Part 41 (ဇာတ်သိမ်း)

Start from the beginning
                                    

"ဘယ်နှရက်ကြာမှာလဲဟင်"

"တစ်ပတ်လောက်ပေါ့ မနေချင်လို့လား"

"တစ်ပတ်လုံး ဦးက စားမှာလား"

"အင်း"

"အဲ့ဒါဆို ရိုးသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ပြီးတော့ ဦးက ကဲချင်တိုင်းကဲရင် ကိုင်းကချုန်းချုန်းကျသွားနိုင်တယ်တဲ့ ချစ်စရာမကောင်းတော့ဘဲ နေမှာပေါ့"

"မဆိုင်ပါဘူး ခလေးရာ ဘယ်သူကပြောလိုက်ပြန်ပြီလဲ"

"ဘယ်သူကပြောပြောပေါ့ အဲ့ဒါကြောင့်စည်းကမ်းသတ်မှတ်မယ် ၃ရက်မှာတစ်ခါပဲ"

"အဲ့ဒီတစ်ခါက တစ်ရက်လုံး ၂၄နာရီလုံးလား"

"ဦးနော်"

သူမနှုတ်ခမ်းလေးစူထော်လာပြီး ရင်ဘတ်ကိုဘုန်းခနဲထုနှက်လာတော့ မနာပေမယ့် ငြိမ်နေလိုက်ကာ ကိုင်းလက်ကလေးကိုပါ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
လက်ကောက်ဝတ်ကလေးကအစ သေးသေးအိအိလေးမို့ ရိုရိုသေသေ သုံးရမည့်အရာလေးပဲမလား…

"ချာတိတ်သဘောပါဆို ကိုယ်ကဘာပြောနေလို့လဲ"

"ပြောလည်းနားမထောင်ပါဘူး ယောကျာ်းလေးတွေဆိုတာ လိုချင်တာရသွားရင် ချောင်ထဲထိုး.. အမေ့!.."

ဒါတော့များသွားပြီမို့ သူမကိုယ်လေးကို ခါးကနေပွေ့ဖက်ကာ ရင်ခွင်အောက်ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ယူလိုက်သည်။
တအွန့်အွန့်ဖြင့် ပြန်ရုန်းနေပေမယ့် သူ ပြန်မလွှတ်တော့ဘဲ သူမကိုယ်ပေါ်က ဂါဝန်ကားကားလေးကိုဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး ရင်သားနုနုလေးကို ငုံထွေးပစ်လိုက်သည်။
သူမကျောလေးကော့သွားသည်နှင့် ရင်ဘတ်ချင်းထိစပ်သွားသည်အထိ ဆွဲယူကပ်ထားလိုက်ကာ သူမရဲ့ဘောင်းဘီအနက်ကလေးကိုပါ ချွတ်ပြီးလွှင့်ပစ်လိုက်၏။

"ဦးနော် စောစောကပဲပြောထားတာကို"

"အင်း.. ကြားလိုက်တယ်လေ တစ်ရက်၃ခါဆိုပဲ"

"၃ရက်တစ်ခါလို့ အာ့!"

ဘာမှအစမပျိုးဘဲ သူမကိုယ်လေးထဲ ကျူးကျော်ပစ်လိုက်တော့ ညည်းသံလေးထွက်လာကာ မျက်နှာလေးစောင်းငဲ့သွား၍ လည်တိုင်နုနုလေးကို ငုံ့နမ်းပစ်လိုက်သည်။
အိစက်နုထွေးသော လည်တိုင်လှလှလေးသည်လည်း သူ့ရဲ့လှုပ်ရှားမှုနှင့်အတူ လိုက်ပါလှုပ်ခတ်နေ၍ နမ်းမိလိုက်၊ မနမ်းမိလိုက်။
ငယ်သူလည်းဖြစ်နေသောကြောင့် ချာတိတ်လေးက သူ့အတွက် အမြဲအဆင်သင့်ဖြစ်နေတတ်ကာ ဇာတ်လမ်းစလိုက်သည်နှင့် သူ့ကျောပြင်ကိုကုတ်ခြစ်ရင်း ကြည်ကြည်ဖြူဖြူလက်ခံလာသည်။
ဒါနဲ့တောင် ၃ရက်တစ်ခါပဲနေဖို့ အမိန့်ထုတ်သတဲ့လေ…

သူမ မှ တစ်ပါးWhere stories live. Discover now