20 leerlingen in één klas - herschreven versie

hoofdstuk 22

     'Ik kleed me wel om in de badkamer, dan kan jij je hier even omkleden', zeg ik. Simon glimlacht.
     'Bedankt', zegt hij. Ik pak de andere onderbroek en sokken van mijn bureau af en ga dan de badkamer in. Snel kleed ik me om. Ik doe mijn haren een beetje in model en loop dan weer richting mijn slaapkamer. Zacht klop ik op de deur.

     'Kom maar', klinkt Simon. Ik open de deur en glip snel naar binnen. Simon staat al gekleed in mijn kleren. Het staat hem goed. Het ziet er schattig uit, mijn kleding veel te groot voor zijn lichaam.
     'Hier,' zeg ik terwijl ik begin te rommelen in mijn klerenkast, 'heb je een riem. Dan zakt je broek niet af', zeg ik en geef hem een leren riem aan.
     'Bedankt', zegt Simon en doet de riem in zijn broek. Blozend kijkt hij naar me op. 'Daan?'
     'Ja?' Strak trekt hij me in een knuffel, waardoor ik hem verbaasd ook omhels.

     'Gefeliciteerd', klinkt Simon gedempt tegen mijn borst. Verbaasd trek ik mijn wenkbrauwen op, zelf al bijna vergeten dat het mijn verjaardag is vandaag. Ik lach terwijl ik begin te blozen.
     'Bedankt', zeg ik en breng mijn armen iets strakker om hem heen. Dan breekt hij van me los. Fronsend kijk ik toe hoe hij naar zijn rugzak loopt en er een cadeautje uit haalt.

     'Voor jou', zegt hij terwijl hij het me geeft.
     'Hoe lang heb je dit al in je tas zitten?' vraag ik verbaasd. Simon haalt zijn schouders op.
     'Een paar dagen. Ik was bang dat ik het anders zou vergeten mee te nemen', zegt hij.
     'Je had dit echt niet hoeven doen', stamel ik en steek het cadeau terug naar hem.
     'Tuurlijk wel, het is je verjaardag. Maak het nou maar open', zegt hij. Twijfelend open ik het inpakpapier en gooi het op de grond. Mijn ogen worden groot zodra ik zie dat het een merch-shirt van Prince is. Een lila shirt met een witte en zwarte duif erop. Verbaasd kijk ik op naar Simon, die met een grote glimlach toekijkt.

     'Simon, dit is echt weer veel te duur!' stamel ik. Wild schudt hij zijn hoofd.
     'Nee, hou op!' zegt hij. Ik trek hem in een strakke knuffel. Mijn buik kriebelt.
     'Echt bedankt', zeg ik terwijl ik Simons armen om me heen voel wikkelen.
     'Graag gedaan', zegt Simon zacht. God, eerst die veel te dure plaat en nu dit shirt. Simon geeft echt veel te veel geld uit aan me.
     'Koop alsjeblieft nooit meer zoiets duurs voor me', zeg ik dan. Simon lacht. Ik kom los uit onze omhelzing.

     'Wacht', zeg ik en trek mijn flannel en shirt uit. Snel gooi ik ze op de stoel in de hoek van mijn kamer, die al beladen is met een hoop kleding. Ik voel Simons ogen op mijn lichaam terwijl ik door mijn kledingkast zoek. Ik trek Simons cadeau aan en doe er een paarse flannel over aan. Blozend kijkt hij me aan.

     'Hij staat gaaf', stamelt hij. Ik glimlach en trek hem opnieuw in een knuffel.
     'Dank je, ik vind hem ook echt gaaf! Echt zo ontzettend bedankt', zeg ik op zijn schouder.
     'Graag gedaan', zegt hij. Dan gaan we naar beneden, waar mama en Sven aan de eettafel zitten. Ze staan tegelijkertijd op en trekken me samen in een knuffel.

     'Gefeliciteerd, vent', zegt mama.
     'Gefeliciteerd, Daan', zegt Sven. Ze wiegen me heen en weer, waardoor ik lach.
     'Bedankt', zeg ik. Dan breken ze van me los. Sven loopt naar de eettafel en pakt er een cadeautje. Zuchtend kijk ik hem aan.
     'Sven, je hoeft geen cadeaus voor me te kopen. Hoe vaak heb ik dat nou gezegd?' zeg ik. Sven haalt zijn schouders op en steekt het cadeau naar me toe.
     'Het is je verjaardag. Het is toch maar iets kleins', zegt hij. Ik kan voelen dat het een boek is. Met een kleine glimlach pak ik het cadeau aan en pak het uit: "The perks of being a wallflower" van Stephen Chbosky.
     'Bedankt, Sven', zeg ik en trek hem in een korte knuffel. Mama kijkt me met een tevreden grijns aan.

     'Van mij krijg je vanavond pas je cadeau, als papa er ook is', zegt ze. Ik knik.
     'Is goed', zeg ik. Mama trekt aan mijn shirt, waardoor ik verbaasd naar beneden kijk. Met een rood hoofd kijk ik naar haar op.
     'Gaaf shirt', zegt ze. Ik glimlach.
     'Ja, van Simon gehad', zeg ik. Mama knipoogt naar hem.
     'Goed uitgekozen', zegt ze.
     'Bedankt', zegt Simon en dan schuiven we aan tafel aan. We beginnen brood te smeren en kletsen wat. Ik voel Simons onderarm tegen die van mij, maar ik trek niet weg.