SESSİZ

21 bölüm

Men geldim,!!

Hamıya salam,necesiniz?

Ümid edirem beyenersiniz!🖤

Oy ve yorum yazmağı unutmayın!🖤

Bölüm şarkısı;Sufle-Pus;Gripin-Son bir defa;Ate-Diğer yarım:)..

Bölüm 21

Hata yapmak,kişiliğe göre değişir.Kimisi bazen,kimisi hep hata yapar.Bizler,hata yapmayı gündelik hayat görevlerimize dahil etmeliyiz önce.Çünkü;bu hayatta nasıl ki,güleriz,oynarız,severiz,seviliriz,hata da yapabiliriz aynı şekilde.

Hata yaptığımız zaman,üzülmek ve ya kırılmak yerine,çözüm ürete biliriz.Çünkü en çözümsüz sorunların bile mutlaka bir çözümü vardır.Üzülürüz yeri geldiğinde,bazen öyle bir çıkmaza gireriz ki,o çıkmaz bizi daha da kuvvetlendirir hayata karşı.

Acı diye bir şey yoktur.Kalp kırıklıklarıyla dolu bir süreç vardır.Öyle bir süreçtir ki bu,kanadı kırık bir kuş gördüğümüzde bile,ağlamak isteriz.Ağlarız,kırılırız.Her şeyi,kendi öz durumumuza benzetiriz.

Ve yine,hep bu kendini acı diye gösterip,aslında geçici bir süreç olan döngüye;hayat deriz..

&&&&&&&&&&&&

"Oğlum hoşgeldin."

40'lı yaşlarda,Orkun'a yüz bakımından oldukça benzeyen bir kadın önümüzde durmuş,bize bakıyordu.Elimde ki albüm kapağı yavaşça kapandı.Bu sırada,Karan da arabasından inip,bize doğru gelmişti yavaş adımlarla.

Bahçede ki herkes şu an bizim olduğumuz noktaya bakıyordu gözlerinde ki heyecanla.Yüzüm Orkun'a döndüğünde ise,az önce bana bakan çatık kaşları dağılmış,yerine donuk bir ifade yerleşmişti.

"A-anne."dediğinde kekeledi Orkun.O an ne olduğunu,bu kadının kim olduğunu farketmiştim.Gözlerim şaşkınlıkla açıldığında,baktığım ilk yüz Karan'dı.O ise her zaman ki,duygusuz bakışlarla sadece bana odaklanmıştı.

Orkun oturduğu yerden yavaşça kalktı.Ayla,dikkatle onu izlerken bende ayaklarımın üzerine basa bilmiştim.Derin,gözucuyla Orkun'a bakıp,"Leyla teyzeciğim,merhaba.Nasılsın?"diyerek ortamı yumuşatmaya çalışarak kadın'a sarıldı.Orkun'un yüzünde ki,donukluk hâlâ devam ediyordu.Üstelik bu yüzden bende ne yapacığımı bilmiyordum.

"İyiyim kızım,Turgut haber verdi geldiğinizi,"derken tekrardan Orkun'a baktı."Yoksa bilmiyordum."

Oldukça bakımlı bir kadın'a benziyordu.Ve bir o kadar da ilgisiz.Kesinlikle,Orkun'a doğru bakarken,içten geçen anne duygusuna rastlamamıştım.Enseden topladığı saçları ve omuzlarına bağladığı,yemeni tam bir Karandeniz kadın'ı olduğuna kanıttı.Orta kilolu bedenine geçirdiği elbisesi ile oldukça şık gözüküyordu.

Ben böyle düşünürken,Leyla denilen kadın Orkun'a doğru acemice adımlar attı."Orkun,sen de hoşgeldin oğlum."dedi yavaşça."Oğlum"kelimesi ne de yabancı kalmıştı ağzında.Orkun donuk yüzünü düzeltip,soğuk bakışlarla kafasını salladı."Hoşbulduk,sen iyi misin?"dediğinde bir insan'ın ailesi ile arasında ki bağın ne kadar düşük ola bileceğini düşünmüştüm.

Karan hâlâ bana bakmakta ısrarcıydı.Elif hanımlar da bu sırada bize doğru gelmişlerdi,"Leyla,kizum haydi içeri geçun.Ne dikiliysunuz orada?"Gülbahar hanım elinde ki,gözlükle bize taraf konuştu.Neyin içerisindeydim,şu an bahçede ki onlarca bir-biri yüzünden kırılan insanlar'a nasıl yardım edebileceğimi hiç bilmiyordum.