Trapped [RWS #2]

CHAPTER 4: TRICKED

Quinn's POV

"Pinapalayas na nila ako..."

"No, they're not."

I turned around. It was my sister.

"Why are you here?" Tanong ko saka naupo sa kama.

So this is what Milo has been telling me. May nangialam sa mga gamit ko at hindi lang 'yon, pinak-impake pa ako.

"Mom asked for my help to do this." She answered calmly. So she's the one who packed my things.

"So anong purpose nito kung hindi ako pinalalayas?"

"You have your own place now." She replied and smoothly throw something at me that I immediately catched.

My eyes widen. It's a key. Looks like a house key. I glanced at my sister, still in state of shock. She's smiling at me. The smile of an older sister happily seeing her younger sister get to have something she wants.

I jumped from my bed. I almost hugged my sister out of excitement and joy but thanks God I was able to stop myself. We're not the type of sisters na nagyayakapan. Showing affection in this family is like a sin.

"Where's my new place?" Hindi ko man gustong ipakita na masaya ako pero hind ko matago ang excitement sa boses ko. Who wouldn't be happy? Parang napaaga ang birthday ko.

"I already texted you the address at may maghahatid din sa'yo." Sagot ni ate.

"Nice. Thanks." I replied and checked all the drawers of my cabinet. Baka kasi may hindi naimpake ang kapatid ko. Gusto ko ng makuha lahat ng kailangan ko para hindi na ako bumalik dito. Mukhang naimpake naman lahat. That means I'm good to go.

"Mag-dinner ka muna." She's still here.

"Hindi na. Na-impake na rin naman mga gamit ko." Thanks to her help. Ayoko ng magtagal dito, baka magbago pa isip ng magulang namin.

Oh shoot. What about Milo? Maiiwan siyang mag-isa sa bahay kapag nasa school ako. Damn it. I need to leave him here.

"Milo! Come!" I squatted and tapped my thigh. Mabilis siyang tumakbo at lumundag sa'kin. "I'll leave you here for now, okay?" I said while hugging him. Mukhang magkakaroon ako ng rason para umuwi rito tuwing weekend.

"Arf! Arf!" He barked.

"Good boy." Tinapik ko ang ulo niya. "I will miss you, buddy."

"I'll help you with your things." Saad ng kapatid ko.

"Ikaw bahala." I shrugged.

Kinuha niya ang dalawang maleta at tinulak palabas ng kwarto. Kinuha ko na rin ang isa at sumunod sa kanya.

Pagdating sa labas ay may nag-aabang ng isang van sa'kin. Mukhang pinaghandaan ng parents ko. Hindi na rin siguro sila makapaghintay na umalis ako. Well, the feeling is mutual.

Ang driver namin ang nagsakay ng mga gamit ko sa van. Si Milo, tahol nang tahol. Parang gusto ko na siyang isama pero siya rin kasi ang kawawa kapag naiwan siyang mag-isa sa bahay.

Kinarga ko muna siya. Wala akong Saturday class. Friday ng hapon kukunin ko agad siya rito.

"If you need anything, call me. I've been living alone for two years, I might help, incase." She's acting like a good older sister now.

"Sure." Nakangiting sagot ko kahit alam ko sa sarili kong hindi ko gagawin 'yon. Kung magkaroon man ng inconvenience, alam ko namang sarili ko lang ang kailangan ko. "I need to go."

Saktong lumabas ang isang kasambahay namin kaya binilin ko muna si Milo. Pagkatapos ay sumakay na rin ako sa kotse ko. Hindi ko na tinignan ang address na tinext sa'kin ni ate. Alam naman daw ng driver ng van ang bahay kaya hindi na ako nag-abala.