Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Şaka yapıyorsun?" Ağzım şaşkınlıkla aralanmıştı.
"Keşke şaka yapsaydım." Dedi gülerek.
"O adamın dayak yemesi gerekiyordu. Ama bunu Ayaz'ın yapmaması gerekiyordu." Diyip açıklama yaptı.
Kafamla onu onayladım, "Haklısın, zor durumda olacak." Derin bir nefes aldım.
"O nerede şu an?" Diye sordum.
Kaşları çatıldı, "Kim?"
"Ayaz." Dediğimde bana döndü.
"Sıyırdı, sen ameliyattayken alıp götürdüler ama arkadaşları çıkarttı onu içeriden." Saatine baktı,
"On dakikaya burada olur." Dediğinde gerilmiştim.
"Peki. Ne zaman taburcu ederler beni?" Diye bir soru yönelttim.
"Ağrın var mı?"
"Çok değil."
"O zaman taburcu ederler bir yarım saate. Kontrol etsinler de."
Onu onayladığımı belirten sesler çıkardım.
Kapı tıklatıldı. Burak, "Gelebilirsiniz." Dediğinde ben içeriye bir hemşirenin geleceğini düşünürken odaya Ayaz gelmişti.
Hani on dakika sonra gelirdi?
Gözleri anında beni buldu. Omzuma baktı.
"Nasılsın?"
"İyiyim." Dediğimde bozulmuştu. Herhalde ona onun nasıl olduğunu sormadığım içindi.
Kafasıyla onaylamakla yetindi ve nereden aldığını bilmediğim kıyafetleri Burak'ın yanına koydu.
Kaşlarım çatık bir şekilde kıyafetlere bakarken konuşmaya başladı.
"Kız kardeşim seni tanıyor. Geçmiş olsun dileklerini iletmemi istedi. Birde, kıyafetleri o seçti." Dediğinde gözlerim şaşkınlıkla açıldı.
Kız kardeşi beni nasıl tanıyordu?
Sessiz kalmamdan yararlanarak konuşmaya devam etti.
"Birazdan gelecekler. Omzuna baktıktan sonra çıkarız."
"Çıkarız?"
"Aynen. Seni ben götüreceğim."
Hıh, işime gelirdi.
"Tamam." Dediğim gibi içeriye hemşire girdi.
"Kontrol için gelmiştim." Dedi samimi bir şekilde.
"Buyrun." Dedi Burak.
Kadın yanıma geldi ve omzuma kremlerden sürüp eldivenini çıkarttı ve defterini eline aldı.
"Kurşun kemiğinize denk gelseydi belki burada birkaç gün daha kalabilirdiniz. Fakat şanslısınız ki, uzaktan ateş edilmiş. İstediğiniz zaman çıkış yapabilirsiniz. Geçmiş olsun."
