perspektywa Albusa
Gdy pojawiłem się w posiadłości to zastanawiałem się czy mam udać się do swojego gabinetu, ponieważ coś czułem, że mój ukochany już na mnie tam czeka. Jak się okazało to miałem rację. I nie był jak zawsze sam, tylko z Mikem i Jonathanem. Którzy już na dzień dobry poczęstowali mnie klątwami. A ja dobrze wiedziałem, że to dopiero początek. I to mi się właśnie nie za bardzo podobało. Ale nie mogłem z tym nic zrobić. Tylko krzyczeć z bólu. Dobrze wiedząc, że to dopiero początek. I to mi się właśnie jeszcze bardziej nie podobało w tej całej sytuacji. Ale nic z tym nie mogę zrobić.
perspektywa Mike
Mina nosiciela była bezcenna. Ale widać było, że się nas spodziewał. Ale do końca miał jakąś nadzieje, że może jednak nie otrzyma karę. Ale jego życzenie się nie spełniło. A ja za to miałem z tego na prawdę znakomity ubaw. I dobrze wiedziałem, że nie tylko ja. I gdy przestałem o tym myśleć to zacząłem dalej częstować klątwami nie przejmując się przy tym niczym dookoła. Ale niestety co dobre zawsze się kończy i wraz z bratem musiałem zaprzestać dawanie mu kary. Dlatego tez obaj się z nimi pożegnaliśmy
perspektywa Jonathana
Gdy pojawiłem się w posiadłości to moja kocica już na mnie czekała. Dlatego też pokazałem jej swoje wspomnienie. A ta jak zawsze nie mogła ze śmiechu z tego powodu. Ale można było się tego właśnie spodziewać. I gdy ta się uspokoiła. To mile zaczęliśmy spędzić czas. I nikt nam nie przeszkadzał. Co mnie najbardziej cieszyło w tej całej sytuacji.
perspektywa Gellerta
Gdy zostaliśmy sam, na sam to mój ukochany jak zawsze próbował mnie przekonać do zmiany zdania. Ale coś mu nie wychodziło. A ja miałem z tego na prawdę dobry ubaw, ponieważ mogłem się na nim wyżyć. A ten nie mógł mi nic zrobić z tego powodu. Tylko cierpieć. A ja się z tego śmiać. Ale co się dziwić. Chociaż dobrze wiem jak zawsze się kończą się kary mojego ptaszka to jakoś mi nie było żal. Bo i tak wątpiłem, że ten z tej kary coś zrozumie.
