hoofdstuk 34

62 4 0
                                    

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

♪ When Doves Cry – Prince ♪

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

♪ When Doves Cry – Prince ♪

Achter Daniël aan loop ik zijn slaapkamer in. Ik plof neer op zijn bureaustoel terwijl Daniël naar zijn raam loopt, waar een deken uithangt om te luchten. Het zorgt voor een frisse tocht door de kamer heen. Wanneer Daniël de deken naar binnen begint te trekken, horen we een enthousiaste stem.

'Hey, Daniël', klinkt Samantha van buiten. Ik rol de bureaustoel net iets verder weg van het raam, zodat ze me hopelijk niet ziet. Ik heb niet echt zin om haar te spreken – en het zal voor Daniël waarschijnlijk beter staan. Verbaasd kijkt hij naar buiten. Ik denk terug aan hoe hij haar vanochtend heeft afgewezen in de aula en betrap mezelf erop dat ik begin te blozen.
'Hoi', zegt Daniël en glimlacht klein. 'Alles goed?' vraagt hij dan.

'Ja hoor, met mij wel. En bij jou?' Licht verbitterd luister ik mee met het gesprek. We hebben het vanochtend al gehouden, waarom moet ze nu er opnieuw over beginnen? Ik wil Daniël niet kwijtraken aan haar.
'Jawel hoor', antwoordt hij terwijl de deken helemaal naar binnen trekt.
'Is Simon er niet?' hoor ik opeens Samantha's stem en er trekt een kleine schok door mijn lichaam. Ze heeft ons vast samen aan zien komen of mijn fiets buiten zien staan. We hebben haar vanochtend immers verteld dat we af zouden spreken. Ik vraag me af wat ze vorige week dacht, toen mijn fiets hier elke dag bleef staan. Daniël kijkt naar me om, dan weer naar Samantha.

20 leerlingen in één klas - herschreven versieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu