IBAN AT -texting

7. bölüm

İyi okumalarr

Mustafa Yiğit şaşkın bir şekilde karşısında ki kıza bakıyordu, şaşkındı çünkü onu burada görmeyi asla beklemiyordu, şaşkındı çünkü onun bu kadar güzel olduğunu düşünmemişti. Aklındaki düşünceleri kenara itip konuşmaya başladı.

"Senin..senin ne işin var böyle bir mekânda?" acaba suçlu mu diye düşündü. Ama konuştuğu kız gayet masum duruyordu, konuşma şekli istekleri. Hiç uyuşturucu ile alakalı olabilecek biri gibi göstermemişti kendisini.

"Komiserim araya girmek istemem ama götürmem lazım." yanındaki polis hâlâ Zeliha'nın kolunu tutuyordu. Mustafa Yiğit ona sert bir bakış atıp Zeliha'nın kolundaki elini tutup aşağıya çekti.

"Sen gidebilirsin onunla ben ilgileneceğim, lafımı ikiletme." net bir şekilde konuşmuştu, polis bu komiserin namını duymuştu ve bulaşmaya hiç niyeti yoktu. Kendisine denileni yapıp yanlarından ayrıldı.

"Ne işin var senin burada?" şaşkınlığını üstünden atıp sert bakışlarıyla sordu.

"Yemin ederim düşündüğün gibi bir şey yok, suçlu falan değilim. Daha ne olduğunu bile bilmiyorum." Zeliha açılmasına devam ederken Mustafa Yiğit onu kolundan tutup ilerletti ve mekanın dışına çıkardı. Dışarısı karmaşa içerisindeydi. Zeliha'nın ellerinde hâlâ kelepçe vardı. Mustafa Yiğit ileride duran Furkan'a seslendi.

"Furkan! Ben karakola gidiyorum sen diğerleriyle gelirsin."

Arabasının ön kapısını açıp Zeliha'nın geçmesini bekledi. Zeliha hâlâ anlayamıyordu her şey birden olmuştu. Mustafa Yiğit'de arabadaki yerini aldı. Oldukça sinirli gözüküyordu.

"Açıklama yapayım mı?" sakin sesle konuştu Zeliha, açıkçası sinirli bakışlardan korkmuştu.

"Senin bu saatte böyle bir mekânda ne işin var? Hadi saatten banane beni ilgilendirmez ama hiç mi duymadın bu mekanda olan bokları! Herkes biliyor buranın namını, kaç kere baskın yaptık biliyor musun sen? Kaç kere haberlere çıktı biliyor musun? Yoksa sende mi bu işin içindesin? Suçlu musun? Ortak mısın onlarla? Kimsin sen?"

Gerçekten fazlasıyla sinirliydi, bu sinir tanıştıkları için mi geliyordu? yoksa iyi birisi diye düşündüğü kızın suçlu olma düşüncesinden mi? Bilmiyordu, ama sinirliydi. Zeliha, onun polis olarak doğru şeyler söylediğini bildiği için söyledikleri hakkında fazla tepki vermedi ama hemen kendisini açıklamaya başladı.

"Hayır suçlu falan değilim, sen söyleyene kadar ne için baskın yapıldığını bile bilmiyordum. Arkadaşımın sevgilisi onu buraya çağırdı o da benimde onunla gelmem için ısrar etti kıramadım, zaten geldik 5 dakika geçmeden baskın yaptınız. Yemin ederim gerçekleri söylüyorum. Araştırabilirsin böyle şeylerle hiçbir alakam yok, benimde arkadaşımında. Hem böyle işlerle ilgim olsa anlardın, az çok konuştuk seninle anlardın."

Mustafa Yiğit'in kendisini kötü biri olarak anlaması onu üzerdi, iyi bir arkadaş olarak görüyordu onu. Mustafa Yiğit ise emin olmuştu bir alakası olmadığına çünkü gözler yalan söylemezdi, yalan söylese bile bir polis olarak anlardı. Ama yine de sorgusunu yapacaktı, orada tutuklanan herkes gibi.

"Abi? İnandın mı bana? Allah belamı versin doğruyu söylüyorum. Benim tek işim kitap okumak, okula gitmek, Kuma ile oynamak, arada kardeşime sataşmak. Bak hepsi masum şeyler. Valla abi."

Tatlı tatlı konuşuyordu Zeliha, Mustafa Yiğit yandan bir bakış atıp yola baktı tekrar.

"Abini sikeyim." sadece kendisinin duyacağı bir sesle söylemişti.