*Stephen's POV*
Ang buhay talaga, minsan di natin naiintindihan. May time na sobrang masaya ka, biglang magiging sobrang malungkot ka. May isang bagay na akala mo sayo na, at biglang mawawala pa.
Di mo na alam kung paano pa ako maguumpisang muli, ngayong wala ka na, Abegail. Ngayon ay nandito na tayo sa huling hantungan mo, sayong libingan, ngayon nalang kita ulit masisilayan.
Tumingin ako kay Mr. Monteverde, ramdam ko ang sobrang hinagpis na nararamdaman nya ngayon. Dahil sa walang tigil na tulo ng luha. At ang kapatid kong si Hannah, si Mama, at si Papa ay nasa aking likuran, alam nila kung gaano kasakit saakin na ika'y nawala.
Paalam, mahal na mahal kita. Hinding hindi kita makakalimutan.
Habang binababa na nila ang kabaong ni Abegail sa lupa na hinukay ay tuloy tuloy ang pag patak ng aking mga luha. Di ko na yata kakayanin mabuhay. Bakit? Bakit kailangan mong mawala?
Tumingin ako sa bandang kalayuan at may napansin ako. Isang babaeng matanda, mga nasa forty years old na sya. Kitang kita ko ang mga tumutulong luha sakanyang mga mata. Ngunit sino sya. Tinititigan ko sya ngunit di ko sya makilala, naka itim na suot na damit at itim na balabal sa mukha at nasa likuran ng isang puno. Naisipan kong umalis sa kinatatayuan ko upang lapitan sya. Pero bigla syang umalis nang napansin nya na papalapit ako sakanya.
Sino sya?
-----------
2 weeks later.
Nasa opisina ako ni Mr. Delos Santos, tatlo lang kaming nasa loob. Siya, ako, at si Jane Chua. Sino sya? Siya lang naman ang isa sa pinakasikat na actress sa generation na ito.
"So, do you know why the both of you are here?" Tanong samin ni Mr. Delos Santos.
"Ahmm. Nope." Sagot ni Jane.
"Seriously, Jane?" Gulat na tanong ni Mr. Delos Santos.
"Well, of course I know, let's just pretend that I don't para mas maganda ang eksena." Sagot ni Jane.
"You're such an actress." Sagot ni Mr. Delos Santos kay Jane.
Tahimik ako at di maintindihan kung anong nangyayari.
"Alright, the both of you are here right now because we're going to discuss the movie project." Sabi ni Mr. Delos Santos.
At sya namang kinagulat ko.
"What?!!" Sabay naming sinigaw ni Jane.
"Wait, I'm going to have a new movie? Aww, that's so nice. - Well, actually I know this already, just pretending that I don't" Sabi sakin ni Jane.
"Wait wait wait, you mean we're still doing the film even without Abegail?" Tanong ko sakanya.
"I don't see why is that imposible." Sagot ni Mr. Delos Santos.
"Mr. Delos Santos, It's imposible to do this film without Abegail!" Paliwanag ko.
"Exactly. That's why Jane is here, one of the biggest name in showbizness, going to replace Abegail's part." Sagot ni Mr. Delos Santos.
"That is just so insanely stupid." Sabi ko.
"C'mon, Stephen, let's all be professionals here." Sabi nya sakin.
"How can I? You're not even being professional, Mr. Delos Santos! Imagine, replacing Abegail. Nobody can replace Abegail Monteverde?"
"Look, I'm not sure what's in your head right now but please accept the fact that Abegail is gone!!!" Pasigaw na sabi nya sakin.
"That's it. I'm done here." Sagot ko.
Nagwalk out ako, nang nasa pintuan na ako, biglang sumigaw si Mr. Delos Santos.
BINABASA MO ANG
The Chorus Part
Teen FictionDoes "forever" really exist? Ano ang gagawin mo kung biglang mawawala ang tao na pinakamamahal mo, ang tao na nandyan lagi para sayo. Paano mo ipagpapatuloy ang lahat kung ang reason ng pagbagon mo araw araw ay wala na. Paano ka makakapag move on...
