Stel: je bent zestien going-on zeventien en bent net begonnen aan de vijfde klas gymnasium. Samen met negentien andere leerlingen zit je in één klas. Maar dat is nog niet alles: een van je docenten is een beetje een gestoord wijf - ook al denk ik da...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
♪ Lights Up – Harry Styles ♪
In de woonkamer zit ik een boek te lezen. Het is donderdagmiddag en daarmee bijna het einde van de schoolweek. Ongelofelijk dat Simon straks de vijfde week van het experiment met me heeft voltooid.
Ik voel me schuldig dat Simon vandaag is lastiggevallen op school. Toen hij alleen naar zijn kluisje was vertrokken, vond ik dat hij verdacht lang wegbleef. Het moment dat ik me realiseerde dat ook Sandra nergens in de aula was, wist ik niet hoe snel ik hem moest vinden om te zien of ze hem niet lastigviel. Waarop ik stuitte, was nog erger dan ik had verwacht.
Ik was witheet van woede en moest mezelf echt in bedwang houden om de jongen niet meteen in elkaar te slaan. Simon was zo angstig en het is mijn schuld. Door mij doet hij het experiment en krijgt hij dit gezeik over zich heen.
Misschien was de jongen een stomp verkopen niet de beste oplossing, maar op dat moment wist ik niets anders te doen. Hopelijk heeft hij hiervan geleerd en zal hij zich niet nog eens laten zien.
Ik herinner me hoe we daar in de gang stonden, Simons gezicht in mijn handen. Zijn ogen waren vol angst, onzekerheid, ongeloof. Ik herinner me wat ik dacht. De manier waarop ik hem vasthield, het was net of ik hem vasthield voordat ik hem zou zoenen...
