Yorumlarınız o kadar değerli ki benim için anlatamam!
Ve kapak tasarlayan biri varsa lütfen bana ulaşabilir mi? Yada tanıdığınız varsa?
Çok tutmayayım, başlıyorum!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
• Olayları anlattıktan sonra Deren ile benim gözümüzden gülmekten yaşlar geldi. Eymen için aynısını söyleyemezdik çünkü bizi dinlediğinden bile şüpheliydik.
Bu aralar onun aklını karıştıran şeyler vardı, eminim. Bir gün yalnızken kenara çekip ne olduğunu sorduğumda bana, "Hiçbir şey yok. Yorgunum, o kadar." Demişti.
Her ne kadar yalan söylediğini gözlerinden anlasamda, derin bir iç çekip "Peki." zorunda kalmıştım. Zamana ihtiyacı olabilirdi.
"Eymen?" Dedim gülmemi durdurarak. Benim Eymen'e seslenmemle birlikte Deren gülmeyi bırakmış, ifadesiz bir surat ifadesine takınmıştı yüzüne.
Deren'in bu haraketini anlamamıştım. Deren, her ne olursa olsun ikimize böyle yapmazdı. Kesin ikisi arasında bir şeyler olmuştu.
Eymen bana döndü ve derin bir nefes aldı, "Efendim?" Dedi.
"Hayırdır, ne oluyor?"
"Bir şey olmuyor?" Dedi omuz silkip.
"Olmuş."
"Olmamış."
"Olmuş"
"Olmamış"
"Olmuş"
"Olmu- Hay! Olmamış. Yeter artık. Olmadı dedim." Diyip önüne döndü.
Bana ilk defa böyle kaba davranmıştı ama ona alınmam garip olurdu. Bir derdi vardı, belliydi ve onun canını daha fazla sıkmak istemiyordum.
Başımı yavaşça onaylar bir biçimde salladıktan sonra önüme döndüm. Gözlerim Deren'e kaydığında onunda suratının az önceki halinden bir şey kalmadığını fark ettim.
Az önce, kahkahalar atan kişi o değilmiş gibi şimdi ise yüzü sirke satıyordu.
Ne olursa olsun, olayı öğrenip bir şekilde yüzlerini güldürmem lazımdı.
Bunu aklımın bir kenarına not ettikten sonra ayağa kalktım ve çay isteyip istemediklerini sordum.
İkiside istemediklerini belirtince Deren ayağa kalktı.
"Ben gideyim artık kuzum. Geç oldu zaten, yarın için bol şanslar." Diyip bana sarıldı.
Bende sarılmasına karşılık olarak ona sıkıca sarıldığımda birbirimizden ayrıldık ve Deren'i yolcu ettim.
Eymen'e döndüğümde o da oturduğu yerden kalkmış, ceketini askılıktan alıyordu. Aldıktan sonra yanıma geldi.
"Özür dilerim. Anlık olmuştu. En yakın zamanda sana olanları anlatacağım, lütfen alınma tamam mı?" Diyip bana yavaşça sarıldı.
Bende ona sarıldıktan sonra geri çekildik.
"Alınmadım. Anlamıştım bir şeyler olduğunu, anlatırsın." Diyip göz kırptım ve onuda yolcu ettikten sonra kendimi koltuğa attım.
Derin bir nefes aldım ve düşünmeye başladım.
Yarım saat sonra gözlerim kapanmaya başlamıştı.
•
Aktifliğimi arttırmaya çalışacağım. Aklıma fikir geldikçe tabii! (Kırk yılda bir geliyor fikir :'))
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
