Harry Potter's Sister - Facing Fears ~DUTCH~

HOOFDSTUK 20

Ik staar naar de toverstok in mijn hand. Het is precies zoals ik me hem herinner. Het is niet de eerste keer dat ik hem in mijn handen heb, maar dit is de eerste keer dat hij hem niet vrijwillig aan me heeft afgestaan. Toen Voldemort erachter kwam dat ik nog geen toverstok had, is er meteen gekeken naar wiens toverstok het meest geschikt zou zijn voor mijn gebruik.

Dat is waarom ik nu Alec' toverstok in mijn bezit heb.

Ik lig op mijn bed, met de toverstok op mijn hart gedrukt. Het is het dichtst dat ik bij Alec kan komen, nu hij me niet meer herinnert. Een toverstok is zoiets dat zo persoonlijk is, dat het me een stukje dichterbij Alec laat voelen.

Ik schrik op van een harde klop op mijn deur. Voordat ik erop kan reageren, zwaait hij open. Een Dooddoener waarvan ik de naam niet weet staat in de deuropening.

"De Heer wil je spreken."

Dat is alles wat hij zegt voordat hij wegloopt. Mijn hart begint sneller te slaan. Gelijk sta ik op van mijn bed. Ik weet dat, wanneer de Heer hier is, hij eigenlijk maar in één kamer in het hele huis komt, dus dat is waar ik ook naartoe ga.

Ik heb de afgelopen paar dagen veel nagedacht over hoe ik meer te weten ga komen over de Horcruxes, maar ik heb nog steeds geen plan kunnen vormen.

Voordat ik het weet sta ik alweer voor de deur, waarachter Voldemort zich bevindt. Ik haal een keer diep adem, waarna ik drie keer op de deur klop. Er komt geen antwoord. In plaats daarvan zwaaien de deuren open, en sta ik oog in oog met Voldemort.

"Over een tijd is het zover," zegt hij zacht. "Over een tijd zullen jij en ik heersen over deze wereld, dus het is tijd dat we beide ons eind van de afspraak na komen."

Ik vroeg me al af wanneer ik eindelijk wat zou leren over mijn krachten. Over het opwekken van de dood.

"Maar voordat ik me aan mijn eind van de afspraak houdt, zal jij eerst moeten bewijzen dat je loyaal aan mij bent."

Ik besluit me weer zelfverzekerder voor te doen dan ik me voel. "Ik dacht dat ik dat al had gedaan, toen ik probeerde mijn eigen broer hier voor u te houden?"

"Dat was zeker een stap in de juiste richting," zegt Voldemort, terwijl hij dichter naar me toe komt. "Maar het is niet permanent. Je gedachten kunnen nog veranderen."

Ik besluit het erop te wagen. "Misschien zullen ze veranderen wanneer ik merk dat ik niet kan winnen aan uw zijde. Hoe moet ik erop vertrouwen dat u nog zo lang zal blijven leven, terwijl de halve toverwereld achter u aan zit?" Aan Voldemorts ogen zie ik dat hij aan zijn Horcruxes denkt. Hij wordt zelfvoldaan, maar ook boos. Shit.

"Ik denk dat je daar maar op zal moeten vertrouwen."

Mam, ik weet niet in hoeverre jouw impact op mijn krachten gaat, maar als je me even Occlumentie aan zou kunnen leren, zou dat fijn zijn!

"Dus ik gooi mijn leven weg, op vertrouwen? Ik moet iemand vertrouwen die zijn eigen volgers vermoord wanneer het even niet naar zijn zin gaat?"

Weer denkt Voldemort aan zijn Horcruxes, maar dit keer zie ik daadwerkelijk waar hij aan denkt. Er flitsen afbeeldingen van de ketting, de ring en... een diadeem.

Voordat ik het volledig kan registreren, zijn de afbeeldingen alweer weg. Ik probeer niet aan Voldemort te laten zien dat ik iets heb gemerkt, laat staan gezien.

"Ik heb mijn manieren," zegt hij stern. Ditmaal knik ik neerslachtig, maar mijn hoofd draait op volle toeren. Een diadeem. Het volgende Horcrux is een diadeem. "Goed, nu we dat uit de weg hebben gekregen, is het tijd dat je daadwerkelijk bewijst hoe loyaal je aan mij bent en hoever je wilt gaan voor ons doel."

Ik kijk hem vragend aan. Wat bedoelt hij? Hoe moet ik mezelf bewijzen?

"Er is maar één manier om mijn volgers te herkennen." Dan klikt er iets in mijn hoofd. Ik weet wat hij bedoelt.

"Nu?" vraag ik, mijn stem een octaaf hoger dan normaal. Ik had het moeten aan zien komen, dat dit uiteindelijk zou gebeuren. Toch is de gedachte nog geen een keer in me op gekomen, dus ik heb geen voorbereiding gehad op hoe ik zou moeten reageren. Wel weet ik direct dat ik het ga doen. Ik heb geen keuze.

"Hoe sneller, hoe eerder je aan mijn zijde kan heersen."

Ik knik. Voor een paar seconde sluit ik mijn ogen, en dan kijk ik Voldemort recht in zijn ogen aan. Ik vecht de drang om weg te kijken. "Hoe?"

Er vormt zich langzaam een glimlach op zijn gezicht, wat hem nog angstaanjagender maakt dan dat hij al is.

"Er zijn verschillende manieren waarop het Duistere Teken gezet kan worden, maar mijn persoonlijke favoriet is om het zelf te doen."

Voldemort houdt zijn toverstok zorgvuldig tussen zijn duim en wijsvinger. Hij maakt er een beweging mee, waaruit ik ophaal dat ik mijn arm naar hem uit moet steken. Met tegenzin doe ik mijn rechterarm omhoog, die hij beetpakt. Zijn handen zijn ijskoud, wat ik eigenlijk ook wel had verwacht.

Voldemort doet langzaam mijn mouw omhoog, waardoor mijn onderarm bloot is gesteld. Ik staar nog even goed naar de huid, die nu nog mooi is.

Zodra de punt van Voldemorts toverstok mijn arm raakt, schiet er een brandende pijn door mijn hele arm, die zich verspreid naar de rest van mijn lichaam. Zodra het voelt alsof mijn gehele lichaam in brand staat, lijken er duizenden naalden tegelijkertijd in mijn arm te steken. Op het begin probeer ik mezelf onder controle te houden en de pijn niet te laten merken, maar na een paar seconden lukt het me niet om mezelf te bedwingen.

Zo snel als de pijn gekomen is, is hij ook weer weg. Sterker nog, ik heb nauwelijks meer gevoel in mijn arm. De rest van mijn lichaam is weer terug naar zijn oude staat, maar op mijn arm bevind zich nu een teken waar ik vanaf jongs af aan van heb gehoord dat het voor alles wat slecht is staat.

Voldemort zet een stapje naar achteren en aanschouwt zijn teken met een lichte grijns op zijn gezicht. Ik breng voorzichtig mijn linkerhand naar het teken toe en strijk er overheen. Er schiet een pijnlijke steek door mijn arm. Gelijk trek ik mijn hand weer weg.

"Het zal nog een paar dagen pijn doen," verteltVoldemort, maar hij lijkt het niet vervelend voor me te vinden. "Zodra de pijnweg is en je weer in goede staat verkeerd, zal ik beginnen met me aan mijn eindvan de afspraak te houden. Dan zal ik je leren hoe je de dood kan beheersen."