20 leerlingen in één klas - herschreven versie

hoofdstuk 38

Plotseling komt mam mijn slaapkamer in en komt achter me staan. Samen kijken we naar mij in de spiegel. Ze trekt de kraag van mijn blouse een beetje recht en veegt dan een paar plukjes haar uit mijn gezicht. Via de spiegel kijk ik haar aan.
'Ben je zenuwachtig?' vraag ze. Ik knik en draai mijn hoofd naar haar toe, kijk haar nu recht in haar ogen aan. Ze glimlacht lief en trekt nog wat aan mijn blouse.

'Je ziet er goed uit', zegt ze met een brede glimlach.
'Zal ik dit wel aantrekken?' vraag ik zacht.
'Natuurlijk! Waarom niet? Dit staat je hartstikke mooi', zegt ze. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang. 'Vind je zelf niet dan?'

Ik kijk weer naar mezelf in de spiegel. De wijde stof hangt rond mijn kleine lichaam. Waarom kan mijn lichaamsbouw niet meer zoals die van Daniël zijn?

'Ik weet het niet', stamel ik terwijl ik een brok in mijn keel weg probeer te slikken. Ik krijg de neiging om te huilen. Ik ben helemaal niet goed genoeg voor Daniël.
Mam duwt mijn gezicht weg van de spiegel, zorgt er zo voor dat ik haar recht aankijk.

'Siempie, je ziet er echt geweldig uit', zegt ze. Ik knik klein.
'Denk je niet dat het te chic is?' vraag ik verlegen.
'Nee, het is toch een date? Maak je alsjeblieft niet te veel zorgen om hoe je eruit ziet en heb gewoon een leuke avond vanavond. Je bent echt een knappe jongen, daar moet je je geen zorgen om maken. Daniël ziet ook echt wel dat je een mooie en knappe jongen bent', zegt ze dan.
'Bedankt', stamel ik zacht. Mijn hart bonst bij het idee dat Daniël me mooi en knap vindt.

Toen pap me had gevraagd of ik Daniël leuk vind, heb ik nooit echt een uitspraak erover gedaan. Ik durf het niet goed te vertellen en ik weet ook niet zo goed hoe ik zou moeten beginnen. Ik denk echter dat mam al doorheeft dat mijn gevoelens voor Daniël verder ontwikkeld zijn.

Plotseling klinkt hard de deurbel, waardoor ik geschrokken naar de deuropening van mijn kamer kijk.
'Daar zul je hem hebben', zegt ze. Ik knik en loop vlug langs haar mijn kamer uit. Mam volgt me de trap af en gaat de woonkamer in.

Met mijn hart in mijn keel open ik de voordeur. Daniël komt tevoorschijn en mijn wangen worden rood. Zodra hij mij ziet, begint hij te glimlachen.
'Hey', groet hij me.
'Hey', stotter ik en neem hem in me op. Hij ziet er chiquer uit dan hij normaal doet. Hij heeft een strakke, zwarte coltrui aan en een chique zwarte broek. Het meest opvallend van allemaal is zijn goudkleurige ketting, schitterend bovenop zijn coltrui. God, hij ziet er letterlijk adembenemend uit.

'Je ziet er goed uit', zegt hij en schrikt me op uit mijn staren. Verbaasd kijk ik naar mijn outfit en kijk hem dan weer aan.
'Bedankt, jij ook', stamel ik en glimlach verlegen. Daniël glimlacht zijn mooie tanden bloot.
'Ben je klaar om te gaan?' vraagt hij.
'Uh, ja, nog even doei zeggen en dan kunnen we gaan', zeg ik. Daniël knikt en kijkt toe hoe ik naar de tussendeur loop. Snel open ik hem en kijk naar mam en pap.

'Doei, wij gaan', zeg ik vlug. Ik kan niet wachten om zo snel mogelijk met Daniël te zijn.
'Doei, jongen. Veel plezier', zeggen mam en pap in koor. Ik sluit snel de deur en begin richting Daniël te lopen. Onderweg door de gang grijp ik mijn jas van de kapstok en mijn totebag van de verwarming. Des te meer ik Daniël nader, des te sneller mijn hart begint te kloppen en des te warmer ik het krijg. Laat me alsjeblieft zo snel mogelijk bij hem zijn.

Met zijn hand op mijn onderrug begeleidt Daniël me naar de auto. Met een rood hoofd trek ik mijn jas aan terwijl Daniël het portier voor me opent. Met een verlegen glimlach kijk ik hem aan.
'Dankjewel', zeg ik en kruip op de achterbank. Daniël reikt me de gordel aan en sluit de deur. Aan de andere kant van de auto stap hij ook in op de achterbank. Met een brede glimlach kijk ik hem aan.