezicht, die hij voorzichtig achter mijn oor neerlegt. "Hoe vind je het hier eigenlijk?" Ik kijk hem vragend aan. "Hier in Nederland?" Voegt hij er snel aantoe. De gedachten van vroeger gaan door mijn hoofd, de gedachten van de vorige avond. "Oh, beetje saai." antwoord ik maar. Hij lacht weer. "Misschien kon je toch beter bij mij in Ierland blijven." Ik lach nu ook. "Had het wel beter gemaakt, Niall." Hij slaat zijn armen om me heen, ik leg mijn hoofd op zijn borst. "Ik ben blij dat jij dit ongeluk heb gehad bij de meet and greet." Ik lach zacht en pak een van zijn handen. "Anders had je nu met iemand anders in dit bed gelegen zeker?" Ik kijk op. In zijn blauwe ogen zie ik dat hij het daar moeilijk mee heeft. "Nee, Lies. Ik had hier waarschijnlijk nog steeds met jou gelegen." Ik voel hem lachen. Ik voel zijn adem in mijn nek. "Ik heb je echt heeeeeeeeel erg gemist." voegt hij aan zijn zin toe. Ik kijk omhoog, naar zijn gezicht, terwijl hij net omlaag kijkt, naar mijn gezicht. "Je bent ook niks veranderd." Ik kijk hem ongeloofwaardig aan. "Jeetje, Niall je bent echt blind!" Hij kijkt me lachend aan en geeft me een kusje op mijn kruin. "Zijn we trouwens nog steeds beste vrienden, na deze stomme 13 jaar?" vraagt hij onzeker. "Waarom niet?" Hij neemt de vraag te letterlijk en antwoord:"Nou, ik ben nu een wereldster en ik heb je in de steek gelaten." Ik lach en leg mijn hoofd terug tegen zijn borst. "Jij heb mij nooit in de steekgelaten." ga ik verder. Ik voel hem diep inademen. "Jawel, Lies. Ik dacht dat we hadden beloofd om elkaar nooit meer los te laten toen, of is dat niet meer zo?"

"Niall, nu mag je me niet meer los laat-." We laten elkaar los en gaan snel recht op zitten, geschrokken van de deur die ineens open gaat. "Jezus Harry!" Ik voel Niall op staan en zie hem naar de deur toe lopen. "What'sup?" Ik moet lachen om de manier waarop dit gesprek verloopt. Harry wist niet dat Niall mij kende en is nu helemaal boos op hem, maar Niall blijft het proberen om het uitteleggen. Ik ga weer liggen en leg mijn hoofd in het kussen. Ik sluit mijn ogen heel even en hoor hoe Harry de kamer uit wordt gestuurd. Niet veel later voel ik Niall weer naast me op het bed, die zijn armen om me heen slaat en zijn hoofd ook weer in het kussen legt.

"Nog leuke jongens in Nederland ontmoet?" Ik schud voorzichtig mijn hoofd. "Jij dan?" Ik voel hem lachen, maar blijf wachten op zijn antwoord. "Leuke jongens zijn er overal, maar leuke meiden? Nee, niks gespot." Ik til mijn hoofd een beetje op en voel zijn hand van mijn rug naar mijn heup gaan. "Echt niet?" vraag ik door. "Gister avond zag ik er een, maarja die valt van de trap af en moet naar de EHBO." We moeten allebij lachen. Ja ik ben van de trap afgevallen. "Ik schaam me dood." Zijn lach is nog steeds zo aanstekelijk dat we allebij nog harder beginnen te lachen. "Niet doen, het was niet zo heel erg." Hij duwt mijn hoofd terug tegen zijn borst en begint mijn haar te strelen. "Ik heb je gemist, Lies." Ik sluit mijn ogen weer en geniet van het gevoel dat ik 13 jaar niet heb gehad. Ik hoor Niall langzaam een liedje neuriën. 18. Dat liedje doet me denken aan vroeger.

So kiss me when i lay down, my hands pressed to your cheeks. A long way from the playgrond.

Ik voel dat Niall zwaarder gaat ademen. Ik haal mijn hoofd van zijn borst af en kijk hem met grote ogen aan. "Doe die ogen weg, Lies. Ik kan er nog steeds niet tegen." Ik lach en leg mijn hoofd terug. "Niall, wat is er aan de hand?" vraag ik uiteindelijk. Hij haalt diep adem. "Ik vind het gewoon fijn dat we weer even bij elkaar zijn, omdat ik weet dat dit niet voor altijd kan zijn." Ik kijk even op. "Dat kan het wel." zeg ik vastbesloten om hem een goed gevoel te geven. "Lies, dat kan niet. Ik moet ook met de jongens mee voor mijn werk enzovoort." Zijn hand gaat langzaam naar beneden, naar mijn billen. "Waarom kan ik niet mee?" Hij lacht. "Omdat ik wil dat de media jou niks aan doet. Ik wil dat je veilig bent." Hij duwt mij iets dichter tegen hem aan. "Niall, fuck de media." Hij lacht en begint kleine vlechtjes in mijn haar te maken. "We kunnen de media niet fucken. Hooguit sturen we Louis erop af, die fuckt ze wel." We moeten bijde weer lachen, maar daar na is het stil. Ik sluit mijn ogen. "Liesje?" Ik kijk hem aan. "Ik kan wel regelen dat je kan blijven." Verbaast dat ik ben kijk ik hem aan. "Ik zal kijken wat ik voor je kan doen." voegt hij er aan toe. "Dan kan ik je misschien wel voor altijd bij me houden."

Daarna was het stil, maar veel wouden we allebij niet zeggen. Het gevoel dat je weer bij je beste vriend ben is genoeg. Ik sluit mijn ogen en wacht tot dit weer voor even over is. Ik voel dat Niall de dekens iets hoger neerlegt. "Laten we maar gaan slapen." Ik leg mijn hoofd terug in het kussen en volg Niall met mijn ogen. Hij loopt naar een kast en gooit een shirt naar me toe. "Doe die maar aan." voegt hij eraan toe en zelf doet hij zijn shirt uit. "Niall?" Hij kijkt me aan met zijn shirt in zijn hand. "Ja, ik zal wel even weg gaan." Ik lach en zie hoe hij de badkamer in verdwijnt. "Roep maar als je klaar bent." Ik lach en verwissel snel mijn kleding. Ik leg mijn kleding van deze dag naast het bed en plaats mijn hoofd in het kussen. "KOM MAAR!" schreeuw ik hard en wacht tot Niall naast me komt liggen. "He, we hebben ook buren hè." We lachen bijde. Hij komt naast me liggen en ik laat me weer opsluiten in zijn armen
"Slaaplekker Niall James Horan."

"Slaaplekker Lisa Anna Adams."