Εκτός προγράμματος

Ευτυχία είναι...

Ξυπνάω νιώθοντας το σώμα μου ελαφρύ και το στήθος μου ανεξήγητα γεμάτο με μια περίεργα ευχάριστη αίσθηση. Τα χέρια του Μάνθου είναι τυλιγμένα γύρω μου όπως κάθε φορά που κοιμόμαστε μαζί, απορώ πώς δεν κουνιέται καθόλου κι έχει τόσο ήρεμο ύπνο. Ακουμπάω το κεφάλι μου στο μικρό βαθούλωμα στο στέρνο του και ακούω τους απαλούς χτύπους της καρδιάς του.

Περνάω το δάχτυλο μου πάνω από τους μυς των χεριών του, τα κόκαλα του λαιμού του και τα χείλη του. Ακόμα και όταν κοιμάται δίπλα από το στόμα και τα μάτια του διαγράφονται μικρές ρυτίδες που προδίδουν το πόσο συχνά χαμογελάει.

"Έχω κάτι και με κοιτάζεις τόση ώρα;" Ακούγεται η αγουροξυπνημένη φωνή του και παρατηρώ πως τα χείλη του ήδη κυρτώνουν προς τα πάνω.

"Είσαι πολύ όμορφος" λέω και το στήθος του τραντάζεται καθώς γελάει.

"Κι εσύ κάτι κάνεις ομορφούλα" απαντά και παρασύρομαι από το γέλιο του. Χαϊδεύει το κεφάλι μου και νιώθω τα αυτιά μου να κοκκινίζουν -λατρεύω όταν το κάνει αυτό. Το δάχτυλο του διαγράφει μια γραμμή στο πρόσωπο μου και ανατριχιάζω. "Έχεις σημάδι από το μαξιλάρι".

"Μου πάει;" Αστειεύομαι.

"Αρκετά, αλλά εξακολουθώ να είμαι ο όμορφος της σχέσης" απαντά με ψεύτικα υπεροπτικό ύφος και τον τσιμπάω στα πλευρά.

"Να σε πάρει Ελισάβετ" λέει με σφιγμένα δόντια και τρίβει το πονεμένο δέρμα του. Γελάω με την παραμορφωμένη του έκφραση. "Μη γελάς!"

Ανασηκώνω το ένα φρύδι γελώντας. "Γιατί τι θα μου κάνεις;"

Το στόμα του στραβώνει πονηρά. Γρήγορα με πιάνει από τη μέση και μας γυρνάει ώστε να βρίσκομαι από κάτω του και πριν καν προλάβω να πάρω ανάσα, από την απότομη αλλαγή θέσεων, αρχίζει να με γαργαλάει παντού.

Τα δάχτυλα του κινούνται γρήγορα και απαλά. Στην κοιλιά, στα πλευρά, στον λαιμό μου, πίσω από το αυτί μου. Σε όλα τα αδύναμα σημεία μου.

Τα γέλια μου γεμίζουν το δωμάτιο και προσπαθώ να σταματήσω για να μην ξυπνήσω τη γιαγιά και τον παππού μου, που λογικά κοιμούνται στο διπλανό δωμάτιο.

"Μάνθο!" Ψιθυροφωνάζω και προσπαθώ να τον σπρώξω αλλά προλαβαίνει να πιάσει και τους δυο καρπούς μου και να τους κολλήσει πάνω από το κεφάλι μου.

"Για να σε δω τι θα κάνεις τώρα". Το ρωμαλαίο σώμα του δεσπόζει από πάνω μου σε όλο του το μεγαλείο, κάνοντας με να φαίνομαι μικρή. Οι μυς του κρύβουν όλο το υπόλοιπο δωμάτιο μη αφήνοντας μου άλλη επιλογή από το να κοιτάζω μόνο εκείνον. Έχει ένα ύφος νικητή ενώ τα μάτια του δείχνουν να το διασκεδάζει.