*Jasmine's POV*
Nang makarating na ako klase ko, lumapit sakin ang prof ko na si Mr. Dionisio at tinanong ako.
"Why are you late?" Seryosong tanong sakin.
"Ahmm. Sorry, Sir. But I.... I.." wala akong maisip na sagot.
Hindi din ako sanay na nagsasalita sa harap ng maraming tao dahil sobrang mahiyain ako.
"Class, please be reminded that I hate having late students in class." Sinigaw nya sa buong klase at humarap ulit sya saakin. "Are we clear?" Tanong nya sakin.
"Yes, sir." Sagot ko sakanya.
"Good. Nagpakilala na lahat ng classmates mo in front. Now it's your turn." Sabi nya sakin.
Biglang lumakas ang tibok ng dibdib ko dahil sa sobrang hiya. Naglakad ako sa harap ng board at nagpakilala.
"Hi, I'm Jasmine Montemayor, and..." Wala na akong maisip. "There's nothing really much about me." Dinagdag ko.
"That's it?" Tanong ng masungit kong prof.
"Yes, Sir." Mahinang sagot ko.
"How about your hobbies? Talents? Come on!" Sabi nya na parang pinipilit pa akong magsalita. Para nya na akong pinapahiya.
"My hobbies, ahmmm... I write songs, I play piano... and I sing. But I'm not seeing that as my talent. I'm probably not that good." Sabi ko na may halong kaba.
Lumapit sya sakin at tinanong nya, "So you sing?"
"Yes, Sir." Sagot ko sakanya. Oh no, bakit ko ba nasabi na kumakanta ako? Baka bigla nya akong pakantahin. Kasi naman naubusan na ako ng sasabihin eh.
Please wag nyo akong pasample-in, please. Ayan ang sabi ko sa utak ko.
"I see." Sabi nya at lumayo na sya sakin.
Yes!!! Sigaw ko sa utak ko dahil akala ko papakantahin nya ako.
"Let's hear it!!!" Biglang sigaw nya.
Nagulat ako.
"Sir, no, please." Pagmamakaawa ko sakanya sa mahinang boses.
"Oh, come on." Sabi sakin ni Melody. Isa sa mga classmates ko.
"You can do it!" Sabi din sakin ni Harmony.
"See, they wanna hear you sing." Sabi ni Sir.
Sabi na nga ba, pinapahiya nya talaga ako sa buong class.
I have no choice but to do it. So lumapit ako sa keyboard at nagumpisa magpatugtog at kumanta, sobrang hina ng boses ko dahil sa sobrang kaba.
"Can you be my nightingale?
Sing to me..."
"Stop!" Ang sabi sakin ng prof ko. "Is that really your singing voice?" Tanong nya sakin.
"Yes, Sir." Sagot ko.
"It sucks!" Sabi nya. "Louder!" Dagdag nya.
Kinabahan ako lalo, at medyo naluluha na, wala akong nagawa kundi, kumanta ulit ng mas malakas.
"Can you be my Nightingale?
Sing to me, I know you're there
You can me my sanity
Bring me peace, sing me to sleep
Say you'll be my nightingale..."
Nang matapos akong kumanta ay lumapit sakin ang prof ko. At tumayo ako.
"What is your name again?" Tanong nya.
"Jasmine Montemayor, Sir." Sagot ko sakanya.
"You're good. We can use you on our upcoming Talent Show." Sabi nya sakin ng nakangiti.
आप पढ़ रहे हैं
The Chorus Part
किशोर उपन्यासDoes "forever" really exist? Ano ang gagawin mo kung biglang mawawala ang tao na pinakamamahal mo, ang tao na nandyan lagi para sayo. Paano mo ipagpapatuloy ang lahat kung ang reason ng pagbagon mo araw araw ay wala na. Paano ka makakapag move on...
