ꜱᴛʀᴀᴡʙᴇʀʀʏ ᴄᴀᴋᴇ ~ ᴄʜɪᴊᴜ [chisa & jurin] xɢ

thirteen ~ get fired

Flashback

Öğle arasının sona ermesiyle şirkete geçeceği sırada karşı sokağın kaldırımında fazlasıyla samimi görünen çifte kaydı bakışları. Sarı saçlı kız karşısındaki kızın belini kavramış, dudaklarına yaklaşıyordu. Onları umursamadan önüne dönecekti ki o an yaşadığı aydınlanmayla o ikilinin kim olduğunu anlayabilmişti. Bunlar Jurin ve Maya'ydı.

Elini sinirle yumruk yaparken uzun tırnakları avuç içine zarar veriyor, neredeyse kanamasına neden oluyordu. Anlaşılan o ki bu kız fazlasıyla hızlı çıkmıştı, daha kaç gün olmuştu ki şurada? Hemen Maya'yı tavlamış gibiydi. Ama ne yazık ki hevesi kursağında kalacaktı, öyle olması gerekiyordu. Maya, eğer Cocona'nın olmayacaksa kimsenin olamazdı.

Sıktığı yumruğunu serbest bırakıp hızlı adımlarla şirkete doğru yürüdü. Aklındaki planı bir an önce uygulamalı, bu işi başlamadan bitirmeliydi. Önce gerekli belgeyi ofisten alıp fotoğrafını çekti. Ardından yarıştıkları şirkette çalışan arkadaşının vasıtasıyla patronun sekreterinin numarasını aldı. Geri kalan tek şey Jurin'in telefonuydu.

Jurin şirkete gelir gelmez hiç farkettirmeden telefonunu aldı ve geri kalan her şeyi halletti. Sahte yazışmaları tamamen Jurin yapmış gibi gösterdi, peşinden kendi telefonuna çektiği bu yazışmaları gidip Yuqi'ye göstermeyi planlıyordu.

"Bugün çok şüpheli davrandı, gidip araştırdım. Bulduğum şeye inanamayacaksın."

Tüm planı tıkır tıkır işlerken tek merak ettiği şey, Jurin'in kovulduğunu duyduğu an yüzünün alacağı şekildi. Bu yaptığı şey  şirkete büyük bir zarar verecekti fakat umurunda değildi. Kıskançlıktan gözü dönmüştü bir kere, önüne kim ya da ne gelirse heba etmeye hazırdı. Sonucun ne olacağıyla ilgilenmiyordu, onun buradan gidip Maya'dan uzak durması için her yolu denerdi ve bu da en basitiydi.

~

Toparlandı, yaslandığı duvardan kalkıp merdivenlere yöneldi. Valizleri ortada bırakmış, almamıştı. Alıp ne yapacaktı ki? Yanında mı götürecekti, cehenneme? Şişkin ve yaş dolu gözleri önünü görmesini engellerken zor da olsa buldu merdivenleri. Çatıya çıkacaktı.

Rüzgar tüm bedenini sarmaladı, saçlarını havada savurup karıştırdı. Gözyaşlarıyla ıslanan yanaklarını kuruttu, şişkin ve kızarmış gözlerinin daha da kısılmasına neden oldu. Biraz daha ilerleyip en köşeye geçti. Ayağını kaldırıp bir adım attı ve yukarı çıktı. Ani hareketiyle başı dönmeye başlamıştı, aşağısı gözünün önünde bir yakınlaşıp bir uzaklaşıyordu. Yükseklik korkusu yüzünden midesi bulanmaya başladı fakat aşağı inmedi. İnmeyecekti, bu işi şimdi halletmek zorundaydı.

Yaşamın ne anlamı vardı ki? Hayat çok zor ve yorucuydu. Kalbinin üzerinde derin bir acı kendini gösterdi, sızlıyor ve batıyordu. Elini götürüp bastırdı. Acının geçmesini bekledi ama olmadı. Şu an Chisa'yı son kez görmek, ona sarılmak isterdi ama o da olmamıştı. Aklına gelen şeyle telefonunu cebinden çıkardı. Önce ayaklarının da göründüğü, binanın yüksekliğini belli eden bir fotoğraf çekti ardından uzunca bir yazı yazdı. Sonra da onun en sevdiği şeyi sipariş verip fotoğraf ve yazıyla birlikte adresine yolladı.

Gitmeden önce onu mutlu etmek istiyordu, belki buna ihtiyacı olmayacaktı ama o çilekli pasta, Jurin'in sevdiği kıza son hediyesiydi.

Telefonunu arkasında bir yerlere fırlattı, artık hiçbir şeyin önemi kalmamıştı. O, bu dünyadan giderken her şeyi arkasında bırakmak zorunda kalacaktı zaten. Titreyen parmaklarına yön verip üzerindeki hırka ve gömleği çıkardı. Düştüğünde bedenini koruma ihtimali olan hiçbir şey olmamalıydı. Sadece sütyeni ve ince pantolonuyla kaldığında soğuk rüzgar bedeninin etrafında dolandı. Onu sarmak, kollamak istiyor gibiydi ama o sadece rüzgardı, buna gücü yetmezdi.

Bir ayağını kaldırıp boşlukta sallandırdı, beklemek istemiyordu ama kolay bir şey gibi de gelmiyordu. Son kez kafasını kaldırıp derin bir nefes aldı, ardından bedenini rüzgarın kollarına teslim etti.

Rüzgar döndü, dolandı ama onu tutamadı. Büyük bir hızla 15. kattan yere çakılan bedeni artık bu boktan dünyanın oyuncaklarından biri değildi, kovulmuştu. Şimdi tanrının yanında ona diz çöküp kabulünü isteyecekti. Neyse ki bu sefer reddetme şansı kalmamıştı.

*12.9.23*