Nuevo Destino ~ Pedri González

0.8

"ispanya beni sadece değiştirmedi,umarım farkındasındır" demişti karşımda oturan jude

belki dünkü kargaşayı unuturuz diye kahvaltı hazırlamıştım,ama onu bile zehir etmeyi başarmıştı

"bende sana göre davranıyorum artık jude" diyip suratına baktığımda çenesinin kasıldığını farketmiştim

"bak,ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum,ne istiyorsun anlamıyorum tamam mı raika,ben buyum tamam mı?,ben buyum!" diyip elinde duran kahve fincanını mutfak dolabına doğru fırlatıp kırdığında hızlıca masadan kalkmıştı ve biraz önce oturduğu koltuğa tekme atıp yere düşürmüştü

"düzeltmeye çalışıyorum ama sen bunu farkedemeyecek kadar körsün jude!" diyip oturduğum yerden kalkıp jude'un arkasından bağırdığımda jude'da bana üst kattan bağırarak cevap vermişti

"evet körüm,ama tek gördüğüm şey var,o da pedri ve senin arandaki saçma ilişki!" diye bağırdığında ağzım açık bir şekilde kalmıştım cam kırıklarının arasında

sonrasında hızlıca elinde spor çantasıyla aşağı kata inip suratıma bakmaya başladığında şaşkın olduğumu görmüştü

"niye şaşırıyorsun ki,dün sevgilinin maçı yerine onun maçını tercih ettin,gece olana kadar onunlaydın,tüm gün onunlaydın!" diyip elindeki spor çantasını yere attığında gözümden bir yaş akmıştı

"ben artık beni iyi hissettiren insanlarla olmak istiyorum jude,lütfen eskiye dönelim..." diyip ona yaklaşıp elini tutmaya çalıştığımda hemen gerilemişti

"pedri ile ne yapıyorsanız onu banada söyle seni mutlu edeyim raika,özel bir şey mi yapıyorsunuz,benle yapmadığın ama onunla yaptığın şey ne!" diye bağırdığında tüm o bağırışları beynimin içinde yankılanıyordu

"sorun sensin!" diyip masanın üstünde duran bir bardağıda sinirle ben duvara fırlattım,sadece o mu sinirlenip bir şeyleri kıracaktı

"benle mutlu değilsen ayrılalım o zaman,bunu demeye mi getiriyorsun raika!" dediğinde gözlerimden bir kaç yaş daha akmıştı

en mutlu olduğum anlar jude ileyken en mutsuz,en canımın yandığı anılarda onunlaydı,bir insan birine hep ilaç hemde yara nasıl olabilirdi...

"ara vermemiz senin için daha iyi olur jude,topla kendini,seni böyle görmekten nefret ediyorum..." dediğimde suratıma son kez bakıp arkasını döndüğünde "sorun zaten benim sadece,tüm suçlu benim,her şeyin kabahatlisi benim!" diyip salona geçtiğinde gene yoğun bir gürültü gelmeye başlamıştı

yine bir şeylerin duvara fırlatılma sesi ve jude'un sinir krizleri tüm evi sarmıştı,onun bu iğrenç ruh hali evi karamsarlığa boğmuştu

kısa süre sonra,bir şeyleri kırıp rahatladıktan sonra karşıma hızlıca gelip sertçe kolumdan tuttuğunda suratıma bakmaya başlamıştı, "bir daha pedri'nin adını bile bu ilişkide duymak istemiyorum raika,sana yemin olsun iyi olmaz sonu..." diyip kolumu bıraktığında yere attığı çantasını alıp hızlıca evden çıkmıştı ve kapıyı sertçe kapatmıştı

🇪🇸

"dedim ya,hiç bir sorun yok,çok iyiyiz..." diyip yalandan bir gülümseme ile telefonuma baktım

"şaşırtıcı,o sinir hastasının böyle tepki vermesi beni huylandırıyor" demişti pedri telefona anlamamış gibi bakarken

"sorun yok,aradığın için teşekkürler"

"daha uçağımın kalkmasına var,kahve içelim mi dışarda?" diye sorduğunda onu reddetmem gerektiğini biliyordum,pedri hayatımda yer kaplamayan bir insandı ve artık bu belkide son konuşmamızdı,jude ile ilişkimizin,aramızın bozulması son isteyeceğim şeydi

biraz daha konuşup telefonu kapattığımda derin bir nefes verdim,telefonu kapatmak istemiyordum,o 'çok iyiyim' modundan çıkmak istemiyordum,mutlu rolü oynamak istiyordum

