"Acı dolu geçmişinde takılı kalıp, asla bırakamıyanlar size sesleniyorum... Artık bende kaybedenler kulübündeyim."
Efsun Ateş, sevdiği adamın ihanetini unutmak için yaşadığı şehri terk edip hiç bilmediği Ankara'nın sokaklarına adım attı. Kendine yen...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"İnsanlar, dedim, konuşmuyor, dinlemiyor Herkes bir top pıtrak ötekinin ağzında.Korku, dedi. Bilmek korkusu Anlamak korkusu. Yaşamak korkusu."
"BÖLÜM ŞARKISI: GEÇMİŞ AMA BİTMEMİŞ"
Şıp...
Şıp...
Şıp...
Duyduğum sinir bozucu damla sesiyle aniden gözlerimi açıp, gri tavanda yanıp sönen lambaya, buğulanan kısık gözlerimle bakarak odaklanmaya çalıştım. Daha net görmek için gözlerimi art arda kırpıştırıp tavanda yanan sinir bozucu lambayla bakıştıktan sonra kaşlarımı çatıp gözlerimle etrafı taradım. Kaskatı kesilmiş, yerde uzanmış vaziyete etrafa bakarken buraya nasıl ve ne ara geldiğimi hatırlamıyordum. Elimi başıma götürüp kendime gelmeye çalışırken uzandığım yerden tek dirseğimden destek alıp oturarak çatık kaşlarla etrafıma baktım.
"Neredeyim lan ben."
Etrafa göz gezdirirken o su sesi kulağıma tekrar gelince ayağa kalkıp sesin olduğu yöne kulak kabartarak o yöne gitmeye başladım. Etrafıma baktığımda hastane koridorunda olduğumu anladığım da durup etrafımda dönmeye başladım. Durduğum yerdeki lağım gibi koku yüzümü buruşturmama sebep oldu.
"En son arabada değil miydim? abi ben."
Etrafım da döndükçe yerden su sesi gelince kafamı eğip ayaklarımın dibinde oluşan küçük su birikintisine kaşlarımı çatarak baktım... Gözlerimi kısarak kafamı çevirmeden yattığım yere bakıp düşünürken buraya halen nasıl geldiğimi çözmeye çalışıyordum.
Koridorun sonundan aniden farklı yüksek ses gelince kafamı kaldırıp sesin geldiği yöne çevirdim.
Bağırarak "kim var orada" derken temkinli adımlarla sese doğru adımladım.
Etrafımı bakınırken her bir odanın kapıları sonuna kadar açık hepsi de yıkılmış eskimiş, duvarların boyaların bazıları soyulmuş bazıları dökülmüş vaziyetteydi. Yutkunarak etrafıma göz gezdirirken tozdan gözükmeyen sedyeler, eskiyip soyulmuş deri sandalyelerin olduğunu gördüm.
