Żyje w egzystencji
W oczekiwaniu na to aż mój ojciec umrze
Chce żyć w spokoju
Nie w strachu
Nienawidzę jego kroków zmierzających do mieszkania
Wolałabym żyć wśród obcych ludzi, niż bać się własnego rodzica
Bezsilność mnie przytłacza
Nie chce żyć w cieniu własnego ojca
Chce zakończyć tę cierpienie
Odcinając się od marnego alkoholika
YOU ARE READING
Poematy z magnoliowego domu
PoetryWciąż czekam na ciebie.. o dziecku, które chciało być wysłuchane... (Bardziej rozbudowana część poematów z różowego domu.)
