Twoja dusza wpleciona w moje myśli
Stoję wciąż przy otwartych drzwiach czekając na twój wzrok błękitny
Ile jeszcze?
Męczę się
Jestem córką niczyją
Czuje jak moje serce kaleczą
Mam pusty pokój wypełniony chosem smutku
Nie chce czuć tak wielu mroku
Jesteś synem niczyim
To tak samotnie brzmi
Może poczekam i zostawię dla ciebie otwarte drzwi?...
YOU ARE READING
Poematy z magnoliowego domu
PoetryWciąż czekam na ciebie.. o dziecku, które chciało być wysłuchane... (Bardziej rozbudowana część poematów z różowego domu.)
