Dakikalar belki saatler geçmişti Olkan'ı ziyaret edeli. Adına ziyaret demek ne kadar doğruydu bilemezdik ama amaçları kesinlikle korkuyu damarlarına işlemekti. İşlemişlerdi; ilmek ilmek, usul usul...
Kalbinin ortasında kopan fırtınalar eşliğinde dönmüştü yer altındaki mabedine. Gittiğinden beri her şey, herkes aynıydı; bir tek kendisi tamamen değişmiş, öfke selindeyoğrulmuştu.
Yüzüne yansımayan bir acısı, kalbini yakan bir yangını vardı. Katiline esir, gözlerinde nefretin izi...
Elindeki bardağı acımadan savurdu laminantlara. Kırıkların sesi doldurdu kulağını, asıl kırılan kalbiydi herkes bardağı bildi.
Geçmişin sesini, yüreğininin nefesini sessize alıp oyalanmadanayaklanıp çıktı odasından.
Çalışma odasında toplanan grubun yanına doğru ilerledi, ilerledikçe yenilendi. Hislerini odasına kilitlemişti.
Ofis tarzında kullandıkları odaya girip masanın ucundaki koltuğa oturup bilgisayarını açtı. Gelen mailler arasından işine yarayanı bulup açtığında karşısındaki vakayı inceledi. ''Emir..!''
Emrini anında almış ve hastalığı okumaya başlamıştı Emir. ''Belirtileri; ani davranış bozuklukları, sinirlilik ve öfke, empati kaybı,''
''Ecmel bu senin dosyan olabilir mi? Bizden sakladığın bir hastalığın var ise kesinlikle bu dosya senin, belirtileri tam olarak taşıyorsun.'' Naza eğlenen sesi ile Ecmel'e takılmıştı lakin karşılık olarak aldığı buz kesen bakışlar sesini kesmişti.
''İlk esprin miydi?''
''H-hayır..?''
''O zaman daha kötü..'' Ecmel inceden verdiği ayar ile Emir'e yeniden odaklanmış ve devam etmesine izin vermişti.
