SIR

1.BÖLÜM "GİRİŞ"

Tanıtım: Eylem buraya taşınalı bir yıl oluyordu, az çok alışmıştı. Genelde yurtta kalıp ders çalışmayı yeğliyordu. Yurt hayatına yavaş yavaş alışmıştı. Şimdi  onuncu sınıf olmuştu. Dersler daha da ağırlaşacaktı. Yaz tatili boyunca kitap okuyarak geçirmişti. Açıkçası dokuzu da pek hatırlamıyordu. Ara sıra arkadaşı Pelin ile görüşüyordu. Aslında Pelin'le kardeş gibiydiler. Küçük erkek kardeşinden daha yakındı. Ama zaten küçük kardeşi dokuz yaşındaydı. Okul başlayalı bir hafta oluyordu. Hocalar ödevlendirmeler yapmaya başlamıştı bile.

Dersin bitmesine son 5 dk var. Başım çatlıyor ve ders dinleyecek halim kalmadı. Bitse de kurtulsam. hocanın serbestsiniz demesiyle rahatladım. Daha sonra zil çaldı. Çantamı aldım çıktım.

Yurt yaklaşık 20 dakika uzaktaydı. Başımın ağrısıyla yürümeye başladım. Biraz daha ilerledim takip ediliyormuş gibi bir hisse kapıldım. Pelin'dir diye düşündüm ama bugün okulda yoktu hastaydı. İçimi bir huzursuzluk kapladı. Burası zaten pek de tekin bir mahalle değildi. Adımlarımı hızlandırdım. Birden kolumdan bir kolun tutmasıyla yerimden sıçradım. Geriye bir adım attım ki karşımda sınıftan arkadaşım Mert duruyor.

Kumral saçları hafif toz pembe dudağı kahverengi gözleri ve elinde benim kitabımla karşımda şaşkınca Mert duruyordu. Umarım kitabımı okumamıştır ya yazdıklarımı gördüyse offf... Aptal kafam ya nasıl unuturum ben kitabımı ya.

Mert:Kusura bakma Eylem korkuttum.

Eylem:Yok ya ne alaka birden kolumdan tutunca irkildim sadece.

Mert:Iııı ben kitabını getiriyim dedim sınıfta unutmuşsun.

Eylem:Tamam eyvallah kardeşim.

Mert:Seri katillerin iç dünyası ha ... garip.

Eylem:Garip değil! Herkesin bi zevki vardır hem sen kitabımı mı okudun Mert!

Mert:Hayır ismi kapağında yazıyor ya hani Eylem !

Eylem: Ha tamam herneyse.

Mert:Görüşürüz.

Eylem:Görüşürüz.

Ne garip bu kız ya aslında erkek desem değil kız desem değil neyse. Ben bunları düşünürken ayaklarım beni kızın gittiği yere götürüyordu nedenini bilmiyorum..

Tam geri dönücektim kız durdu bir an acaba beni yanlış anlayıp takip ettiğimi mi sandı diye düşünürken elindeki kitap yere düştü. Duvara tutundu. Hemen yanına koştum.

Mert:İyi misin?

Eylem:Evet sadece başım döndü biraz iyiyim bir an önce yurda gitsem iyi olacak sen evine geç kalmadın mı?

Mert:Yok hani şey neyse... aynen benim gitmem lazım.

Yanından ayrıldım kendimi eve attım. Biraz ödevlere göz attım sıkıldım bıraktım.

Eylem'i geçen seneden bu yana tanıyordum yani aynı sınıftaydık. Biraz keko,kaba, erkek gibi duran bi kız. Dersleri baya iyi sınıfın birincisi yemyeşil gözleri beyaz teni toz pembe dudakları vardı üst dudağı hafif küçüktü. Siyah şal, yazma çok yakışıyordu.

Ben neden oturdum Eylem'i düşünüyorum lan! Neyse agaları arayayım da biraz kafa dağıtalım. Agalar???

Geçen sene Eylem'le proje yapmıştım ordan dilim alışmıştı;) Allah'ım ya virüs gibi.

Yurda girer girmez kendimi yatağa attım. 1 saat kadar uyuduktan sonra telefonumun melodisiyle uyandım. Arayan amcamdı açmazsam durmadan arardı istemeye istemeye açtım. Duyduklarımla kanım dondu elim ayağım buz kesti.