"Hindi mo naman kagustuhan yun, it's all kai's fault kaya ang isipin muna lang kung panu kayo mag kakaayus ni Lisa." Sabi pa sakin nila irene..
Kaya tumango nalang ako at inayus ang sarili ko dahil yun ang dapat kung gawi na ng ipaliwanag sakanya ang nangyari at dapat mag kaayos kami......
LISA POV-
AFTER kung umalis sa University ay ang bigat ng damdamin ko, I felt pang in my chest, kaya mabilis kung pinatakbo ang motor ko para umuwe, dahil gusto ko munang pakalmahin ang sarili ko, tumawag pa sakin si Benjie suelgi at sinabe na wag akung gagawa ng ikakapahamak ko, I know his worried but I promise na hindi ako gagawa ng hindi maganda, kaya mas pinili kung umalis muna para pakalmahin nag sarili ko, dahil ayaw kung masigawan si jennie
At para hindi ako makasakit man, dahil pinipigilan kulang ang sarili ko kanina na agawin ang kamay nya sa lalaking yun at baka ay hindi lang yun ang mangyari kaya gusto kung pakalmahin ang sarili ko para kung sakali na kausapin nya ako ay nakahanda akung pakinggan sya, I love her at ayaw kung masaktan ko sya...
Pagkapark ko ng sasakyan ay agad akung bumaba at lumakad papunta sa bahay pero ganun nalng ang pag hinto ko ng makita ang taong hindi ko inaasanhan, nakatayo sa harap ng bahay ko, parang naiisip kung kakatok ba o hindi, hindi ko naman alam ang nararamdaman ko, dahil sa nakikita ko, what is he doing here? Bakit nag pakita pa sya?
Pero ganun nalang ang gulat nya ng makita ako na nakatayo malapit sakanya, gusto ku mang sigawan na umalis na ito ay hindi ko magawa, hindi ko alam kung anu ang nararamdaman ko..
"Anak---" mahinang sabi pa nito at akmang lalapit na sana but i stop him from walking towards me.
"Stay still, don't come near me" walang emosyon ko pang sabi na nag patigil sakanya.
"Anung ginagawa mo dito? At panu mo nalaman kung asan ang bahay ko? "Seryoso ko pang tanung sakanya.
"I want to see you" sagot nya naman at kita ko pang gusto nya akung lapitan, pero hindi nya magawa.
"Umalis na kayo, dahil ako ay ayaw kayong makita" sabi ko pa but he walk toward me,
"Stop their, sabing wag kang lalapit sakin" sigaw ko pa at kita kung nagulat ito.
"Anak, let me explain please" pakiusap na nya at akmang luluhod pa but I stop him immediately.
"Umalis na kayo dito at wag na kayung babalik, dahil hindi kuna kayo kailangan, I don't need your explanation" mariing sabi ko pa sakanya at kita ako ang pain sa mata nya ng sabihin ko ang mga iyon, gusto ko mang maawa pero hindi ko magawa, dahil bumalik sakin lahat ng sakit na naramdaman ko ng iwan nya kami ni mama.
"Kahit saglit lang anak pakinggan mo muna ako Pran" sabi nya pa kaya tinignan ko sya ng masama ng itawag nya sakin ang pangalan na kinalimutan kuna.
"Hindi na ako ang pran na anak mo, matagal ng patay yun mula ng iwan mo sila, kaya umalis kana, at wag na wag ka ng babalik, naiintindihan mo!!!! " galit na sigaw ko pa dito, I don't know pero galit nalang ang nararamdaman ko ngaun dahil sa kanya gusto ko mang maawa pero hindi kuna magawa.
Nakita ko namang umiiyak na ito pero hindi ko parin ito iniintindi dahil mas galit ako.
"Pra------" pero bago nya pa matapos ulit ang sasabihin nya at agad ko itong kwenilyuhan at pinatayo ng maayus dahil lumuhod sya kanina ng pinigilan ko.
"WAG MUNA ULIT AKUNG TATAWAGIN SA GANYANG PANGALAN NAIINTINDIHAN MO? UMALIS KANA DITO BAGO PA MAY GAWIN AKUNG PAG SISIHAN MONG BUMALIK KAPA" SIGAW KO sakanya at binitaw ito dahilan kung bat ito napahiga sa lupa, pero hindi ako nag patinag.
"Patawad sa lahat anak, pero sana pakinggan mo muna ako, alam kung malaki ang kasalanan ko sainyo ng mama mo per-----"
"Umalis kana at wag na wag muna babanggitin ang anu sa pangalan ko o pangalan ni mama" huling sigaw ko dito at mabilis na iniwan ito bago pumunta sa bahay ko at nilock iyon, pumunta naman akung kwarto at dun ako umiyak at hinawakan ko naman ang dibdib ko dahil kanina pa pala ako nahihirapang huminga,
"AHHHHHHHHHHHH" SIGAW KO PA habang patuloy na umaagos ang luha sa mata ko, bago pinag susuntok ang pader dito hanggang sa maramdaman ko ang sakit pero wala akung maramdamang sakit dahil hindi nito mapapantayan ang sakit na ginawa nya samin,, nang makita ko sya ulit ay bumalik lahat, lahat ng iniwan nya samin, ang pagtalikod nya sakin...
Hindi ko alam. Kung ilang oras akung umiiyak, dahil nakatingin lang ako dito sa kawalan habang iniisip ang mga nangyari, gusto ko mang tawagan si jennie ay hindi ko ginawa dahil hindi ko pa alam ang sasabihin ko, I'm still hurt dahil kanina, but I'm not mad at her, hindi ko magawang magalit sakanya, I trust her, but for now kahit kailangan ko sya ay pinigilan ko ang sarili ko, inayus kuna lang ang sarili ko dahil may pupuntahan pa ako ngayun araw at kailangan kung puntahan iyon dahil special day nya ngayun......
ROSIE POV
AFTER class ay nag paalam na samin si jennie na aalis na at sumabay na sya kay suelgi dahil kailangan nyang puntahan si Lisa, and sumabay nadin ako kay irene dahil sya ang may kotse samin, after nya akung mahatid ay hindi na sya pumasok sa loob dahil tumawag daw ang daddy nya at may kailangan ssabihin sakanya, kaya umalis din sya agad after nya akung mahatid.
Pagkapasok ko naman sa bahay namin ay ganun nalang ang pag tataka ko ng may marinig akung umiiyak? Kaya dali dali akung pumunta sa living room at naabutan ko doon sila mom at yakap yakap si dad habang umiiyak, what happened? .
"Mommy daddy what happened? " alalang tanung ko pa at lumapit sa kanila, at niyakap na din si daddy na umiiyak sa bisig ni mommy.
Hindi naman nila ako sinagot dahil hirap ng mag salita si dad, and this is the first time that I see him crying like this, so what's the reason?
After a minute ay tumahan na din si dad at umayus ng upo kaya kumaha na muna ako ng tubig para makainom sya...
"Mom, dad, may problema ba? " I'm worried at gusto kung malaman ang totoo.
"Rosie, " tawag pa sakin ni daddy at hinawakan ang kamay ko. Suddenly I felt nervous at hindi ko alam kung bakit.
"I want to tell you something important" he shakingly said while holding my hand, I look at my mom but she's not looking to us, what's happening???
Hindi naman ako makapag salita dahil inaantay ko ang sasabihin ni dad, bumuntong hininga muna ito bago binatawan ang salitang mag papalamig sa buong pagkatao ko...
"You have a brother and I found him now"
____________________________________________________________________________
UNEXPECTED PERSON
CHAPTER 38- UNEXPECTED PERSON
Start from the beginning
