Son yirmi yedi saniye.
Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı.
"Sonuna geldik, küçük hanım,"
Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu.
"Cana can!"
Sesi sert, anc...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~Geçmişin izinden~
~6 sene öncesi~
Yaprakların üzerine toplanan narin yağmur damlaları, yavaşça yere düşerken ufak sesler çıkarıyordu. Ancak o sesleri bastıran, başka bir tını ulaşıyordu küçük kızın kulaklarına.
"Hayat," diye sesleniyordu birisi ve mülayimce devam ediyordu. "Buradayız."
Gece, karanlık ve orman.
Ama şu an onu hiçbiri korkutmuyordu, çünkü gideceği yer belliydi. Sesin geldiği yöne doğru ilerliyordu.
Gülücükler birbirine karışmışken, dudakları kıvrılıyor, ayaklarının çıplak olmasına aldırmadan yere basıyordu.
Bir adım, kırılan küçük bir dal; ikinci adım, yağmurun oluşturduğu su birikintisi; bir adım daha ve ucu sivri taş. Acıyla yüzünü buruşturup yere doğru bakarken aynı ses bir kez daha yükseldi.
"Kızım."
Tekrardan gülümsedi, fakat bilmiyordu, bu yaşına kadar kimse onu 'kızım' diye yanına çağırmamıştı.
Başını hızla kaldırdığında gözleri mutlulukla büyürken, dallara dolaşmasın diye eliyle beyaz giysisinin eteğinden tuttu ve daha hızlı adımlamaya başladı.
"Gel," dedi ormanın derinliklerinde yankılanan ses. Ardından gülücükler bir kez daha yükseldi. Aslında gülücük sesleri kendine, geçmişine aitti fakat diğer sese o kadar çok odaklanmıştı ki, anlamıyordu bile.
O sesde de geçmişi vardı, gülümsediği, bilincinin üzerinde olduğu, müziklerin hiç susmadığı, boyaların renklerini kaybetmediği günler,silinmeyecek izler saklıydı.Küçük kız aslında her adımda geçmişine doğru ilerliyordu. Ama bilmiyordu ki varacağı yer geçmişi değil, en büyük korkularından birini kazanacağı yerdi.
Birkaç adım daha atıp ormanın içindeki gölün kenarında durdu ve kaşlarını çattı. Hayır, korkmamıştı; çünkü o zaman henüz boğulmak korkusu yoktu.
"Kızım," dedi ses bir kez daha.
Göle biraz daha yaklaştı, çamurdan kirlenmiş çıplak ayaklarına ve yağmurdan ıslanmış saçlarına aldırmadan yarı oturmuş bir şekilde eğilerek dikkatle baktı.
