CHAPTER 20: SOMETHING MAGICAL

5.1K 238 13
                                    

Quinn's POV

"Wanna see something magical?" Argavante asked after our kiss. Both our forehead are resting against each other. Nakapikit parin ako, dinadama ang pagtama ng paghinga niya sa labi ko.

"More magical than this?" I asked, referring to the moment we are having right now.

"No, but close," she chuckled.

I pulled myself back and stared at her. Her cheeks are red and her eyes have sparks.

"Saan ba 'yang magical na 'yan?" Nakangiting tanong ko.

"If you can let me go first," she said and shifted her gaze on my arm. Mahigpit parin ang hawak niyon sa bewang niya.

Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi bago bitawan ang bewang niya. Mas namula ang kanyang pisngi. She held my hand and started pulling me in the middle of the woods. Nagpatianod lang ako.

"Hindi ba tayo maliligaw rito?" Tanong ko habang kaliwa't kanan ang paglingon. Pakiramdam ko nasa pinakagitna na kami ng kakahuyan.

"No. I've memorized this." She said and took a glance at me. Nangunguna siya pero hindi niya binibitawan ang kamay ko.

"Malapit na ba?" Tanong ko matapos ang ilang minutong paglalakad. Hindi niya ako sinagot. "Naliligaw na yata tayo, e." I remarked because we stopped infront of a big tree.

"Let's take a break." She uttered while catching her breath.

Ang bilis talaga niyang mapagod. Her body is too weak because of her disease. Meaning, I should always be with her to assist her on anything.

Tumalikod ako sa kanya at yumuko. I tapped my shoulders.

"Ride me," makahulugan kong saad saka saglit na natawa.

"I'm wearing skirt, Rae." She stated, only for me to realize. I immediately straighten my back and faced her. Pinasadahan ko ng tingin ang kabuoan niya. Oo nga pala.

"Bakit ka kasi nag-skirt?" Panimilosopo ko.

"Let's just get moving." Usal niya saka nagsimulang maglakad. Siyempre, ako naman si sunod. Hindi ko alam kung ano bang something magical ang mayro'n dito sa gubat. Mamaya niyan, ma-engkanto pa kami. Pero sige lang, hanggang reklamo lang naman ako, e. Susunod at susunod parin.

"Malayo pa ba?" Tanong ko. I'm not tired but I'm kinda worried about her. "Hoy, Argavante. Malayo pa?"

"Call me Savi." She demanded while walking, not giving any glance at me.

"Malayo pa ba, Savi?" Tanong ko ulit.

"Gentler," she said.

I heaved a defeated sigh. In my most gentle voice, I asked, "Malayo pa ba..." Naputol ang sasabihin ko nang masilayan ko ang destinasyon namin.

Infront is a breathaking view of a falls. Hindi kataasan ang talon pero malakas ang agos ng tubig. Sa baba, kung saan bumabagsak ang 'yon ay may mga matataas na bato. Kung susundan ng tingin, ang tubig na galing sa talon ay mistulang ilog. Or maybe it is really a river.

"Wow," I whispered as I look around. Savi didn't lie when she said something magical because it is truly magical. The suspense it gives you while searching in the middle of the woods made it more enchanting. Who would have thought that there's something this beautiful hiding in this forest?

"That's exactly my word when I first saw this." Wika niya sa aking tabi. Nakapamewang, mukhang proud sa naging reaksyon ko. Kahit sino siguro ay mamamangha dahil maganda talaga.

"Gusto kong maligo," wika ko saka sumulyap sa kanya.

"Go on," she shrugged and smiled.

Nagsimula akong magtanggal ng sapatos. Pinagmamasdan niya ako habang ginagawa 'yon. I removed my shirt from my nape then winked at her. Nang tatanggalin ko na ang pants ko ay mabilis siyang nag-iwas ng tingin kaya napahalakhak ako.

Trapped [RWS #2]Where stories live. Discover now