UTS 46

149 1 0
                                    

Chapter 46

Imbis na magulat, tumango lang ito na ikinataka ko. "I'll marry you, it's given..." he said certainly.

Umiling ako, "No," turan ko, natigilan ito at parang nakuha na ang ibig kong sabihin. Natahimik kaming dalawa.

"Y-You mean right now?" pag aalangan niya, tumango ako.

"Why? You can't?" hamon ko ulit, hindi ito sumagot umatras ito at lumayo sa akin, hinugot nito ang cellphone sa bulsa at parang may pinindot doon. Nagtataka ko siyang pinanood.

Maya-maya pa ay may kausap na siya. Ang kamay nito ay nasa bewang at pabalik-balik ang lakad. Rinig ko hanggang sa pwesto ko, ang malalalim niyang hininga.

"Hey, Rohen." bati nito sa kausap.

"Can you recommend me a judge? That's available tonight." nanlaki ang mata ko sa sinabi niya, p-pakakasalan niya nga ako ngayong gabi?

"Yes, at this hour." sagot pa nito ulit.

Huminto ito paglalakad at bumaling ang tingin sa akin. "Yeah... I'm getting married tonight."

Dahil biglaan lahat, biglaang rin ang mga galaw namin. I just literally changed to a simple white dress, the only option I have right now in my closet. Caden was already wearing a suit when he went here, I think that's fine.

I just can't believe this, I am really going to get married tonight. Parang kanina lang, halos wala na akong dahilan para magpatuloy at sumaya. But look at me right now, risking everything so just I could have Caden with me.

Am I selfish? Is waiting patiently for years not enough?

If I would be given a prize for everything I went through, this is the only payment I would want. I want to marry Caden. And I'll take this chance, I am not gonna lose this again. Kahit may magmakaawa pa sa akin, hindi ko na ulit pakakawalan si Caden.

Dahil kapag nangyari iyon, babawiin ko lang rin siya.

He belongs to me. Only to me.

"Ready?" he asked me when he entered his car, I looked at him and smiled.

Well, there's still a reason to smile. You just...really have to find it.

"Ready." determinado kong sagot.

We drove from my tower, to meet the judge he's talking about. Kakilala ata ni Rohen, at buti dahil pumayag ito ng ganitong oras? Anong oras na ba? Midnight na ata.

Wala akong nararamdamang kaba, mas excited ako. At mas gusto kong matapos na ito agad, natatakot ako na baka may mangyari ulit. Gusto ko lang na matapos itong gabing 'to, na masaya.

Lord please, just give this night to me.

We parked beside a man made river near the road, kanina pa kami rito dahil inaantay ang judge.

"Wala pa?" inip kong tanong, kahit si Caden ay mukhang hindi mapakali. Bumuntong hininga ako at umiling.

"I'll call Rohen again," aniya.

Pinagkrus ko ang braso sa dibdib, ngunit natigilan ako nang may pumasok na ideya sa isip ko.

"Let's go to church." sabi ko sa kanya habang ang mata ay nasa gilid ng kalsada, natigil ang pagtipa niya sa cellphone.

Ramdam ko ang paglingon niya sa akin.

Yeah right... church. Bakit hindi ko naisip kanina?

"Church? At this hour? Sarado na Yara." sabat niya sa akin.

"I am pertaining to the church I used to go to, the attending pastor lives beside it. He should be there right now, I think he will give us a chance with our situation right now." paliwanag ko, umawang ang labi nito.

Under the Stars (Tonjuarez Series I)Where stories live. Discover now