You and i(dutch Harry styles fanfic)ON HOLD!!

Chapter 28- First touch

Heb eigenljk niet veel te melden alleen dat jullie echt Road Trip van mijn lieve vriendin @JuliaBalke moeten lezen x
Enjoy♡♡

Louisiana :
Mijn ogen schieten open als de gordijnen open worden getrokken. Harry staat zonder shirt in het licht en kijkt me aan. "Huphup party time vandaag dus aankleden jij. " Roept hij blij. Mijn mond gaat open als ik zie dat hij alleen nog maar zijn boxershort draagt die laag op zijn heupen hangt. Ik lik even over mijn lippen heen en bijt dan op mijn lip. " Is er iets ?" Vraagt hij terwijl hij me grijnzend aan staart. Het bloed stijgt ongelooflijk snel naar mijn wangen dus ik schud snel mijn hoofd en draai mijn hoofd weg van hem. Snel stap ik uit het bed en loop naar de kast toe die ik open trek. Ik kies voor een net zwart jurkje met mauwen. Daaronder trek ik mijn zwarte ballerina's aan. Als ik mijn make up wil doen komt Harry snel op mij aflopen en pakt mijn foundation uit mijn hand. "Je hebt dat echt niet nodig je bent mooi zat zo. " Ik giegel en besluit alleen maar een beetje mascara op te doen. Haal snel nog een kam door mijn haren heen en knik dan met een tevreden blik naar mezelf in de spiegel. Als mijn blik bij mijn buik aankomt woelt er een trots gevoel in me op. Mijn baby, mijn kindje het gene waar ik alles voor zal opgeven. Ik aai zachtjes even over mijn buik om de baby gerust te stellen en glimlach tevreden. Dan zomaar uit het niet voel ik een raar gevoel in mijn buik. Langzaam leg ik mijn hand op de plek en wrijf zachtjes heen en weer en dan opnieuw voel ik het. Het eerste schopje van mijn baby. Tranen springen in mijn ogen en mijn mond zakt open van verbazing. Mijn verbazing maakt plaats voor een brede glimlach, ja ik ben echt 100% zeker dat ik mijn leven gun aan mijn kindje. Ik bedoel ik heb kanker in de buurt van mijn baarmoeder. Als de kanker wel word behandeld is de kans van een zwangerschap erg klein en de kans dat ik overleef is nog kleiner. Best wel triest eigenlijk dat ik altijd zo heb gevochten en dat ik nu opgeef om dat ik een wonder in me draag. Een zucht rolt over mijn lippen , waarom is het leven zo ingewikkeld.
Met een vriendelijke glimlach op mijn gezicht loop ik de trap af naar beneden. De kamer zit ondertussen al vol met alle familie leden van Harry en een paar vrienden. Ik ga netjes iedereen af en vertel iedereen het baby nieuws. Elke keer weer de vraag: 'maar jij hebt toch kanker Hoe wil je het doen?' Lachend sla ik elke keer weer de vragen af en praat over iets anders. Het doet me zoveel pijn dat mensen nu denken dat ik zwak ben of zoiets. Even kijk ik naar buiten en slik dan het is nu Februari het is gelukkig bijna lente maar het is nog steeds ijskoud buiten. Toch vind ik het heerlijk om buiten te zitten en te genieten van de mooie blauwe lucht en de zon zodat ik toch nog een beetje warmte voel. Plotseling voel ik 2 armen om mijn buik heen. Het is kleine Carter het 4 jaar oude neefje van Harry. Met een glimlach til ik hem op "Hee vriend Hoe is het met jou ?" Hij grinnikt en slaat zijn armpjes om mijn nek heen. Even doet dit me denken aan 3 jaar terug toen Harry , Carter en ik naar het strand gingen en daar een super leuke middag hadden. " Jij zo mooi Lana. "Roept hij blij als hij me aan kijkt. Ja daar was mijn bijnaam omdat mijn naam te moeilijk was. " Hee vriend ze is van mij he. " Zegt Harry met een grijns terwijl hij hem overpakt van mij. Harry begint hem te kietelen waardoor hij het uit schatert van het lachen. Als ik zie hoe Harry is met die kleintjes maak ik me geen seconde zorgen om onze baby. Als ik weer een schopje voel glimlach ik en kijk lief naar Harry en Carter. Dan komt Perrie naast me staan en omhelst me. " Heerlijk gevoel he ?" Vraagt ze , ik knik en voel dan een traan over mijn wang rollen. "Nu nog wel, ik wou gewoon dat het anders kon. " Mompel ik zachtjes en kijk weer even naar Harry. Perrie zucht en omhelst me dan weer.