Keyifli okumalar....
Hiç düşündünüz mü?
Eğer farklı tercihleri yapsaydınız,
hayatınız şu an nasıl olurdu?
Şu an nerede? Kimlerle olurdunuz?
Eğer farklı bir lise seçmiş olsaydınız, farklı bir üniversite ve farklı bir bölüm tercih etmiş olsaydınız?
Aynı kişiler mi olurdu hayatınızda? Denk gelebilir miydiniz hayatınızın bir noktasında onlara?
Eğer,
İzmir'de kalmayı, İzmir'de bir üniversite tercih etmeyi seçmeseydim. Bambaşka bir şehirde,yeni bir hayat kurmak için uzaklaşsaydım İzmir'den yine de Pamir gibi birini alabilecek miydim hayatıma?
Ya da yolları hiçbir zaman kesişmeyecek iki insan olarak mı kalacaktık,belki de birbirimizin varlığından dahi haberdar olmayacaktık ve bu sebepten belki de bende bulamayacaktım hiçbir zaman ailemi.
Ve İzmir'de kalmadığım için, bambaşka bir bölüm tercih ettiğimden o yaşamda Onur da olamayacaktı.
Ya da eğer hiç kaçırılmasaydım,ailem o doğum günümde böyle bir yat tatili planlamamış olsaydı. Onların yanında büyüseydim, bir evim olsaydı kendime ait bir odam.Etrafımda beni sevdiğini bildiğim birkaç insan nasıl bir insan olacaktım? Kime dönüşecektim?
İnsan kendine, böylesine yabancı olabiliyormuş.
"Ahu."ismimin seslenilişini duymak, düşüncelerimin arasından sıyrılmama neden oldu.
Yüreğim,bir serçenin düşmemek için çarptığı kanatları gibi hızla çarpıyordu.
Tenim,alev alev yanarken gözlerimi bana seslenen Pamir'e kaydı okuduğum notun beni hiç mutlu etmediğinin aksine korktuğunun farkına varmış olmalı ki her çiçeğe baktığı gibi bakmıyordu elimdeki çiçek buketine.
Yaptığım her bir tercihe,minnet duymalı mıydın? Hepsinin sonucu bana onu ardından onun sayesinde yeniden ailemi kazandırdığı için.
"Kimden?"cevap veremedim,notu okuduğunda yüzünün alabileceği şekli dahi tahmin edebiliyordum. Her bir mimiğini,jestini, içini görebiliyordum ben.
"Ahu, söylesene kimden?"diyerek elimden çekip aldı not kağıdını, gözlerimi Yaman'a çevirdim bir o bilebilirdi çiçeği bana gönderenin kim olabileceğini.Zaten sinirliydi, başıma gelen her şey için hem herkese,hem kendine öfkeliydi zarfın içine tekrar tıkıştırdığım not kağıdını çıkardı yerinden.
Okudu.
Tekrar okudu.
Ve tekrar okudu.
"Abi, söylesene kimden!"diyerek oturduğu yerden ayağa kalktı Umut, Pamir'in ne kadar gerildiğini benimle birlikte anlayabilecek tek kişiydi sanırım.
Elinde tuttuğu kağıdı, yumruğu içinde sıkarak buruşturduktan sonra masanın üstüne fırlattı ardından alev alev yanan gözleri beni buldu tekrar.
"Kim bu!"
"Sakin olursan anlatacağım."dediğimde, histerik bir şekilde güldü ilk defa böyle öfkeli görüyordum onu belki de.
"Neyin sakinliğinden bahsediyorsun Ahu!"
"Bağırma öncelikle!"dedi Yasmin, Yaman'ın açarak okuduğu not kağıdından gözlerini ayırarak.
"Sakin olmaya çalışırsan, açıklayacak zaten kendini. Şu an sadece korkutuyorsun kızı."
"Ben mi?"
"Ben mi korkutuyorum Ahu seni?"elimi saçlarımın arasından geçirdikten sonra başımı iki yana salladım.
Korkutmuyordu,bana zarar vermeyeceğini çok iyi biliyordum kendimden daha çok güveniyordum onun öfke kontrolüne.
Beni tek korkutan, ondan başka birine böyle bir söz söylemiş olma ihtimalime inanmış olmasıydı o da bana güveniyor olmalıydı ondan başka birine gözlerimi çevirip 'Kimse bize engel olmayacak' gibi bir cümle kurmayacağımı bilmesi gerekiyordu.
