格格不入(GeGeBuRu)
စာရေးသူ : ၀ူးကျယ်
ဘာသာပြန်သူ : ယင်း
အပိုင်း ၁၇
စည်းကမ်း သုံးချက် မပြောနှင့် ၊ စည်းကမ်း အချက်ရှစ်ဆယ် ဆိုလျှင်တောင် ရှန့်ရှီးကတော့ မတုံ့ဆိုင်းပဲ ကတိပေးလိုက်မှာပင်။ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ခြားလူကို ကတိပေးတာက သူ၏ အားသာချက်ဖြစ်သည်။ကတိပေးပြီးမှ လုပ်နိုင် မလုပ်နိုင်ကို နောက်မှ ထပ်ပြောမည်။
သို့သော်လည်း သူ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီးနောက်တွင် ၊ ချိန်ပေါ်ယန်က ထိုစည်းကမ်းသုံးချက်ကို သူ့အား ချက်ချင်းမပြောပြပေ။သူ မအောင့်ထားနိုင်တော့ပဲ တစ်ခွန်း မေးလိုက်မိသည်။ :
"ကော ၊ ဘာစည်းကမ်းသုံးချက်လဲ?"
"ငါ မစဥ်းစားရသေးဘူး"
ချိန်ပေါ်ယန်က လက်ချောင်းဖြင့် စတီယာရင်ပေါ် အသာလေး ခေါက်လိုက်သည်။
"ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ အခု ဘယ်သွားနေတာလဲ?ခင်ဗျားအိမ်ကိုလား?"
ရှန့်ရှီးမှာ ရုတ်တရက် ဆိုသလို မသိမသာ စိတ်လှုပ်ရှားလာမိသည်။ဖောက်ထွင်းတာ မအောင်မြင်ခဲ့သည့် ထိုတစ်ခေါက်ကလွဲပြီး ၊ ပုံမှန်လူနေအိမ်များကို သူ မ၀င်ဖူးခဲ့ပေ။
"အရင်ဆုံး ဟင်းရွက်၀ယ်မယ်"
ချိန်ပေါ်ယန်က ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ဟင်းရွက်၀ယ်မယ်?"
ရှန့်ရှီးမှာ အတော်လေး အံ့သြသွားမိသည်။
"ဆရာ၀န်က ဟင်းရွက်၀ယ်သေးတာလား?"
"တော်တော် ထူးဆန်းတာပဲ ၊ ဆရာ၀န်က ဟင်းရွက်မ၀ယ်ရင် ဘာစားရမှာလဲ?"
ချိန်ပေါ်ယန်မှာ လုံး၀ သည်းခံစိတ် ကင်းမဲ့သွားခဲ့သည်။
"မင်းက ကြည့်လိုက်ရင် တော်တော် ဥာဏ်ကောင်းမယ့်ပုံနဲ့ ၊ ဥာဏ်ကောင်းတဲ့ပုံစံ ပေါက်နေရုံပဲလား?"
"ဟုတ်သားပဲ ၊ အရင်တစ်ခေါက်က ခင်ဗျားနဲ့ လမ်းမပေါ်မှာ ဆုံတာလေ ၊ ဟို ဘာလဲ Iron Rod Yam ၊ အဲ့ဒါ ခင်ဗျား ၀ယ်လာခဲ့တာ မဟုတ်လား?"
အရင်တစ်ခေါက်က လက်ထဲတွင် ကျိုးသွားခဲ့သည့် Yam ကို သတိရမိသွားရာ ၊ ရှန့်ရှီးမှာ ရယ်လိုက်မိသည်။
