"Acı dolu geçmişinde takılı kalıp, asla bırakamıyanlar size sesleniyorum... Artık bende kaybedenler kulübündeyim."
Efsun Ateş, sevdiği adamın ihanetini unutmak için yaşadığı şehri terk edip hiç bilmediği Ankara'nın sokaklarına adım attı. Kendine yen...
Efsun gözetlediği yerden Piruzun indiğini söyleyince hızla İshak'ın kolundan tutup teknenin önüne çıkardım. Gözlerinin içine bakarak parmağımı yüzüne karşı sallarken oda büyüttüğü gözlerle bana bakıyordu.
"En ufak hareketin, kaçma girişimin bu pezevenge bir şey çaktırman ve daha niceleri. Efsunun gözüne batan her şey." Parmağımla kafasına vurarak, "en ufak hareketin de beynini uçurur" dedim. Onu yeterince korkutmak, aklını götüne sokmak için her şeyi söylüyordum. Bu adam elime geçtiği günden beri önüne çeşitli fantezi yöntemleriyle ölüm şekli sunuyordum, eğer ki az bir şey aklı varsa bir mallık yapmazdı.
Kafamla işaret verip gitmesini söylerken, o ilk önce Para dolu çantayı omuzuna sabitleyip arkasına döndü. Kafasını çevirip buluşma noktasına yaylana yaylana gelen Pıruza baktı.
Parmağımla omuzunu dürtüp, kafamı ona doğru eğdim. "Bu sene gideceksin inşallah"
Kafasını sallayarak olduğu yerden hareket edip buluşma yerin koşarak gitti. Kulağımda Nejat abinin, "gireli mi komutanım?" diye sesi gelince İshak'ı izleyerek, "daha değil." Dedim.
Benden uzaklaşınca daha iyi görmek için MPT'nin gece görüşlü dürbünüyle İshak'a baktım. Ona bakmaya devam ederken görüş açıma ağzında döndürdüğü kürdanla pıruz girdi. İshak'ın yanına gidip kafasıyla çantayı gösterip bir şeyler söyledi. Onları izlerken Efsun'a seslendim. "Efsun İshak'ın telsizi biz de sessiz de. Sadece sen ve Zafer başçavuş duyuyorsunuz. Kulağınızı iyi açın."
Yanım da duran Zafer abi, "anlaşıldı" diye fısıldarken, Efsun da aynı şekilde kulağımda fısıltısını duydum "Anlaşıldı"
İshak dediklerimi harfiyen uygulayıp, Piruzu kıyıdan uzak olan banklara çekti. Dürbünü Efsun'a doğru çevirip baktığımda, o çatıda uzanmış sabit şekilde ikiliye bakıyordu. Tekrar iki piçe bakıp benden emir bekleyenlere seslendim.
