Herkese güzel okumalar dilerimm!
Umarım beyenirsinizz!
Bölüm şarkısı;Julie Cooper-Beauty and Grace;Candan Erçetin-Elbette;Yüzyüzeyken Konuşuruz-Dinle beni bi'
Oy ve yorum bırakmayı lütfen unutmayınn!
Bölüm 44.
Nefes almak,diye başladım o gün yazmaya.İlk cümlem,ilk varlığım,ilk neşem,hatta ilk yanlışım bile bu sözle başladı.
Nefes almak..
Nefes almak;sadece burun ve ağız yardımıyla yaşamamızı en çok destekleyen bir ihtiyaç değil benim gözümde..nefes almak:Çıplak ayaklarla gezebilmektir ıslak çimenlerin üzerinde..Güneşe doğru bakıp,koskocaman gülümseye bilmek;rüzgarın yanlızca tenini değil saçlarını da okşadığını farketmek demektir bana göre.Ve eğer ben,bir gün gerçekten nefes almayı bırakırsam bununla da kalmaz herşeyimi yitiririm demektir.
Boş zamanlarda oturup bir kahve içtiğimiz,çocukken aile yaşantıları yüzünden sürekli yuva gibi bildiğimiz,kimimizin yazarak içini döktüğü;kimimizinse kendi-kendine anlatarak rahatladığı o odadayım şimdi.Nefes alıyorum,bir kapanın içerisindeyim ama olsun.Ben hâlâ nefes alıyorum.Daima seveceğimi düşündüğüm varlıklar hâlâ benimle görüyorum ki.
Peki ya şimdi sana sorsam güzel kalpli çocuk?
Sen,bunca hengameye karşı..hâlâ nefes almayı mı seçiyorsun?Yoksa nefesini kesmeye çalışanlara,düşüşünü gösterip..daha çok nefes bahşetmeye mi çalışıyorsun?
&
19 yıl önce:
İstanbul.
Hiç bir soğuk hava..hiç bir açık yara..hiç bir sert kelam bu kadar can yakamazdı.Hiç bir laf,bu kadar sahipsiz hissetiremezdi insanı.
Hissettirmemeliydi.
Bazı babalar,anlamazdı bir takım gerçeklikleri..Sırf Allah onlara bahşetti diye sahipleri olduklarını zannettikleri çocuklarını,günün birinde düşmanı olarakta görebilirmiş bazı "babalar"..Aile olmak,çok zor ve de kurulması için sabır gerektiren bir adımken siz babalar nasıl bir anda mahvedebiliyorsunuz o sevgiye aç olduğumuz aileyi?Nasıl aldata biliyorsunuz kadınlarınızı?
Nasıl aldata biliyorsunuz..çocuklarınızı?
Günlerden 18 şubat,2004.
Bu gün bir kız çocuğu geldi dünyaya armağan olarak.
Bu gün,acıların kadını ilk ağlayışını sundu hiç farkında bile olmadan.
Günlerden 18 şubat,2004.
"Doğdu mu?"
Arkasında duraksayan adım sesleriyle kafasını yana doğru çevirdi."Doğdu patron.."
Doğmuştu.O sabah,bu hayata bir melek gelmişti halbuki..Nereden bilecekti,aynı yıl,bir başkalarının mezarı açılacaktı toprak tarafından..
"Güzel..kendinizi sakın belli etmeyin.Bir süre daha uzakta bekleyeceğiz.."dedi iğrenç bir kahkahanın dudaklarından dökülüp,boş salonda yankı yapmasına izin vererek.Aradan bir kaç saniye geçmesine rağmen istediği cevabı alamayan patron kaşlarını çattı derinden,"Anlaşıldı mı lan?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZ
Romance"Beyaz kızıl gülleri çok severim.Aslında en sevdiğim çiçek mavi vanilya çiçeğidir ama,beyaz kızıl gülleride en az onlar kadar çok severim."demiştim çiçeklerin kokusu tek tek burnuma geldiğinde. "Bu çiçekleri sevdiğini biliyorum,"dediğinde sesi huzur...
