Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kafeste çırpınan bir kuş, demirlerle çevrelenmiş saçma sapan bir yerde yaşamaya zorlanmış bir aslan...
Ne kuş kadar masum ne aslan kadar asil...
Kan kokusu.. Belki de çam kokusu.. Parfümünden yükselen koku eklemlerinden yayılan iğrenç koku ile karışıyordu.
Nefesleri hiç olmadığı kadar düzenli ve hiç olmadığı kadar aceleciydi.
Üç parçaya ayrılan takıntısında iki kişiye izin verecekti. Aylar önce bunu bile inkar ederken şimdi onu buna sıcak bakmaya iten kesinlikle acıma duygusu değil yine kendisine açtığı meydan okumaydı.
En büyük rakibini kendisi olan gören ego yığını bir adamdı. Hayır, buna zorlanmış bir robottu.
Zihnindeki is sinmiş anıları açıp bakmaktan tiksiniyorken onlarla ayakta kaldığını hatırlatıp duruyordu beynine.
Gözlerini tavandan çekip beyaz çarşafın kana bulanmış yerlerine baktı. Mazoşist düşünceleri zevk tohumlarını çimlendirdi anında.
Dünyası, ütopik ve acı üzerine kurulu bir adamdı.
Bomboş bakışları eşliğinde ayaklanıp elini temizlemek için odasından çıktı.
Gerekli pansumanı elbette yapabilirdi. Yalnızlığın kölesi olmuşken birisinin sorularına da maruz kalmak istemiyordu. Hissettiği yorgunluk engel olmasaydı tabi.
İrel'e mesaj bırakıp pansuman için gerekli malzemelerin bulunduğu odaya geçti.
Dakikalar geçmişken açılıp kapanan kapı ile sabırlı olmaya telkin verip gözlerini açtı.
Odanın ortasında dikilen beden beklediği kişi kesinlikle değildi. Bozguna uğramak için çok kontrollüydü. İstemediği sürece çatılmayan kaşları, şaşırmayan hisleri ona pahalıya patlamıştı, değdi diye düşündü.
"Gel!" Sert sesi ile emir verip kızıl saçlı kızın gelmesini bekledi. "İşini yap." Gözleri ile işaret ettiği yere bakan kızın ne düşündüğünü çok iyi biliyordu.
Nera, itiraz etmeden eline aldığı malzemelerle pansuman yapmaya başladı. Arada baskısını arttına eline rağmen gözü dahi kısılmayan adama içten içe hayranlık duydu. Yüzüne yansıyan nefrete rağmen.
Son olarak yarayı kapatıp geri adım attı. Yenemeyeceği ilk insanla karşılaşmıştı. Yelkenlerini indirmeyi geç daha da sivrileştiriyor, sonunu bekliyordu.
