အိမ်မပြန်ခင်ဦးလေးနဲ့အန်တီကိုအရင်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်
"ဒါကဦးလေးနဲ့အန်တီအတွက် လိုအပ်တာတွေသုံးလို့ရအောင်လို့ပါ"
စာအိတ်အဝါနဲ့ထည့်ထားတဲ့ငါးသိန်းတစ်အုပ်ထုတ်ပြီးအန်တီလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်
"ဘာလို့ပေးတာလဲကွယ် ပိုက်ဆံတွေမလား အန်တီတို့ကစေတနာသန့်သန့်နဲ့ကူညီပေးတာပါကွယ်"
"ဒါဆို ရွေးတို့ရဲ့စေတနာကိုလည်း ပြန်အသိမှတ်ပြုပေးပါနော် ရွေးတို့ဒုက္ခရောက်နေတဲ့အချိန်မှာကူညီခဲ့တဲ့ အန်တီတို့ရဲ့ကျေးဇူးကိုဘယ်တော့မှမမေ့ပါဘူး...ဒါလေးကလိပ်စာကဒ်ပါ ကိုမင်းခန့်ညားကိုလည်းပြောပေးပါနော် မန္တလေးမှာအကူအညီလိုရင် အချိန်မရွေးလာခဲ့လို့ရပါတယ်လို့"
"ဟုတ်ပါပြီကွယ် ဂရုစိုက်သွားကြအုံးနော်"
ကားပေါ်တက်မယ်လုပ်တော့ ကိုပူပြင်းကကားတံခါးဖွင့်ပေးတယ်
နှစ်ယောက်လုံးကားပေါ်ရောက်တော့မှ ကားမှန်တစ်ချက်ချပြီး ဦးခိုက်ကထပ်နှုတ်ဆက်တယ်
"သွားလိုက်ဦးမယ်ဗျ"
သူတို့အသိမှတ်ပြုကြောင်းခေါင်းလေးငြိမ့်ပြတယ်
ဦးရွှေဘတို့လင်မယားထွက်သွားတဲ့ကားနောက်မြှီးပိုင်းကိုကြည့်ရင်း နေရာတင်ရပ်ကျန်ခဲ့သည်။
"ဘဘကြီးရော အဆင်ပြေလားပူပြင်း"
"အစကတော့ ဘဘကြီးအရမ်းစိတ်ပူနေတာ အစ်ကိုလေးဆီက ဖုန်းအဆက်အသွယ်ရတော့မှအဆင်ပြေသွားတာ"
"ဘဘကြီးသနားပါတယ်ဦးခိုက်ရယ်"
"ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ကိုယ်တို့တောင်အသက်လုပြီးပြေးခဲ့ရတာကို"
"အစ်ကိုလေးရဲ့ကားကို ကျွန်တော်ပြန်ပြင်ထားပြီးပါပြီ"
"ဟိုကောင်တွေငါ့ကားဘီးတွေဖြုတ်ခိုးသွားသေးလား"
"မခိုးပါဘူးအစ်ကိုလေး အဲ့လောက်ကြီးကျ သရုပ်ပျက်မှာသူတို့လည်းသိတယ်လေ"
ကိုပူပြင်းလာကြိုတာကြောင့် ကျွန်တော်တို့ဘေးကင်းစွာနဲ့အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့ရသည်။
BẠN ĐANG ĐỌC
ချစ်ခြင်း၏ကန့်သတ်နယ်မြေ(Complete)
Lãng mạnအချစ်ဦးတွေအချစ်ဆုံးတွေဆိုတာထပ် ကိုယ်ကမင်းကိုနောက်ဆုံးအချစ်နဲ့ချစ်တာ မင်းအပြင်အခြားတစ်ယောက်ဆိုတာ ဘယ်တော့မှရှိလာနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။ #ဦးခိုက်ဝဋာ
