𝙺İ𝙽𝙶𝙳𝙾𝙼 𝙳𝙴𝚂İ𝚁𝙴 🌟 |Jikook

35🌟

🌟🌟🌟

"Al bakalım. Hibiscus çayı, en sevdiğin."

Jimin annesinin verdiği kupayı gülümseyerek elinden aldı. En sevdiği kupaya koyulmuştu çayı. Annesinin onun için yaptığı üzerinde sarı limonları olan tatlı bir kupaydı bu.

Jimin çayını konuşmadan hızlı yudumlarla bitirdiğinde önlerindeki sehpaya koydu ve odada başka kimsenin olmamasına güvenerek annesinin dizine başını koyarak uzandı.

Annesinin minik elleri hemen omeganın saçlarını bulmuştu.

"Saçların artık dökülmüyor Jimin."

Jimin annesinin söylediği şeylerle gülümseyerek başını salladı.

"Üstelik biraz kilo da almışsın. İyi bakmış alfan sana demek ki..."

Jimin utanarak gülümseyip annesinin eline daha da yasladı başını.

Kraliçe Park ise oğlunun asla değişmeyen temas sevgisine gülmeden edememişti.

"Çok mu kilo almışım?"

Jimin bir anda gözlerini annesinin gözlerine çıkardığında Kraliçe oğlunun bu tepkisiyle irkilmişti.

"Hayır, sadece yanakların dolmuş biraz, yakışmış sana.. Baksana yanakların nasılda renklenmiş."

Jimin gülüp geri gözlerini kapatmıştı. O kadar huzurlu hissediyordu ki kendini... Annesinin dizlerinde yatıyordu, babası onu kenarda köşede sıkıştırıp kötü şeyler söyleyememişti vr alfasıyla mutluydu.

"Acıyor mu bunlar?"

Annesinin boynunu okşayarak konuşmasıyla Jimin telaşla gözlerini açtı.

"H-hayır, hayır acımıyor."

Annesi oğlunu utandırmamak için sadece gülmüş konuyu kapatmıştı.

Hemen ardından kapının açılmasıyla Kraliçe gözlerini kapıya çevirmişti.

"Bakıyorum da keyfiniz yerinde."

Jimin duyduğu sesle hemen doğrulup ellerini yumruk yapmıştı. Dudaklarını dişlerken bakışlsrını yere indirmişti.

"Hiç davet de etmiyorsunuz. Hm, Jimin?"

Jimin babasının yüzüne asla bakmıyor gözlerini yerden çekmiyordu. Biraz daha kendini sıksa ağlayacak duruma gelmişti.

Kral Park burnuna gelen oğlunun acılaşan kokusuyla gülümsemişti. Bu oğlan asla değişmiyordu.

Kral bir adım daha attığında direk Prensin önünde durmuştu. Oğlunu hiç özlememiş gibi her zamanki iğrenen ifadesiyle bakıyordu.

"Önceden cevap verirdin bana Jimin. Cevap ver."

Jimin konuşsa ya ağlayacak ya da kekeleyecek olduğu için konuşmamayı seçmişti tekrar.

Ancak babası cevap vermediğinde hep ona vururdu.

"Söylesene Jimin, mutlu musun?"

Jimin kendisine uzanan eli gördüğünde yutkundu. Gelecek darbe için dişlerini sıkıp gözlerini kapatmıştı sıkı sıkı. Neden vurduğunu bilmiyordu, genelde babasının neden kendisine vurduğunu da pek bilmezdi zaten. Sadece, vururdu işte.

"Mutlu musun bebeğim? Hmm?"

Jimin aniden yanına oturan bedenle gözlerini açmıştı. Kral Park anında elini geri çekip karşısında kendine mavi gözleriyle sertçe bakan Prense bakıp gözlerini kaçırmıştı.