SESSİZ

Alaz Akyüz..

Her birinize salamlar!

"Alaz Akyüz"Bölümüyle karşınızdayım bu günnn!

Ümid edirem beyenersiniz!

Oy ve yorum yazmağı unutmayın:)

Alaz Akyüz.

Sesler duyuyorduk.Derin,korku dolu sesler.Çığlıklar,karşılık bekleyen ağlayışlar.Günü geldiği zaman hepsinin karşılığını tek tek alacaktık evet,fakat şimdi bu karşılık için daha çok yolumuz vardı.

Herkes günün birinde her şeyden vazgeçebilir.Herkes,bir gün yine herkesten de vazgeçebilir.Vazgeçmek,emin olun vazgeçene değil,vazgeçilene acıdır en çok.Ki,bunu ben söylemesem bile tecrübeyle sabittir,çoğunuz biliyorsunuz.

Alaz Akyüz günü ve yeri geldiği zaman çok büyük vazgeçişlerin insan'ıydı aslında.Bazı hikayeler ne gözardı edilmeyi ne de destan gibi anlatılmayı hakediyordu.Bazı hikayeler sadece var olmalıydı.İsmini,sesini,yaşamını ve hayatını bildiyimiz o insanların hayatları sadece var olarak kalsaydı da yeterdi.Yeter ki devam etsin.Bir yerden devam ede bilsinler hayatlarına.

Ve bazı vazgeçişler ne yazık ki, hem vazgeçenin hem de vazgeçilenin suçuydu..

&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Karan ile tanıştığım günden bu güne dek hayatım da bir çok şey değişmişti.Hayatım baştan başa yenilenmişti sanki.Kimin girip çıktığını bilmediğim bu yaşantım da,Karan tüm ipleri eline almıştı.Üstelik benim rızamı da alarak yapmıştı bunu.Karan babam'a hiç benzemiyordu.Ve bu bir iltifat hiç değildi.

Karan'ın sözü her yerde geçerdi.Ama babam da öyle değildi.Ne de amcam da öyle değilmiş.Onun,benim hayatım'a girmesinde en büyük istek besleyen bendim.Fakat şimdi ki aklım olsaydı,böyle bir şeyi sadece istemekle değil,yanıma yaklaştırmazdım..

♧

Derin bir nefes çektim içime doğru.Öyle ki,bu nefes uzun bir süredir ihtiyacım varmış gibi hücum etti ciğerlerime.Bununla eş zamanlı olarak arkamda hissettiğim beden bana biraz daha yaklaşmıştı.Arkamı döndüm.Büyük bir hızla,kahverengi gözlerini bana diken adam'a doğru baktım.Gözleri sadece bende değildi.Benim olan herşeydeydi.Gözlerim de,vücudum da,saçlarım da ve en önemlisi dövmemin üzerinde.

Beni incelediği yerlerime ilişti gözüm.Ve bu sıra da kolum da küçük bir yere işlenmiş dövme kaşlarımın derinden çatılmasına neden oldu.Bu dövme de neyin nesiydi?Yine mi bir rüyadaydım?Ama bu rüya sayılmazdı.Karan'ın olduğu yerler rüya değildi.Kabus'tu benim için.Hemde dipsiz bucaksız,korkunç bir kabus.

Dövmemin üzerinde sadece altı tane rakam yazıyordu.Dövme,altı rakamdan oluşuyordu.Tıpkı onda olduğu gibi.Karan'ın göğüs kafesinde yer alan sayılar gibi bir dövme de benim sol kolumdaydı.

"18.02.2027"

Dövme,bir tarihten bahsediyordu.Asla anlamadığım,anlamakta istemeyeceğim bir tarih.Derince yutkunarak ona doğru döndüm.Gözleri sadece gözlerimdeydi şimdi.Derin bir nefes aldım karşılık olarak.Ne o konuşuyordu ne de ben.Çok değişmişti.Sakal uzatıyordu anlaşılan,ama taktir edilir ki bu da ona fazlasıyla yakışmıştı.Beden'i daha da irileşmişti.Daha da büyümüştü sanki.Ama her ne kadar güçlü dursa da ben onun gözlerinde ki yıkımı,özlemi göre biliyordum.Zaman ne kadar da anlık bir şeydi öyle.Bir anda dünyamızın altını üstüne getirebiliyordu.