de kat die alles wist

hoofstuk 9

'Hey.' Hermelien kijkt me vanonder haar grijze muts aan. 'Hey! Waarom heb je zo'n warme muts op?' Ze lacht. 'Nou, fietsen 's ochtends vroeg is best koud. Maar je hebt gelijk.' Ze trekt hem van haar hoofd. 'Beter?' Ik steek mijn duim op.

'Meneer Snape? Ik snap het niet.' Hij loopt naar ons tafeltje. Snape geeft natuur- en scheikunde, waar ik weinig van snap. 'Hoe moet je dat doen met gemiddelde snelheid?' Ik wijs in mijn boek. 'Kijk. Je berekent gemiddelde snelheid door de afstand te delen door de tijd. Korter: v (gem. snelheid) = s (afstand) : t (tijd). Snap je?' 'Ja. En hoe bereken je dan de afstand of de tijd?' Hij legt het uit. 'Kijk, als je de afstand wil berekenen doe je s = v x t. En de tijd is t = s: v.' 'Oké. Dank u wel.'

Hermelien en ik lopen naar de fietsen. We praten over wat we gaan doen. 'We kunnen gaan paardrijden?' Hermelien twijfelt. Ze weet dat ik heel erg hou van paardrijden, maar zelf is ze niet zo'n enorme fan. 'Eh, oké. Maar dan wel een beetje rustig aan!' 'Jaja' ik pak mijn fiets.
Een half uurtje later staan we op de oprit. We lopen naar de schuur en zetten onze fietsen weg. 'Zullen we eerst wat drinken?' Hermelien knikt. 'Ik heb wel dorst ja.'
Als we hebben gedronken lopen we naar Flow en Sintus. 'Neem jij Flow?' Hermelien knikt. Ze weet dat Flow rustiger is en dat ik het niet erg vind om op Sintus te rijden. 'Katniss?' Ik knik. 'Ik krijg misschien ook een paard.' 'Wow! Superleuk! Hoe ga je hem noemen?' Ze denkt na. 'Eh, ik dénk Wolfgang.' 'Leuke naam! Dan kunnen we ook samen op onze eigen paarden rijden.' Hermelien knikt enthousiast.
We komen aan bij de stallen. Ik zadel Sintus op en Hermelien doet Flow. Ze heeft het al zo vaak gedaan dat ze ondertussen weet wat ze moet doen.

'En, ben jij verliefd?' Hermelien kijkt me aan alsof ik zeg dat ik een olifant in heb geslikt. 'Nee joh! Tuurlijk niet. Ik ben nooit verliefd.' Ze lacht. 'Oké, alleen op personages uit boeken.' Ik lach ook. Hermelien is echt een boekenwurm, ze lees bijna drie boeken per week! Laatst is ze begonnen aan de grijze jager serie en ze is al bijna op de helft.
'En jij?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee hoor. Geen zin in. Het is zo vermoeiend.' 'Maar toch ook leuk? Zo lees ik het ten minste in alle boeken.' Ik rol bijna van de steen af van het lachen. Als ik weer een beetje bedaard ben zeg ik: 'Hermelien. Niet alles is hetzelfde als in boeken hoor.' Ze kijkt een beetje beteuterd. 'Oh ja.' 'Het maakt niet uit hoor. Maar soms is verliefd zijn best vermoeiend. Je zit de hele tijd te denken of diegene je ook leuk vindt en je zoekt achter alles iets.' Ze knikt. 'Dat klinkt logisch. Maar het is toch ook leuk?' 'Tuurlijk. Je denkt veel aan hem en je verzint allemaal dingen die zouden kunnen gebeuren.' 'Ik zou eigenlijk wel verliefd willen worden. Lijkt me wel leuk.' Ik moet lachen. 'Je kan niet op iedereen verliefd worden hoor. Het gebeurt of niet.'

'Moet je nu alweer weg?' Ik kijk haar met puppy ogen aan. 'Ja sorry. Volgende week kom je maar bij mij!' Ik geef haar een knuffel. 'Tot morgen!'

'Was het gezellig met Hermelien?' Ik zit aan tafel en mijn vader kijkt me aan. 'Ja. Volgende week ga ik een keertje naar haar toe.'

---------------------------------------
Kort hoofdstuk. Hoe vinden jullie trouwens het boek? Saai? Leuk? Moet het spannender of niet?

Cornelia