Keyifli okumalar...
Okumaya başlamadan önce yıldıza basmayı ve bol yorum yapmayı unutmayın!!!
Bazı durumlar vardır.
Böyle durumlarda, bir şeyi ya çok istediğinizi ya da o şeyden nefret ettiğinizi düşünebilirdiniz.
Sadece bu durum ile karşı karşıya kaldığınızda anlayabilirsiniz aslında onu istemediğinizi veya ne kadar çok istediğinizi.
"Hamile değilsin Ahu."derin bir nefes alarak gülmeye çalıştım.
Değildim.
İyi bir haberdi bu.
"Güzel."diye mırıldandığımda, telefonunu ekranını kilitleyerek bana baktı Piraye Hanım.
"Berbat bir annelikle bir çocuğun hayatını mahvedemeyeceğim böylelikle."kendi kendimi ikna etmeye çalışır gibi başımı salladım.
Aynı zamanda, Pamir gibi bir babayı alıkoyacaktım bir çocuktan.
"Gözlerin bambaşka bir şey diyor ama sanki."
"Bence, böyle istemeden belki de kendi tercihin olmadan anne olmak zorunda kalsaydın düşünmene gerek kalmayacaktı öylece yapmak zorunda kalacaktın annelik, ve şimdi bunu kaybettiğin için üzülüyorsun çünkü isteyerek hiçbir zaman anne olmayacağına inanıyorsun."gözlerimin dolduğunu ve boğazımın düğümlendiğini hissettiğimde zorla yutkundum.
"Böylesi daha kolay olacaktı senin için öyle değil mi?"cevap veremedim öylece susup bunun cevabını düşünürken telefonumun çalması ile ekrana baktım.
Yine Hazal arıyordu.
"Artık bir önemi yok."diyerek omuz silktim.
"Sıcak çikolata için teşekkür ederim."
güldü.
Telefonu açarak kulağıma götürdüm ve arabaya doğru yürümeye başladım.
"Ahu..."dedi Hazal.
"İkimizde baygınlık geçirmek üzereyiz söyle artık şu sonucu."çantamdaki anahtar ile arabaya açarak koltuğa oturdum ve derin bir nefes verdim.
"Değilim."
"Hamile değilim."rahatlamış bir nefes verdiklerini duyduğumda gözlerimi kapatıp başımı oturduğum koltukta geriye yasladım.
Düğümlenen boğazım ile zorla yutkundum.
"Sana geçiriyorum akşam Pamir alacak beni."
"Tamam güzelim bizde eve geçiyoruz, evde buluşalım."göremeyeceğini bile bile başımı salladım kontağı çevirip arabayı çalıştırmaya başlamadan hemen önce gözlerinden akan birkaç damla gözyaşını elimin tersiyle sildim ardından arabayı çalıştırarak hastaneden ayrıldım.
Trafik olmadığından kısa süre içinde Hazal'ın yalnız yaşadığı siteye geldiğimde geldiğimde, sitenin girişinde beni bekleyen Hazal ve Elis binsin diye arabayı durdurdum.Hazal hemen yanıma, Elis de arka koltuğa geçtiğinde güvenlik bariyeri açarak siteye girişimizi sağladı.
"Kutluyor muyuz ?"diye mırıldandı arka koltuktaki Elis dikiz aynasından gözlerime bakarak.
"Kutlayacak bir şey yok Elis."dedim Hazal'ın yaşadığı apartmanın hemen önünde arabayı durdururken.
"Bir yanlış anlaşılmaydı hepsi bu!"
arabada oturmaya devam ediyorken dudaklarımın çevresindeki et parçalarını koparıyordum.
"Pamir'e bu şüphenden bahsedecek misin yoksa saklayacak mısın?"diye sordu Hazal, göz pınarlarımı ovdum.
