Harry Potter's Sister - Facing Fears ~DUTCH~

HOOFDSTUK 27

Ik val neer op de grond. Het is altijd al uitputtend geweest om mijn krachten te moeten gebruiken, maar zo'n spreuk en dat zonder de hulp van mijn moeder? Het liefst wil ik voor de rest van mijn leven blijven liggen. Echter, ik weet dat dat niet mogelijk is. Harry ligt op een paar meter van me vandaan, en ik moet weten of het goed met hem gaat.

Ik open mijn ogen weer. Ik zie de Dooddoeners allemaal naar mij of naar Harry staren. Het duurt even voordat ik Voldemort zie. Ook hij kijkt met een voorzichtige blik naar Harry, alsof hij nog niet wil of kan geloven dat hij echt dood is.

Het ziet er wel naar uit alsof Harry het niet overleefd heeft. Zijn lichaam is lijkbleek en hij ligt roerloos op de grond. Mijn hart klopt in mijn keel, bang voor wat ik misschien aangericht heb. Als mijn plan is mislukt, en ik daadwerkelijk een eind aan het leven van mijn broer heb gemaakt, kan ik mezelf dat nooit vergeven. Ik zou hem nooit kunnen vertellen dat ik wel aan zijn kant sta en dat het een ongeluk was. Hij zal zijn gestorven, denkend dat ik hem heb verraden, net zoals Peter onze ouders heeft verraden.

"De jongen... is hij dood?" vraagt Voldemort.

Niemand maakt aanstalten om te controleren of Harry daadwerkelijk dood is, en ook Voldemort blijft staan waar hij staat. Het lijkt alsof hij bang is dat het niet gewerkt heeft. Ik besluit gebruik te maken van de situatie en loop naar Harry voordat iemand anders het kan doen. Als hij wel een hartslag heeft, moet ik degene zijn die daarachter komt. Anders zullen ze Harry alsnog vermoorden.

Ik kniel neer bij mijn broer, en gris tijdens die beweging de Onzichtbaarheidsmantel van de grond af en verstop het in mijn gewaad. Daarna leg ik mijn handen in zijn nek. Ik kan nog net op tijd een snik onderdrukken wanneer ik een kloppend hart voel. Hij leeft nog.

"Het spijt me zo." De woorden die ik uitspreek zijn nauwelijks harder dan het vallen van een veertje, maar ik hoop dat Harry ze kan horen. "Je moet het laten lijken alsof je dood bent, Harry, alsjeblieft." Ik heb geen tijd om hem uit te leggen waarom hij moet doen alsof hij dood is of waarom ik heb gedaan wat ik heb gedaan, maar ik hoop maar dat hij ergens in zich nog een sprankje vertrouwen in me heeft. Zo niet, dan gaan we er alle drie aan.

Ik sluit mijn ogen even en zet weer een pokerface op. Dan sta ik op en draai ik me om naar de menigte Dooddoeners. "Hij is dood!"

Mensen beginnen te springen, juichen en schreeuwen. Ik heb nog nooit zoveel geluk gezien en het voelt zo verkeerd om te bedenken dat iedereen gelukkig is vanwege de dood van mijn broer. Toch doe ik alsof ik het met ze eens ben, want ook ik zet een grijns op mijn gezicht.

"Zien jullie wel?" krijst Voldemort. Voor het eerst sinds ik Harry geraakt heb met mijn krachten komt hij in beweging. "Ik heb Harry Potter gedood en niemand vormt nu nog een bedreiging voor me! Kijk! Crucio!"

Ik had het aan zien komen, maar toch kost het me moeite om er niet tussen te komen. Voldemort kan niet alleen genoegen nemen met de dood van zijn aardsvijand, natuurlijk moet Harry ook vernederd worden. Als ik niet beter zou weten, zou ik inderdaad hebben gedacht dat Harry niet meer in leven was. De manier waarop hij slap in de lucht hangt en heen en weer wordt geslingerd ziet er inderdaad uit alsof er geen spier in zijn lichaam meer is die het nog doet.

Voldemort laat hem met een harde klap weer op de grond vallen, waarbij zijn bril op de grond valt. Om de een of andere manier zorgt dat ervoor dat ik Harry er nog kwetsbaarder uit vind zien dan voorheen. Zijn bril is een deel van hem geworden, en om hem zonder het ding op zijn neus te zien laat hem er naakt uitzien. Blijkbaar denkt Voldemort daar hetzelfde over.

"En nu gaan we naar het kasteel en laten we hun zien wat er van hun held geworden is. Wie wil het lijk meeslepen? Nee – wacht –" Voldemort haalt Hagrid van de boom af met enkele spreuken. "Draag jij hem maar. Ik denk dat iedereen hem goed zal kunnen zien als jij hem in je armen houdt. Raap je vriendje maar op, Hagrid. En zijn bril – zet zijn bril op – hij moet herkenbaar zijn."