🇪🇸

"yalan söylüyorsun..." dedi valverde suratıma bakarak,bu kadar mı anlaşılıyordu dün gece suratımdan

"beni bu kadar nasıl iyi tanırsın..." diyip başımı eğdiğimde hemen yanıma kayıp sımsıkı sarılmıştı bana, "ne yaptı yine?" derken ses tonu oldukça sessizdi ve çekingendi

"evi dağıttı,her yerini..." diyip valverde'den yavaşça ayrılıp uzun kollumun kolunu yukarı doğru sıyırdım ve jude'un sertçe tuttuğu yeri gösterdim

büyütülecek bir şey değildi ama bu ilkti ve ilkler beni hep korkutmuştu

"inanmıyorum,sana dokunmakta bile çekinirken,bunu mu yaptı?" derken suratındaki şaşkınlık beni dahada üzmüştü

"bu ilkti,bir daha yapmaz umarım" diyip başımı eğdiğimde valverde sırtımı sıvazlıyordu

"akşama umarım düzelirsiniz..." dediğinde kaşlarım çatılmıştı,akşama düzeleceğimizden neden bu kadar emindi,jude'u benim kadar tanıyordu

🇪🇸

fede' beni eve bıraktığında içerinin bir haline bakmak istemişti,evin içine girdiği anda suratındaki buz kesmişlik ruhuma kadar işlemişti ve kötü hissettirmişti

"evi toplaması için birisini çağır raika..." dediğinde yavaşça başımı sağa sola salladım

"bu evdeki her şey kalbim gibi kırıldı,ve kalbimi onaran hep ben oldum,burayıda düzeltebilirim" diyip yere eğildiğimde yerdeki cam kırıklarını avucumun içine toplarken federico ellerimden tutup beni yerden kaldırmıştı

"saçmalama raika,burayı tek başına toplayamazsın..." diyip bana sarıldığında ona karşılık verecek kadar güçlü hissetmemiştim

"neden ki,her seferinde kalbimi onaran ben oldum,her seferinde kıran ise o olmuştu,ne farkı varki şuan" derken valverde yüzümü elleri arasına alıp gözlerime bakmaya başlamıştı

"şunu yapma,jude'u bir gün döveceğim seni bu hale getirdiği için..." dediğinde ağlamaya başlamıştım ve karşımda duran federico valverde'ye sımsıkı sarıldım

"sen olmasan ne yapardım..."

🇪🇸

koltukta bitkin bir şekilde oturuyordum çünkü elbette evi temizlemiştim,eski haline baya yakın olmuştu,yani eskisi gibi yerlerde cam kırıkları artık yoktu

jude yavaşça içeri girip kapıyı kapattığında etrafa baktığını hissetmiştim,sonrasında çantasını yere bırakıp salona girmişti ve etrafı inceledikten sonra bana dönüp "akşam için hazırlan,takımla bir organizasyon var,ona gideceğiz,ama sen barselona'ya belki gitmek isteyebilirsin bunun için..." dediğinde gözlerim tekrar dolmuştu ama tırnaklarımı sertçe avucumun içine geçirmiştim,her seferinde beni burdan vurmak zorunda mıydı

"bensiz git..." dediğimde jude emrivaki yaparak "bir saat sonra orda olacağız,hızlı olsan iyi olur" diyip salondan gideceği sırada hızlıca koltuktan kalkıp "bensiz git cümlesinden ne anlıyorsun jude,açıklamamı ister misin?" dediğimde jude salondan ayrılmamıştı

arkasını dönüp bana doğru yavaş yavaş adımlar atmaya başlamıştı,ayak ucu ayak ucuma oldukça yakındı,nefesi saçlarımı hareketlendiriyordu,başımı kaldırıp suratına baktığımda suratımdaki üzüntüyü ve kırılmışlığı anladığında belkide tüm bu içindekileri söylemekten vazgeçmişti

"lütfen raika,hadi git hazırlan..." demişti sessiz ve sakin bir tonda,sonrasında ise odamıza girmişti

🇪🇸

duşa girmiştim ve elbisemi giymiştim,oldukça siyah bir kombindi,tamamıyla simsiyah kombindi,kalbim bugün jude için ölmüştü,yastaydım...

makyajımı yaparken jude arkamdan giyinirken beni izliyordu,bakışları canımı yakıyordu,bu gece umarım olaysız geçerdi

çünkü büyük bir rezillik söz konusuydu,ve jude bunun olmasına izin vermezdi...