You and i(dutch Harry styles fanfic)ON HOLD!!

Chapter 22-Perrie's Secret

Sorry sorry, heb heel lang niet geschreven, was zo druk met stage en van alles dat het er niet meer van kwam. Eerlijk gezegd vind ik het af en toe moeilijk om door te schrijven maar ik zal mijn best blijven doen tot het einde x.

Louisana:

Langzaam rek ik me uit en kijk even om me heen. Ik heb nu een zolder kamer voor mezelf gekregen. Waarom? Omdat ik geen van de jongens lastig wil vallen. Het is perfect ingericht hoor. Met badkamer, mooie kast hemelbed en nog een kleine kamer er aan. Perfect voor mijn baby. Ja Harry en ik konden het niet echt eens worden over onze baby. Als ik namelijk zou kiezen voor de baby zou ik sterven en zouden de jongens voor mijn baby moeten gaan zorgen. En ik twijfel geen seconde dat dat mogelijk fout zou kunnen gaan. Ik bedoel ze zijn super voor andere kinderen dus waarom niet voor mijne? Ergens heb ik de keuze gemaakt. Maar ik ben er nog steeds niet uit. Wat zou ze of hij wel niet denken als ie zelf kinderen heeft of voor het eerst verliefd is.

Ik baal wel ontzettend dat ik dat dan allemaal moet missen,maar liever mijn kind dan ik. Ik heb al een super mooi leven gehad dus waarom zou ik door gaan als ik een ander het leven kan geven? Mijn eigen vlees en bloed. Met een beetje van Harry erbij. Ik maak me wel zorgen om mijn familie een beetje. Ik bedoel het is toch altijd mijn keus maar mijn broertje en zusje... Eigenlijk is iedereen die ik ken voor groot belang voor mij. Ik ben bijvoorbeeld heel gehecht geraakt aan de neef van Harry: Michel, echt een hele lieve jongen,en een schat van een vriendin. Wel een typ voor hem. Naja ik ken Harry zijn familie al sinds jongs af aan. En hij die van mij. Opzich is mijn familie ook weer niet heel groot,maar het is iets. Familie is eigenlijk belangrijk maar ik ben blij hoe ik nu leef. Ik ben ongeveer uitgerekend over 7 maanden. Ik moet bijna kiezen wat ik wil definitief. Ik schrik op uit mijn gedachten door een klop op de deur. " Lou weet je al wat je gaat doen ?" Vraagt Perrie die binnen komt lopen. Ik schud mijn hoofd en kijk haar even aan. "Al die vragen word ik moe van zeg bah!" Zeg ik niet met een al te lieve toon. Perrie kijkt geschokt en loopt op me af en komt naast me zitten. "Gaat het wel? Ik bedoel voor zo'n moeilijke keuze komen te staan is echt niet prettig." Ik schud vermoeid mijn hoofd en kijk haar met betraande ogen aan. "Ik weet niet wat ik wil."Mompel ik zachtjes terwijl ik mijn hoofd zachtjes tegen haar schouder laat neer zakken. "Ik heb ooit iets gelijks meegemaakt."Zegt ze zachtjes terwijl ze even slikt en voor zich uit staart. "Ik was 16, was naief en dacht dat iedereen en alles goed was. Todat ik op een dag aan het werk was en me vreselijk ziek voelde. Ik kon kiezen tussen 2 wegen naar mijn huis. Een lange weg buitenom die veel meer belicht is. En een weg door allemaal donkere steegjes enzo." "Je koos de steegjes?" Vraag ik terwijl ik haar afwachtend aankijk. Ze knikt en zucht. "Ik wil het eigenlijk vergeten en het weg stoppen in mijn verleden. Maar het werkt niet. Ik ben die avond gemarteld en verkracht in een steeg vlakbij mijn huis. Ik voelde me zo alleen en durfde thuis niks te vertellen. Na ongeveer een maand voelde ik me raar. Dus deed ik voor de zekerheid een zwangerschapstest. Er groeide een klein wonder in mij van een van die viezerikken. Ik wist niet wat ik wou of moest doen. Dus voor raad ben ik naar mijn moeder gegaan en heb ik het met tranen en een hoop gesnik vertelt. Ze schrok maar was erg benieuwd naar wat ik ervan geleerd had en wat ik wou doen met de baby. Op dat moment wou ik mijn baby houden maar ik kon het niet. Al de nachtmerries en zo. Toen het weg was voelde ik me zo schuldig maar ook opgelucht. Het kind zou dan opgroeien met een moeder die herinneringen heeft aan alles. Dus had ik ervoor gekozen het niet te doen en verder te gaan. Ik was wel bang om alleen te zijn of buiten te zijn. Na een tijdje leerde ik Zayn kennen en hij liet me weer genieten. Hij vertelde me dat hij me zou beschermen voor altijd en dat maakte me zeker." Als Perrie klaar is met haar verhaal ben ik stil en staar haar met open mond aan. " Pez. Mocht er iets fout gaan beloof dat je op mijn kind zult passen als ik ervoor kies." Zeg ik zachtjes terwijl ik haar in een knuffel trek. "Ik heb mijn keuze gemaakt denk ik." Zeg ik met een glimlach en knuffel haar weer. "Bedankt Pez."