Harry Potter's Sister - Facing Fears ~DUTCH~

HOOFDSTUK 18

Ik laat de bibliotheek achter me. Er was niks te vinden wat ook maar enigszins behulpzaam kan zijn. Ik schrik op wanneer er een deur opengaat naast me. Ik kijk op en zie Draco in de deuropening staan. Hij moet geweten hebben dat ik hier zou zijn, want hij lijkt niet verrast om me te zien.

"We moeten met je praten," zegt hij geheimzinnig. Hij maakt een handbeweging naar achter hem en stapt opzij, als teken dat ik naar binnen moet gaan.

Hoewel ik weet dat ik niks en niemand kan vertrouwen in dit gebouw, voel ik me wel veilig om in dezelfde ruimte als Draco te zijn, ookal ben ik me er bewust van dat hij mij niet kent, of onze geschiedenis. Toch twijfel ik geen seconde en stap ik vastberaden naar binnen.

Direct besef ik me dat ik Alec' kamer ben binnengestapt. Niet doordat hij op zijn bed zit, maar door de sfeer die er hangt. Alec mag dan misschien veranderd zijn nadat ik zijn herinneringen heb afgenomen, maar zijn slaapkamer voelt hetzelfde aan als zijn slaapkamer in Hogwarts. Veilig. Warm. Eerlijk.

Ik weet niet hoe een ruimte die gevoelens over kan brengen, maar sinds ik de wereld van tovenaars ben binnengestapt verbaast niks me meer. Ik kijk enigszins sprakeloos naar Alec, die me nog steeds met een koele blik aan staart. Het tegenovergestelde van de blik waarmee hij me een paar maanden geleden nog aan keek.

Ik zet het uit mijn hoofd en besluit Draco aan te kijken. Ook zijn blik is anders, maar toch doet het minder pijn. "Waar wilde je over praten?"

De twee Malfoy broers wisselen een snelle blik met elkaar. Heel even vliegen mijn ogen naar Alec, maar laat ze vlug weer op Draco rusten. Focus.

"We wilden even zeker weten dat je hier bent vanwege de redenen die de Heer gelooft," begint Draco. Hij kijkt naar zijn tweelingbroer voor hulp. Wanneer Alec begint te praten heb ik dus geen andere keuze dan om ook naar hem te kijken.

"En als je dat niet bent," begint hij. Mijn hart begint sneller te slaan bij het horen van zijn stem. Het valt me op dat hij zwaarder geworden is. "willen we duidelijk maken dat je op geen manier iemand mag laten denken dat wij er iets mee te maken hebben." Hij laat even een ongemakkelijke stilte vallen. "Vanwege onze geschiedenis enzo."

De manier waarop hij het woord 'geschiedenis' laat vallen laat mijn hart breken. Alsof het niks waard was. Natuurlijk was de geschiedenis die hij zich herinnert ook niet zoveel waard; maar dat is niet onze geschiedenis.

Ik slik even, maar doe dan mijn mond weer open. "Geen zorgen, er zal jullie niks gebeuren," stel ik ze gerust, maar ik probeer koeltjes over te komen. "De Heer weet waarom ik hier ben, en hij is zich er van bewust dat dat niks met jullie te maken heeft."

Ik bespeur een beetje opluchting op de gezichten van Alec en Draco. Ik heb zoveel medelijden met alles dat zij de afgelopen tijd hebben moeten doorstaan. Om constant zo in angst te leven, bang voor wat er nu gaat gebeuren.

Ik merk dat Alec net weer iets wil zeggen, maar dan zwaait de deur open. Narcissa Malfoy staat in de deuropening en kijkt lijkbleek naar haar twee zonen. Ze lijkt nauwelijks op te merken dat ik er ook ben. "Draco, kom mee. Nu."

Draco kijkt haastig naar zijn broer, maar volgt zijn moeder daarna vluchtig. Er lijkt haast achter te zitten, want ze is al weg voordat Draco heeft kunnen registreren wat ze zojuist heeft gezegd. Hij laat de deur achter zich dichtvallen, waarschijnlijk uit gewoonte.

Langzaam scheur ik mijn ogen af van de deur, terug naar Alec. Voor enkele seconden blijf ik hem aanstaren. Ik neem al zijn gezichtskenmerken in me op. Van zijn kaaklijn tot zijn beginnende snor. Vroeger kon ik urenlang naar zijn gezicht staren, zonder dat hij daar raar van op zou kijken. Sterker nog, hij zou mij net zo goed in zich opnemen als ik hem. Nu kijkt hij me echter geïrriteerd aan.