မပြည့်စုံသော သူဌေးမလေး

အခန်း ၂ ။

အခန်း ၂ ။ [ လရောင်အောက်က အလှလေး ကျန်းရှောင်ယန် ]

သူမအ‌မေ ပြောတဲ့ဘဝကို ပြောင်းလဲစေမဲ့ အရာက ညကြီးမှာ လီကျယ် ပန်းခြံဆီ‌ ပြေးပြီး ခြင်တွေကို အစာကျွေးရတာမျိုး ဆိုတာကိုသာ ကြိုသိခဲ့ရရင် တု ယုံးဝေတစ်ယောက် နာခံမှုမရှိတဲ့ သမီးမိုက် ပဲ အဖြစ်ခံလိုက်တော့မည်ပင် ။

ကျန်း မန်လင်း  မနေ့က သူမကို လာတွေ့ပြီး ဗေဒင်ဆရာက ကျားနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေရမယ် လို့ ဟောလိုက်တဲ့အကြောင်း လာပြောပြသွားသည် ။ ကျားကို ဘယ်နေရာ‌မှာ‌တွေ့ ရနိုင်မလဲဆိုတာ ကျန်း မန်လင်း အကြာကြီး တွေးပြီးတဲ့နောက် တု ယုံးဝေ ကို လီကျယ် ပန်းခြံထဲ လွှတ်လိုက်တော့၏ ။

လီကျယ် ပန်းခြံထဲတွင် ဗိသုကာ ပန်းပုရုပ်တွေ ထားတဲ့ ဟောခန်းတစ်ခု ရှိသည် ။ ဟောခန်း အပြင်ဖက်က လျှောက်လမ်းကြီးမှာ ကျောက်နဲ့ ထွင်းထုထားသည့် ‌ကျားရုပ်ကြီး တစ်ရုပ်ကို ထားထား၏ ။ တု ယုံးဝေက အခုအဲ့ဒီ ကျားရုပ်ကြီး အောက်မှာ ထိုင်ပြီး ခြင်တွေကို အစာကျွေး နေရတာလည်း ဖြစ်သည် ။

“ အ‌မေ... ပြန်လို့ရပြီလား “ တု ယုံးဝေ သူမဖုန်းကို ကိုင်ထားကာ သူမအမေနှင့် ဗီဒီယိုကောလ် ပြောနေရ၏ ။

ကင်မရာထဲမှ ကျန်း မန်လင်း က ခေါင်းကို ယမ်းပြပြီး အလေးအနက်ထားကာ : “ မရဘူး ၊ ဆရာက ပြောလိုက်တာ သမီးက ၈နာရီကနေ ၁၀နာရီအထိ နှစ်နာရီတိတိ နေရမယ်တဲ့ တစ်စက္ကန့် လေးတောင် လျော့လို့ မဖြစ်ဘူး “

တု ယုံးဝေ: “……”

‘ အဲ့ဆရာဆိုတာ ဘယ်သူလဲ သူမ မသိတာ ပိုကောင်းမယ်။ မဟုတ်လို့ ကတော့ အဲ့ဆရာကို ဒီကို ကောက်လွှတ်ပစ်လိုက်ပြီး ခြင်တွေကို အစာကျွေးပစ်လိုက်မယ် '

“ သမီးက လုံခြုံပါတယ် အမေ ဘော်ဒီဂတ်နဲ့ ဒရိုင်ဘာကို ပြောပြီးပြီ ၊ ၁၀နာရီကျရင် သမီးကို အိမ်ပြန်ခေါ်လာ‌ဖို့  ၊ ဒါပဲ ဖုန်းချပြီနော်“ တုံ့ဆိုင်းနေတာလေး တစ်ချက်တောင်မရှိဘဲ ကျန်း မန်လင်းသည် ဗီဒီယိုကို ပိတ်ချလိုက်တော့လေ၏ ။