格格不入(GeGeBuRu)
စာရေးသူ : ဝူးကျယ်
ဘာသာပြန်သူ : ယင်း
အပိုင်း ၂၄
အမှန်အတိုင်း ပြောရပါက ထိုလူ၏ လက်ထဲရှိ အမြောက်လိုဟာက်ိုသာ မမြင်လျှင် ၊ ထိုလူက ဘယ်သူမှန်း ချက်ချင်းမှတ်မိမှာ မဟုတ်ပေ။သတိပြန်ရလာလျှင်တောင် ၊ စက္ကန့်အတော်ကြာအောင် သုံးမှသာ ဘူးလေးထဲ ထည့်ထားသည့် ဒီလူ့ဘ၀ဓာတ်ပုံဆရာ၏ နာမည်ကဒ်နှင့် ၊ ထိုကဒ်ပေါ်ရှိ နာမည်ကို မှတ်မိမည်ပင်။
"ဖန်းယင်?"
ရှန့်ရှီးမှာ အတော်လေး အံ့သြနေဟန်ဖြင့် ဖန်းယင်အား ကြည့်လိုက်ပြီး
"မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေ ရှည်နေတာ မျက်နှာတောင် မမြင်ရတော့ဘူး"
"ဒီတလော အလုပ်များနေတော့ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဖို့တောင် အချိန်မရှိဘူး"
ဖန်းယင်က ရယ်၍ ရှန့်ရှီး ပခုံးကို ပုတ်လိုက်ပြီး
"ကောင်လေး ၊ မတွေ့ရတာ ဒီလောက်တောင် ကြာသွားပြီ ၊ ကြည့်ရတာ နည်းနည်း ၀လာသလိုပဲ"
"အာ"
ရှန့်ရှီးမှာ ကိုယ့်မျက်နှာကိုယ် ပွတ်ကြည့်လိုက်မိပြီး
"နေ့တိုင်း စားပြီး အိပ်နေတာ"
"ဘယ်လိုလဲ ၊ မင်း ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဒီဘက်ကို ရောက်လာတာလဲ?"
ဖန်းယင်က ရှန့်ရှီးအား အကဲခတ်နေပြီး
"ကျောက်ကျားယောင်မှာ မနေတော့ဘူးလား?"
"အင်း ၊ အဲ့မှာ မနေတော့ဘူး"
ရှန့်ရှီးက ရယ်လိုက်သည်။
"အခုက......."
ဖန်းယင်က ဟိုဘက်ရှိ ဘုတ်ပြားကို ကြည့်လိုက်ပြီး
"အလုပ်ရှာနေတာလား?"
"ကြည့်ကြည့်ရုံပါ"
ရှန့်ရှီးက ပြောလိုက်သည်။ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိပေ။သူ အလုပ်ရှာနေကြောင်းကို တစ်ခြားလူအား ပြောပြချင်စိတ် မရှိချေ။ဒီက်ိစ္စအကြောင်း ပြောလိုက်မိလျှင် ၊ သူက ဆိုင်စောင့်သည့် အလုပ်ကိုပင် မရကြောင်း တစ်ခြားသူတွေ သိသွားမှာကြောင့် မျက်နှာပျက်ရမှာပင်။
