En güçlü iki krallığın veliahtlarının ittifak için evlendirilmesinden doğan aşkı...
"...Tüm göklerin en güzel yıldızlarından ikisi,
yalvarıyorlar onun gözlerine işleri olduğundan:
biz dönünceye dek siz parıldayın diye.
Gözleri gökte olsaydı, yıl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Güveniyorum senin sözlerine; tekrar vaftiz olacağım, beni aşkım diye çağır. Bundan böyle asla Romeo değilim, hayır...
🌟🌟🌟
Tek diyeceğin şey bu mu?!"
Jungkook omeganın sinirlendiğini anlayabiliyordu. Aslında omega çok bile katlanmıştı. Omeganın buraya annesini görmek için heyecanlı bir şekilde gelmesi sonucunda böyle bir muameleyle karşılaşması onu büyük bir hayal kırıklığına sürüklemişti.
Onu anlayabiliyordu. Ama sinirinden çok üzgündü aslında Jimin.
"Hoşgeldin demeyecek misin? Nasılsın, neler yaptın, evliliğin nasıl gidiyor diye sormayacak mısın?"
Kraliçe duraklamıştı. Ne gidiyor ne de genç omegaya dönüyordu. Öylece bekliyordu sadece.
Jungkook burada olmaması gerektiğini hissetmişti. Belliki bu ikilinin konuşması gerekenler vardı ve bu konuda burada olmaması gerektiği kanısına vardı. Hızlı adımlarla odadan çıkıp kapıyı arkasından kapattı. Nereye gideceğini tam olarak bilemediği için bahçeye inip kapıda herhangi bir duruma hazır olarak bekleyen Yoongi'nin yanına gitti.
"Hayır, sormayacağım."
Kraliçenin titreyen ancak net çıkan sesiyle Jimin duraksamıştı. Gözlerinden yaşlar akmaya başlamış dişlerini sıkıyordu.
"Ama neden? Neden sormuyorsun? Neden uzaksın bu kadar?"
Kraliçe bu soruları cevaplamamak için kapıdan çıkacakken oğlunun ona çaresizce seslenişi onu bir kere daha durdurmuştu.
"A-anne, özlemedin mi beni?"
"Sarılmayacak mısın bana?"
Kraliçe bu sözlerle gözleri dolu bir şekilde omegaya döndü. Jimin onun gözlerinden akan yaşlsrı görümce daha da ağlamıştı.
"Yüzüm yok Jimin. Anlasana, canım yanıyor sana bakınca. Son gidişindeki çaresiz yüzün geliyor aklıma, ve kendi ezikliğim."
Jimin onun sözlerine anlam veremiyordu. Ne diyordu böyle, neler söylüyordu?
"Anne ne diyorsun?"
Kraliçe oğluna biraz daha yaklaştı ancak hâlâ mesafeliydi. O soğuk duvar hâlâ oradaydı.
"Anne lütfen bir şeyler yap, evlenmek istemiyorum diyişin kulaklarımdan gitmiyor Jimin. Ben bunu silemiyorum beynimden. Gittiğin günden beri yankılanıyor içimde. Senin için bir şey yapamayışım, omuzlarını düşürüp gidişin geliyor aklıma senin adın geçince. Bana olan kırgınlığın, bana olan haklı kırgınlığını atlatamadım."
Jimin şaşkın ifadesiyle annesini dinliyordu hâlâ. Bir şey söyleyecek gücü yoktu sanki.
"İsmini söylemeyi bile haketmiyorum Jimin, yüzüne bakmaya nasıl cüret ederim?"
