Το όνομα μου είναι Mike

"Εχουν περάσει 2 μήνες απο κείνη τη μέρα..."

Έχουν περάσει δύο μήνες από κείνη τη μέρα και έχω χάσει την ελπίδα που είχα για μια καλή ζωή χωρίς εκείνον. Όχι τέλεια απλώς καλή. Ούτε αυτό όμως. Γιατί παρα τον Travis και τις πιέσεις του για κρεβάτι, ο κύριος λόγος που η ζωή μου κυλάει σαν ασπρομαυρος κινηματογραφος είναι που δεν μπορώ να καλύψω το κενό που άφησε εκείνος. Το μυαλό μου παίζει ξανά και ξανά τα λόγια εκείνης της κοπέλας στο τηλέφωνο. Νιώθω την καρδιά μου να σπάει κάθε φορά που το σκέφτομαι....και μετά; "Σ'αγαπαω!" Σε αυτό το σημείο είναι που η θλίψη μου μετατρέπεται σε αηδία. Αμέσως μετά όμως σκηνές από τη παραλία περνάνε μπροστά από τα ματια μου και διαολε πονάω αφόρητα. Πονάω αφόρητα γιατί θα έδινα τα πάντα για μια φορά ακόμα στην αγκαλιά του, ένα τελευταίο βράδυ μαζί του, μια τελευταία προσπάθεια να γεμίσω κάτι από το κενό που αφήσε πίσω του, μια τελευταία φορά να νιώσω όμορφα. Έχω παίξει πολλές φορές διάφορα σεναρια στο μυαλό μου.  Όμως όλα έχουν κάτι κοινό.  Εμένα στην αγκαλιά του να ανασαίνω αχόρταγα τη μυρωδιά του χωρίς να λέω λέξη, μόνο αυτό.

"Κορίτσι μου που χάσκεις;" λεει και με επαναφέρει στη πραγματικότητα η φιλη μου.

"Σκεφτόμουν την εργασία που έχουμε για αύριο, βλέπεις δεν έχω κάνει τίποτα και έχω λιγότερο από 24ωρες για να την παραδώσω,τέλειο; " της χαρίζω ένα ειρωνικό χαμόγελο.

Σηκώνει το φρύδι και έπειτα φέρνει το δάχτυλο της στο πρόσωπο μου "Με κοροϊδεύεις... Μην περιμένεις να πιστέψω οτι εσύ, ειδικά εσύ όπως σε ξέρω, δεν έχεις έτοιμη την εργασία σου... πάντως το φαγα για λίγο να ξέρεις!"

"Σου λέω αλήθεια, δεν έχω κάνει τίποτα!" απαντάω ειλικρινά.

Η Laila με κοιτάζει με δυσπιστία όταν το βλέμμα της στρέφεται πίσω μου και σκοτείνιαζει. Γυρίζω να κοιτάξω και στιγμιαια νιώθω τη καρδιά μου να σπάει. Είναι εδώ. Είναι εδώ και είναι...σαν τον παλιό καλό καιρό, ευδιαθετος και χαλαρός. "Ηλιθια Cherryl...ηλιθια!" και πως θα ήτανε δηλαδη; Κάτι μέσα μου θέλει, ελπίζει να ένιωσε κάτι για μένα πραγματικα αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να μου υπενθυμίζει οτι ισχύει το ακριβώς αντίθετο!

"Κοίτα ένα μαλακα!" μορφαζει η Laila.

"Μην ασχολείσαι!" της λέω.

"Θα ασχολούμαι οσο ασχολείσαι και εσύ. Δεν θα τρελάνεις εσύ εμένα  Cheryl, ξέρω πολύ καλά οτι δεν έχεις ξεπεράσει το αρχίδι ακόμα κι ας είσαι με τον Travis. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκατα έχει μέλι και δεν μπορείς να ξεκολλήσεις;"

Δεν πίστευα στα αυτιά μου! Η Laila δεν μου έχει ξαναμιλήσει έτσι και αυτό με σόκαρε. Χωρίς να το καταλάβω τα ματια μου ξεκίνησαν να γεμίζουν δάκρυα και σηκώθηκα γρήγορα με προορισμό τις τουαλέτες στο τέλος του διαδρόμου. Ήθελα να μείνω μόνη μου.

Mike's Pov

"Αποφάσισες να εμφανιστείς;" με κοροϊδεύει ο Son.

Γελάω και του δίνω μία σφαλιάρα.

Ξαφνικά περνάει ένας γνωστος μαύρος σιφουνας από μπροστά μας κλαίγοντας με κατεύθυνση τις τουαλέτες. Τι σκατα γίνεται; Μου πηρε καποια ωρα να αναγνωρισω τη Cheryl κατω απο την κουκούλα του μαύρου φουτερ της.  Μπορεί να την παράτησε ο Travis. Στη σκέψη αυτή χαίρομαι αλλά νευριαζω που παίζει το ενδεχόμενο να κάνει έτσι για το μαλακά. Θα παω απο κει...οχι δεν θα παω, μου το ξεκαθαρισε οτι θελει να μεινω μακρυα της...μπορω ομως να παω σαν φιλος, ναι νομιζω αυτό μπορεί να γίνει  ...φιλος γι αυτην βέβαια, γιατι για μενα αυτό είναι όσο πιθανό είναι και η γη να είναι τετράγωνη... ΓΑΜΩ. Εχουν περασει δύο μήνες από εκείνη τη μέρα και δεν έχει αλλάξει απολύτως ΤΙ ΠΟ ΤΑ.