21.1

11 0 0
                                    


"okay ka lang?!" gulat na tanong ni luna habang dali-daling tumayo sa pagkakayuko nang upo. "tangina, bat may pasa ka?!"

tila nawala ang pagkaka-tipsy niya sa nakitang malaking pasa sa bandang labi ni rocco. contrary to luna's shock, ganun naman ang pagkaka-walang emosyon ni rocco. instead, he just smiled weakly habang pumipikit.

"hoy, sumagot ka nga!"

rocco's not gonna lie, it somehow feels nice to hear luna being worried kahit pa'y muntik na itong sumigaw. he opened his eyes at agad niyang nakita ang mata ni luna na nakatitig sa kanya, eyes filled with worry and anxiety. when he diverted his eyes, ang kamay naman agad ni luna ang napansin niya. nanginginig ito na hindi napapansin ni luna, kagaya kung paano iyon kalala kagabi.

nagulat nalang si luna nang biglang hinawakan ni rocco ang kamay niya at marahang hilahin iyon.

"tara, iuuwi na kita."

she heard him, she thought she did pero ang tanging napapansin niya lang ngayon ay kung paano pinapasadahan ni rocco ang likod ng kamay niya and even drawing little circles on it. marahan lang iyon. subtle, ticklish even. as if it was there to comfort. as if it was there to calm her down.

at don lang din napansin ni luna that she was in fact trembling. unconsciously. uncontrollably.

again.

napapikit siya nang mariin.

shit, not this again, she thought. but then her train of thoughts halted when she felt it.

she watched as rocco did it again—the little circles. as if calming her down.

and it did. it fucking did.

"lu?" rocco's gentle voice nudged her from her thoughts.

she blinked. and then nodded. and they walked towards rocco's car. forgetting how she didn't even gotten her answer as to why rocco had a big gash on his face.

however while driving midway, luna spoke.

"ayaw mo talaga sabihin sakin bakit ka may sugat sa muhka?"

"ayaw."

luna sighed. and let it go.

for now.

"ayaw mo rin gamutan yung sugat mo?"

"gusto mo?"

"ha?"

"gusto mo gamutin yung sugat ko?"

"di ka ba marunong? nakikipagsuntukan ka tapos di ka pala marunong gumamot sa sarili mo? ano kaya yon?"

he chuckled.

and luna thought it was weird. lasing ba to?

"i know how. im just too tired right now, wala pa akong pakialam sa sugat ko. pero kung gusto mo gamutin, i won't say no." he glanced at her, then smiled weakly.

kumunot ang noo ni luna.

"what?"

"ang weird mo."

he chuckled again.

"lasing ka ba?"

"i've had a few."

"oy pucha naman! tapos nagdrive ka kaagad?! rocco, di pa ako ready mamatay ha!"

he burst out laughing. at the way she said her words. at how she was almost screaming, tugging at her seatbelt.

"calm down. i said i've had a few, not too much to be risking both our lives."

#ILIKEU || hashtag series # 1On viuen les histories. Descobreix ara